tag:blogger.com,1999:blog-23750033.post5231497510196526075..comments2023-10-28T17:38:42.199+02:00Comments on AS UVAS NA SOLAINA: Marcos Valcárcel Lópezhttp://www.blogger.com/profile/01049968324831056411noreply@blogger.comBlogger16125tag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-12784959587525220242007-03-06T00:01:00.000+01:002007-03-06T00:01:00.000+01:00Moi boa a comparación entre os galácticos e o Rat ...Moi boa a comparación entre os galácticos e o Rat Pack. Botei unhas boas risas coa súa ocurrencia, amigo APC.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-85688607826198452232007-03-05T20:49:00.001+01:002007-03-05T20:49:00.001+01:00Extraordinaria anécdota a que conta Arume de Cary ...Extraordinaria anécdota a que conta Arume de Cary Grant e a súa dona.<BR/><BR/>Cita Valcárcel a mítica Rat Pack (Pandilla de Ratas). Xa saben: aquel grupo de hedonistas, vividores e bebedores que capitanearon artistas da talla de Frank Sinatra, Dean Martin e Sammy Davis Jr., dende mediados dos anos cincuenta até os sesenta.<BR/><BR/>Tiñan o seu principal centro de traballo en Las Vegas, lugar no que era imposible non relacionarse con mulleres de dubidosa reputación (lembremos á Sharon Stone de “Casino”, amigo Arume) e manter boas relacións coa Mafia. <BR/><BR/>Tamén pertencía ao grupo o mediocre actor Peter Lawford, que era quen lle subministraba féminas ao presidente J.F. Kennedy, quen, coitado, padecía de priapismo agudo e que necesitaba imperiosamente unha muller cada noite. <BR/><BR/>Cabe considerar á Rat Pack un grupo politicamente incorrecto para a época puritana na que vivían e na que campaba ás súas anchas a discriminación racial. Non só as súas festas e curdas eran antolóxicas, senón que facían gala dunha promiscuidade e dunha mestura de “razas” (sic.) inconcebible para a época: Sammy Davis Jr. era, como saben, negro, e logrou cos seus amigos non só non entrar pola porta de atrás dos garitos de Las Vegas, senón manter un escandaloso romance cunha actriz branca ben coñecida (lástima que non lembre agora o nome) ante unha opinión pública escandalizada ante tal “atrevemento”.<BR/><BR/>Vamos, que levaban unha vida ben diferente á dos provectos señores que aparecen na foto que encabeza este post!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-82101487968021460942007-03-05T20:49:00.000+01:002007-03-05T20:49:00.000+01:00Extraordinaria anécdota a que conta Arume de Cary ...Extraordinaria anécdota a que conta Arume de Cary Grant e a súa dona.<BR/><BR/>Cita Valcárcel a mítica Rat Pack (Pandilla de Ratas). Xa saben: aquel grupo de hedonistas, vividores e bebedores que capitanearon artistas da talla de Frank Sinatra, Dean Martin e Sammy Davis Jr., dende mediados dos anos cincuenta até os sesenta.<BR/><BR/>Tiñan o seu principal centro de traballo en Las Vegas, lugar no que era imposible non relacionarse con mulleres de dubidosa reputación (lembremos á Sharon Stone de “Casino”, amigo Arume) e manter boas relacións coa Mafia. <BR/><BR/>Tamén pertencía ao grupo o mediocre actor Peter Lawford, que era quen lle subministraba féminas ao presidente J.F. Kennedy, quen, coitado, padecía de priapismo agudo e que necesitaba imperiosamente unha muller cada noite. <BR/><BR/>Cabe considerar á Rat Pack un grupo politicamente incorrecto para a época puritana na que vivían e na que campaba ás súas anchas a discriminación racial. Non só as súas festas e curdas eran antolóxicas, senón que facían gala dunha promiscuidade e dunha mestura de “razas” (sic.) inconcebible para a época: Sammy Davis Jr. era, como saben, negro, e logrou cos seus amigos non só non entrar pola porta de atrás dos garitos de Las Vegas, senón manter un escandaloso romance cunha actriz branca ben coñecida (lástima que non lembre agora o nome) ante unha opinión pública escandalizada ante tal “atrevemento”.<BR/><BR/>Vamos, que levaban unha vida ben diferente á dos provectos señores que aparecen na foto que encabeza este post!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-1858169931662694902007-03-05T18:35:00.000+01:002007-03-05T18:35:00.000+01:00Se vas a usar os comentarios, por aquilo do rigor ...Se vas a usar os comentarios, por aquilo do rigor e dos dereitos de autor, a cita é de "Cary Grant, un toque de distinción", de Warren G. Harris, Ultramar Editores, Barna, 1988 (primeira edición). <BR/>Engado outra máis:<BR/>Sinatra, "añorando las juergas con sus compinches y harto de no poder siquiera hablar con ellos debido al patético estado de las comunicaciones telefónicas en la España de Franco, regresó a Hollywood. Tras varias semanas de frenéticas negociaciones, durante las cuales Kramer intentó resolver la papeleta haciendo que Cary Grant rodase con un maniquí las escenas en que tenía que aparecer junto a Sinatra, el astro fugitivo accedió a completar su trabajo si las secuencias que faltaban se filmaban en Hollywood, exigencia que causó un retraso de varios meses, porque tanto Cary Grant como Sofía Loren tenían ya firmados otros compromisos, que no abandonaron para trabajar con Frank Sinatra. <BR/>Resulta curiosa a circunstancia de que a muller de Cary Grant veu con el a España, pero, un pouco molesta polo caso que o seu marido lle facía á xovencísima Loren, decidiu embarcar en Xibraltar para os EE. UU. no trasatlántico Andrea Doria, coa mala fortuna de que naufragou perto das costas americanas. A súa muller, Betsy Drake (qué nome!), non morreu, pero quedou trastornada pola traxedia. Mentres en Madrid, Grant gastaba os cartos en froles para o camerino da Loren.Manuel Ángel Candelas Colodrónhttps://www.blogger.com/profile/02473324517560319781noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-60947599611895860632007-03-05T18:16:00.000+01:002007-03-05T18:16:00.000+01:00Moito saben vostedes de todo, de música, de cine, ...Moito saben vostedes de todo, de música, de cine, do que se poña... As anécdotas rescatadas por Arume sobre Cary Grant, Frank Sinatra e Sofía Loren son magníficas (nalgún momento usareinos nalgún artigo, co seu permiso). Eu de neno lembro ler, nalgunha revista que andaba por casa, algunha reportaxe sobre Sinatra e Dean Martin que os relacionaba moi a fondo coa mafia. Nunca volvín sobre ese tema. Seguro que saben se era certo ou só lenda. <BR/>A foto do grupo Galaxia é magnífica, para min, e ben aguda a descrición que engade X.M. Gzez.<BR/>Ah! Os datos sobre películas rodadas en Galicia recollinos do estudo de Miguel Anxo Fernández, "Rodado en Galicia, 1916-2004". Na ficha de "Orgullo y pasíón", ambientada nas guerras napoleónicas, figuran como exteriores Santiago, Ávila, Segovia, Cuenca e outros lugares. E vense fotogramas ambientados na Praza do Obradoiro e outro que se ve Compostela dende a Ferradura (a típica postal de sempre) cun carro en primeiro plano. E debe haber moitas anécdotas máis sobre a rodaxe. P.ex. Franco visitou os escenarios da película e na mesma sae (supoño que como extra ou super secundario) un mozo cebreireño de 23 anos que se chamaba Adolfo Suárez. Xa ven...Marcos Valcárcel Lópezhttps://www.blogger.com/profile/01049968324831056411noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-35747412411800211312007-03-05T17:38:00.000+01:002007-03-05T17:38:00.000+01:00Antes de que a divagación nos afaste irremediablem...Antes de que a divagación nos afaste irremediablemente, quería volver por un momento á foto e adxectivar os outros presentes: García-Sabell, comerciante da rúa do Vilar en paseo vespertino; Paco del Riego, mountain-climbing scholar ou cottage proprietor; Celestino, británico tamén, pero orwelliano ou sportman; Piñeiro, así coma fuxidío, e non sería a única vez.<BR/><BR/>Espero non parecer así malintencionado.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-28626888570726009912007-03-05T17:31:00.000+01:002007-03-05T17:31:00.000+01:00Excelentes facultades, grande personalidade -así c...Excelentes facultades, grande personalidade -así coma sen darse a notar- as do Sinatra. Ora ben, voces, o que se di voces haille moitas. Sen necesidade de ir á ópera, nin moi lonxe no espazo, ao José Afonso non o sobarda calquera. E se falamos de mulleres... Edith Piaf, algunhas negras (con perdón)... Hai moitos que son os mellores.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-83827861199144525102007-03-05T17:25:00.000+01:002007-03-05T17:25:00.000+01:00É que Sinatra era moito Sinatra. Quizais a mellor ...É que Sinatra era moito Sinatra. Quizais a mellor voz do século XX. Que lle parece, amigo González, vostede que entende tanto de timbres vocálicos?Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-36136581502714073672007-03-05T16:59:00.000+01:002007-03-05T16:59:00.000+01:00Pois case non debe soar iso mal en napolitano...Pois case non debe soar iso mal en napolitano...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-37746442947559516612007-03-05T16:56:00.000+01:002007-03-05T16:56:00.000+01:00Nunha biografía de Cary Grant que tiña por casa, l...Nunha biografía de Cary Grant que tiña por casa, leo:<BR/>A los pocos días, SInatra, que se había convertido en el bufón del grupo, empezó a dar lecciones de inglés a Sofía Loren, y la actriz iba por el plató diciendo, por ejemplo: "Ha sido acojonante" o saludando con un ""¿Qué tal tienes la polla?" a cualquier varón que encontrase. A Sofía, que desde el principio había quedado prendada de Sinatra, cuya melodiosa voz la entusiasmaba,le ofendió tanto la tomadura de pelo del actor que en cuanto lo descubrió no perdió ni un instante en calificarle ante toda la compañía, de "abusón y repugnante hijo de puta".Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-65471115578048864362007-03-05T15:48:00.000+01:002007-03-05T15:48:00.000+01:00Entre o estilo canalla de Franky Blue Eyes e o est...Entre o estilo canalla de Franky Blue Eyes e o estilo gentleman de Cary, sinceramente non sei con cal quedarme.<BR/><BR/>Hai que volver aos clásicos!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-59519374806770230782007-03-05T14:08:00.000+01:002007-03-05T14:08:00.000+01:00Picado (perdón) pola curiosidade, busco por Intern...Picado (perdón) pola curiosidade, busco por Internet información sobre a película e a súa rodaxe en Galicia (parece que só aparece a Praza do Obradoiro) e atopo esta noticia, que confirma as miñas suposicións:<BR/>Sobre «Orgullo y pasión», que dirigió Stanley Kramer, dice Tedy Villalba que pesa toda una serie de leyendas urbanas que ha llegado a nuestros días: «Es cierto que hubo líos de faldas y de pantalones -dice discreto-. Pero no es cierto que quisieran tirar abajo la muralla de Ávila. Había una parte muy deteriorada y propusieron utilizar esa zona para después reconstruirla, recuperarla. Se preparó una doble muralla instalada en primer término de la cámara. Había dos mil extras y estaba invitado el cuerpo diplomático, que se sentó en unas tribunas puestas a tal efecto, pero fallaron los efectos especiales ingleses y la primera jornada de trabajo fue un desastre. Hubo bastante «movimiento» y algunas situaciones se dispararon. Frank Sinatra había aceptado la película para venir a España y poder reconquistar a Ava Gardner, pero ella se fue a Inglaterra. Estuvo de mal humor casi todo el tiempo. Cary Grant era una persona deliciosa, un hombre que procuraba «no privarse de nada», pero lo hacía con mucha discreción».Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-44234447775758703902007-03-05T14:04:00.000+01:002007-03-05T14:04:00.000+01:00Non sabía que Cary Grant estivera en Galicia, aínd...Non sabía que Cary Grant estivera en Galicia, aínda que un amigo meu que debe de ser da quinta do 58 tenche un ar. Non sei.<BR/>Sábese por que garitos andivo o SInatra? Esto si que sería unha nova interesante. <BR/>O único que eu pensaba é que Galicia sí que pasara pola Loren; eses seus ollos fenicios, que adoitan ter as mulleres da ría de arousa, non poden ter outra orixe, por moi napolitana que poda parecer.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-69760388976318829082007-03-05T10:00:00.000+01:002007-03-05T10:00:00.000+01:00A miña señoría é da quinta do 54, pero os méritos ...A miña señoría é da quinta do 54, pero os méritos non son aínda para tan ilustre compaña. Só a mesma idea constitúe honra grandemente satisfactoria.<BR/><BR/>Por certo, na peza de Ramón Conde o Fole aparece ancho de ombros de máis. Con todo, cada vez que paso por alí de noite (detrás hai un parque onde levo a miúdo un fillo de cinco anos), teño sempre o reflexo de que stá alí. Non é infrecuente que lle diga algo.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-26380412586922890372007-03-04T23:47:00.000+01:002007-03-04T23:47:00.000+01:00A pinta de Fole é de pailán auténtico, claro que s...A pinta de Fole é de pailán auténtico, claro que si, e a moita honra, diría el: "Si, señor". Por certo, con esta mesma pinta retratouno Ramón Conde na estatua que está en Lugo (nunha das mellores pezas do escultor ourensán). E, fóra deste tema, importaríalle ó amigo XMG dicirnos de qué quinta é a súa señoría: non sei se chego a tempo para incluilo nos "Cen anos...", pero iría en calquera caso en futuras ampliacións.Marcos Valcárcel Lópezhttps://www.blogger.com/profile/01049968324831056411noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-72336239562146074382007-03-04T21:48:00.000+01:002007-03-04T21:48:00.000+01:00A que a pinta de pailán do Fole dá gloria vela?A que a pinta de pailán do Fole dá gloria vela?Anonymousnoreply@blogger.com