tag:blogger.com,1999:blog-23750033.post3818070224119769620..comments2023-10-28T17:38:42.199+02:00Comments on AS UVAS NA SOLAINA: Marcos Valcárcel Lópezhttp://www.blogger.com/profile/01049968324831056411noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-33022298721969785322008-07-27T18:43:00.000+02:002008-07-27T18:43:00.000+02:00Magnífica crónica, XDC. Graciñas por compartir tod...Magnífica crónica, XDC. Graciñas por compartir todo iso con todos/as. E xenial o do cartel dos autobuses...Marcos Valcárcel Lópezhttps://www.blogger.com/profile/01049968324831056411noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-10462761832401213542008-07-27T18:40:00.000+02:002008-07-27T18:40:00.000+02:00Pesado? Joer. Acaba de facer vostede un dos relato...Pesado? Joer. Acaba de facer vostede un dos relatos máis apaixoantes dos últimos vinte meses e pensa que foi pesado. Xa quixeran algúns escritores, de méritos autoatribuidos, ter a súa mestría. Noraboa, Dacova. Un pracer e un luxo.<BR/><BR/>[nota: onde é que están os editores deste país que aínda non falaron nin con Dacova nin con Medela para contar a historia literaria/verdadeira de Galicia? ]<BR/><BR/>Pior para eles, e millor para os lectores deste blog completamente alucinados coa grandísima literatura que aquí se escribe.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-79214669459688475842008-07-27T18:26:00.000+02:002008-07-27T18:26:00.000+02:00(Poño esto aiquí por aquelo de "como cambiaron as ...(Poño esto aiquí por aquelo de "como cambiaron as cousas")<BR/><BR/>A tarde-noite de onte sábado fun tocar, cunha orquesta ,a Correchouso, na montaña do concello ourensán de Laza, que celebraba as suas festas do Santiago, conxuntamente coa aldea próxima de Navallo. <BR/> <BR/> Navallo saltóu ós medios de comunicación fai unhos anos, por estar a piques de arder nun incendio forestal. Lembrarán que ,cando xa estaba evacuada a poboación e daban a aldea por perdida, os bombeiros ,que tentaban fuxir tamén có camión cisterna,quedaron atrapados entre as rúas . Pra salvar a propia vida, administraron de xeito admirable a pouca auga que xa tiñan, mollando as casas pra non arder con elas ,e salvándose así eles mesmos e ó "pueblo". <BR/> <BR/> Paseando entre as casas, tratéi de imaxinar aqueles momentos dramáticos, os tensos berros de discusión. Coa vida en perigo ,cómo se redistribuiría a autoridade e o liderazgo entre eles?. Deseguro que dun xeito totalmente á marxe da función "oficial" de cada un deles, como vimos en tantas películas que trataron situaciós límites semellantes. Se foramos americanos xa tiñamos feito o celuloide correspondente, ou polo menos un fermoso artigo no "Reader´s Digest".<BR/> <BR/> Xa me chamóu a atención, según cheguéi, que as duas aldeas celebrasen as festas conxuntamente, nunha delas. O habitual neses casos é a rivalidade, como en tantos casos que deseguro coñecen. Correchouso-Navallo está sendo a excepción que confirma a regla.<BR/> <BR/> Pasóuseme pola cabeza contactar telefónicamente có Medela por dúas razós. A primeira , por ver si me podía explicar a etimoloxía de "Correchouso". A outra, porque no campo da festa, a carón da igrexa e do cemiterio, había un deses carteles que a él lle gusta fotografar, e que rezaba: "Reservado para autocares.Sólo en horas de funeral". Pero apenas había cobertura.<BR/><BR/> O "ramista" ,ou "maiordomo", das festas ,é un leonés , que casóu aí . O matrimonio vive habitualmente en Barcelona, e ven pasar á aldea as vacaciós, como case todos os seus veciños do vran,emigrantes en Cataluña ou Alemania. Él, disfruta gastándoas dese xeito. Conseguíu que o concello fixera unha bonita caseta pra "bar da comisión", coa correspondente "terraza" na "esplanada". Aténdeo el e outros colaboradores, todo o mes de Xullo. É a principal fonte de ingresos , aparte das aportaciós dos veciños, necesarios pra afrontar os gastos das festas. Puxeron tamén unha pantalla ,feita cunha lona blanca, desas de tapar a carga dos camiós, amarrada a unhos paus, pra pasar película e videos musicáis cun proiector conectado a un portátil. Tamén, durante toda a verbena, proiectaron nese formato xigante, fotografías dos veciños. As fotografías foran feitas polos máis novos, cós seus teléfonos móviles ou cámaras dixitáis, en diferentes situaciós festivas familiares, e volcadas á memoria do ordenador. Moito ría a xente, durante a verbena, ao ver ós seus veciños, fotografados en situaciós comprometidas, proiectados naquela pantalla que, movida polo aire, deformaba índa porriba rostros e as expresiós. Hasta a mín, que observaba desde o palco e que tiña que estar concentrado no que tocaba, dábame a risa con algunhas. Tamén proiectaron belísimas fotos dos moitos rincós bonitos da contorna. A xente comentábaas, e discutían ás veces: "Eso é tal sitio, eso é tal outro". As fotos facíanlles ser conscentes da enorme beleza do seu lugar de orixe.<BR/> Foi na pausa pra cear cando me contóu moitas destas cousas.Os restantes músicos marcharon cear, invitados a unha das casas. Pero eu quedéi nó "bar da comisión" a soas có dinámico organizador, cun bocadillo e unhas cervezas ás que me invitóu. Tamén roscón e licor. Preguntéille por que tiña un tabuleiro de xedrez, e díxome que era afeccioado, e que xogaba habitualmente có único veciño que tamén xogaba. Pregunteille si quería xogar unha partida i el preguntóume si sabía xogar. Díxenlle que non moi ben, pero que así pasábamos o tempo en canto non viña a xente da cea, e sobre todo o colaborador có que se turnaba , pra poder cenaren os dous. Tocáronme blancas, por sorte, e defendéuse bastante ben coa "siciliana". Cando pronunciéi en voz alta a palabra "fianchetto" tras un dos seus movementos de alfil, torceú o fuciño, e díxome "sí que juegas bien". Cometéu un erro e ganéille. Naquelo, chegóulle o relevo á frente do bar.<BR/><BR/> Non descanso da verbena, sentéime na terraza entre unha xente nova. Escoitábase alemán de Hannover,español das Vascongadas e de Cataluña (aprendín a leción, Arume d.p.?) , mesmo galego con acento inglés. Era o marido, de seguro británico, dunha alemana, filla de españoles, que falaba galego cun forte acento do alemán "des nordeens". Qué mixtura, meu Deus!!. Chegóuse unha rapaza a outra, preguntando "Wo ist deine freundin?" (ónde está a túa amiga?) , e a outra respondéu, "en casa!".<BR/> <BR/> Moitos rapaces chegábanse á verbena en "quads". E , tome nota Medela, ningún deles levaba "un sacho atravesado".<BR/><BR/> Cando saliamos pra Ourense, ás cinco da mañá case,o conductor perdéuse por aquelas carreteras e tuvo que acender o GPS. Éste, entre aquelas montañas, tardóu unhos minutos en captar a señal do satélite. Menuda versión da "Lei de Murphy". Xusto en lugares recónditos ou remotos, que é onde máis falta che poden facer eses trebellos, ou o móbil, é onde hai pior cobertura. Que tome nota o Monxardín, pra os seus artigos verbo deses "devices".<BR/><BR/> Cando chegaba a Ourense, clareaba o día polo Montalegre. Penséi que ,si os veciños en festas de Correchouso o pasaran a mitade de ben do que o pasei eu traballando, xa o pasaran ben de carallo.<BR/><BR/> Dormín hasta cerca da unha, e fun espabilar cun café na Praza Maior. Cando saludéi, de lonxe, a Marcos Válcarcel, decidín contar esto no blog, anque caera pesado.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-72415669395125831452008-07-26T00:32:00.000+02:002008-07-26T00:32:00.000+02:00Mañá compro o libro de Xabier Castro porque eu teñ...Mañá compro o libro de Xabier Castro porque eu teño apreciacións diferentes de como deberon ser as cousas no mundo rural.<BR/>Penso que as xeneracións "castradas" foron as de post-guerra, a dos meus pais e a miña. Non sei se rematou nos oitenta.<BR/>Os de ante guerra, os meus avós, bis-avós, pasáronno caralludo. Foderon licenciosamente e como bestas, que era o que eran. Non vexo eu carabinas por ningures. Eso parece vilego, villano ou de cidade.<BR/><BR/>No rural aínda co nacional-catolicismo imperante e tronante había espazos de libertade . A mín non me dá. Ou a miña aldea éralles moi particular. Un profesor de latín do Otero Pedraio que pasara alí a infancia como irmau do cura tenme dito que era a edade media pura e dura.<BR/><BR/>Enfin, teño como deber o de ler o libro, desta vai.<BR/><BR/>Disimulenme.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-45746409649560118672008-07-26T00:10:00.000+02:002008-07-26T00:10:00.000+02:00Recibo, como a meirande parte do mundo, un feixe d...Recibo, como a meirande parte do mundo, un feixe de correos de spam entre os que destacan os de vendas de viagras, cialis e demáis productos auxiliadores. Pero a que recibín estes días, merece lugar de honra. Nun español insólito leo:<BR/><BR/>Lo mejor de Vi es una confianza que puedes "volar en piloto automatico", llegar relajado y sin problemas hasta la esencia, que el miembro sigue mantenerse levantado incluso cuando se interrumpa (ninos golpean a la puerta del dormitorio, ladra el perro, se desliza su condon). Toma de Vi puede hacerse tambien unl regalo grande a su pareja, en el caso de tomar Vi conscientemente. Solamente un consejo: no tiene que decir a ella que estas tomando Vi: autoapreciacion femenina es tan vulnerable como la nuestra propia.<BR/><BR/>Sen comentarios.Manuel Ángel Candelas Colodrónhttps://www.blogger.com/profile/02473324517560319781noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-28485481185530911242008-07-26T00:06:00.000+02:002008-07-26T00:06:00.000+02:00Sexo? Onde? Como? Cando? Con quen? Con que?Sexo? Onde? Como? Cando? Con quen? Con que?Anonymousnoreply@blogger.com