tag:blogger.com,1999:blog-23750033.post523395520832452906..comments2023-10-28T17:38:42.199+02:00Comments on AS UVAS NA SOLAINA: Marcos Valcárcel Lópezhttp://www.blogger.com/profile/01049968324831056411noreply@blogger.comBlogger66125tag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-46103740861948491842010-08-13T12:23:51.975+02:002010-08-13T12:23:51.975+02:00Instead of criticising advise the problem decision...Instead of criticising advise the problem decision.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-33580741464647778902009-12-25T10:52:26.469+01:002009-12-25T10:52:26.469+01:00Play Online Casino tyuueooru
Play Casino Games
O...Play Online Casino tyuueooru<br /><a href="http://www.nhgaa.org/" rel="nofollow">Play Casino Games</a><br /> Once you come across the lists, check out each website one after another in order to figure out the one you're actually looking for.<br />[url=http://www.nhgaa.org/]Best Online Casino[/url]<br /> Last but not least, prior to participating in any of the online casino websites no matter it's freely accessible or it requires a certain amount of money to get started with, make sure that you have gone through their ?Terms and Conditions? in a thorough manner.<br />http://www.nhgaa.org/ - Online Casino Gambling<br /> It's always good to stick to such online casino website that can meet your queries whenever you want.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-1787449992554229042007-09-19T23:51:00.000+02:002007-09-19T23:51:00.000+02:00Ahh...Arume, sobre ese material do aquivo central,...Ahh...Arume, sobre ese material do aquivo central, levo un tempo traballando, agardo que de uns bons frutos, e entón xa o leerá.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-24100807139413719582007-09-19T23:47:00.000+02:002007-09-19T23:47:00.000+02:00O sectarismo non era exclusivo da UPG nin o é na a...O sectarismo non era exclusivo da UPG nin o é na acutalidade. Non fago unha valoración negativa, tento a imparcialidade. A UPG foi unha organización positiva para o pais, abriu perspectivas a unha identidade adormecida no culturalismo-folklorismo, politizándoa, inserindoa na realidade social, foi o rito de iniciación ao pensamento social e politico de moitos xovenes que abrazaron o nacionalismo dun xeito comprometido e conscientes da súa responsabilidade social e movilizou a sectores da poboación cruciais para a construcción nacional.Pero a UPG, tivo tamén aspectos moi criticabeis e como organización politica é o axente dunha deriva politica, que no seu momento actual eu valoro negativamente.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-39481630884496884852007-09-19T23:38:00.000+02:002007-09-19T23:38:00.000+02:00Eu teño que recoñecer que como non militante de ni...Eu teño que recoñecer que como non militante de ningún partido, non podo opinar sobre o asunto concreto. Podo imaxinalo, consideralo á luz dos feitos que me contaron, pero non vivín esas experiencias, nin para ben nin para mal. Pero todo este relato, e perdoen a frivolité, recórdame eses momentos en que nos enfrontamos ás fotos da adolescencia ou da xuventude, ben con pantalóns acampanados ou ben, un pouco máis tarde, coas clásicas ombreiras e as cazadoras recortadas. Cando as volvemos ver adoitamos ter as seguintes actitudes:<BR/>1. Arrenegamos do noso pasado. Por suposto, coa afirmación sólida da nosa elegancia actual, donde va a parar.<BR/>2. Comprendemos os nosos desvíos estéticos porque así era a moda de entón, pero, sen dúbida vista desde agora, aquela pinta causaba espanto.<BR/>3. Defendemos as nosas decisións porque era o xusto. Eramos a vangarda da moda e aquilo era signo dos tempos. Agora temos outra perspectiva (e outros anos), e lamentamos a nosa deriva conservadora.<BR/>4. Aínda vestimos así, con variantes sutis para non dar tanto o cante.<BR/>Estas modalidades de pensamento sobre as fotos antigas poden multiplicarse con fórmulas máis complexas (entre as que o arrepentimento, o orgullo, a desilusión, entre outras, destacan), pero serven para superar o trauma que supón recordar cómo eramos antes e como somos agora.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-63146297460272039492007-09-19T22:43:00.000+02:002007-09-19T22:43:00.000+02:00Agardo a súa análise distinta da miña, apicultor.E...Agardo a súa análise distinta da miña, apicultor.<BR/>Estou de acordo co aquí exposto por "anónimo". Para o PSOE todo foron facilidades, mentres que o PSG tivo que pasar por diversos purgatorios. Afortunadamente para a posterior evolución do nacionalismo plural, nese partido non todos recuaron das súas ideas.<BR/>E felicito a xosé m. gonzález por facer auténtica autocrítica. E o mesmo vai polo moderador deste blog.<BR/>Outros seguen instalados na sinrazón. E aínda hai outros que hai tempo viraon varias veces de chaqueta.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-70661853386297411272007-09-19T21:04:00.000+02:002007-09-19T21:04:00.000+02:00Admitir que houbo e hai máis sectarismos có practi...Admitir que houbo e hai máis sectarismos có practicado pola UPG sería, en efecto, un bo punto de partida; referirse a eles algunha vez sería boa maneira de continuar, mellor debullándoos. Conste que non me molesta en absoluto que a análise se centre no nacionalismo, é mostra de interese máis alá das motivacións, condicionantes ou historia persoal de cadaquén.<BR/><BR/>Ora ben, coido que as visións totalmente negativistas non adoitan achegar credibilidade. Se hai un feito obxectivo, ou sexa que dun galeguismo practicado só por uns se pasa a algunha especie de galeguismo asumido por todos, debiamos posiblemente inferir un ergo: algo terá que ver, se cadra, o discurso e presenza dos primeiros, activa ou pasivamente.<BR/><BR/>O negarlle lexitimidade, autenticidade ou permanencia á asunción dos demais pode constituír, en efecto, actuación sectaria. Tería sido, se cadra, máis produtivo felicitar, felicitarse e asumilo publicamente como éxito propio, mantendo particularmente as reservas oportunas; porque tamén é certo, vernices houbo que caeron.<BR/><BR/>Non se fixo iso, denunciamos e mantivemos a imaxe de sentinela vixiante ante unha sociedade e mocidade que mudaban a cazadora caqui pola postmodernia. Malo para o nacionalismo, pero xa foi pagado.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-27235053639402891742007-09-19T19:38:00.000+02:002007-09-19T19:38:00.000+02:00O sectarismo,que practicaba a UPG con respecto aos...O sectarismo,que practicaba a UPG con respecto aos outros partidos da esquerda ,en Galicia era moi semellante ao que practicaba o PSOE co PSP de Tierno (por certo,moito mais numeroso entre nós) . O PC non lles daba nin auga a todos os que estaban á súa esquerda. Era o signo dos tempos : forxarse un amplo espacio político á costa dos seus competidores.Esto levounos a constituír plataformas diferentes: Xunta Democrática frente a Plataforma Democrática,sindicatos diferentes,organizacións de masa ,en xeral,diferentes,etc.<BR/>O PSOE despreciou,ninguneou ,usurpou o nome do PSG e ,ao fin, fagocitou parte deste partido (algún de vostedes lembra o cartel de presentación do PSdeG e a indignación dos socialistas galegos?. De nada lle serviu recurrir á xusticia!.<BR/>Cando o PSOE intentou mimetizarse ou identificarse co PSG,nono fixo para botar luz sobre o panorama político senon para aproveitar unha imaxe galeguista xa creada da que,el mesmo carecía.Moi útil para a nova conxuntura! (sería un exemplo extremo de oportunismo). E aínda que segue a levar o nome de PSdeG fáltalle un longo treito por recorrer para mostrar unha fasquía inequivocamente galeguista (dende a miña óptica,naturalmente).<BR/> O que viviu de cerca eses acontecementos sabe o difícil que foi o entendemento entre partidos de esquerda en xeral.<BR/> A UPG tamén intentou crear a súa platafarma: o Consello de Forzas Políticas Galegas no 1976 que se constituíu con partidos como o PSG,Partido Galego Social Demócrata,Partido Carlista e Movemento Comunista.<BR/> É moi certo que a UPG non adoitou entenderse con partidos con centros de decisión fora do territorio nacional,que mantiñan dinámicas e respondían a intereses diferentes e por veces contraditorios cos seus. Pero,ás veces sí houbo entendemento ou primou o pragmatismo. Un exemplo: a UPG apoiou publicamente á Unión Militar Democrática (grupo de militares opostos á dictadura).<BR/>En política,falar de sectarismo e mesianismo e moi doado,pero moi pouco riguroso.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-31782341470229850652007-09-19T17:17:00.000+02:002007-09-19T17:17:00.000+02:00Monsieur Swann, na súa intervención amosa un defic...Monsieur Swann, na súa intervención amosa un deficiente coñecemento do asunto e comete erros de vulto. Pero como agora non teño tempo, a ver se a noite poido comentarlle un par de cousas fundamentais.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-51987425919922747722007-09-19T16:53:00.000+02:002007-09-19T16:53:00.000+02:00Non creo que a mediados dos anos 70 ninguén da UPG...Non creo que a mediados dos anos 70 ninguén da UPG postulase que ese partido había ser o "único" que liderase a autodeterminación de Galicia. Aí está a AN-PG e o "Consello de Forzas Políticas Galegas".<BR/>Estou de acordo que os outros partidos estatalistas non galeguizaron o seu discurso por mimetismo coa UPG, pero pregúntome se o farían como o fixeron de non existir o recordo do 36, Galaxia, as asociacións culturais, algúns persoeiros dentro do PCE e a propia autoesixencia dos partidos nacionalistas porque o galego se empregase nos actos públicos e nos escritos. Habería que facer un estudo no tempo para saber desde que momento eses partidos estatalistas empezan a empregar, mairoritariamente, o galego.<BR/><BR/><BR/>Recordarlle a levita que a UPG, polo menos formalmente, tiña como obxectivo ampliar a súa base electoral por medio dunha fronte, na que collesen persoas de tal xeito que forzas coma o PCE ou o MCE debían formar parte dunha máisAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-71893746928432821812007-09-19T15:32:00.000+02:002007-09-19T15:32:00.000+02:00EStou basicamente de acordo no que expresa Levita....EStou basicamente de acordo no que expresa Levita.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-77858094641416265432007-09-19T14:05:00.000+02:002007-09-19T14:05:00.000+02:00A galeguización que puido infundir a UPG foi de ti...A galeguización que puido infundir a UPG foi de tipo negativo. Como dixen o seu proxecto daquelas incluia un frente nacional proprio. Cando un partido como o PCE ou o MCE asumia o idioma, ou algunhas reivincidacións de tipo galeguista ou nacionalista, a interpretación no seo da UPG era que se trataba dun mero oportunismo, dun berniz que desaparecería cando as contradiccións puxexen a cada quen no seu lugar. A asumción de reivindicacións galeguistas-nacionalistas, é a consecuencia da existencia dun pais, Galicia. Interpretar esas asumcións como mero oportunismo, ou resultado da competitividade entre a UPG e os demais grupos, supón sustraerlle aos outros grupos a súa racionaliade, porque non asumirían eses principios dende a súa autonomia reflexiva, senón mimeticamente, sen conciencia, determinados pola dinamica que marcaba a UPG. Esto paréceme unha visión partitocéntrica, que tende a contar a historia dende un punto de vista excesivamente unilateral e que distorsiana a realidade actuante daqueles axentes politicos. A UPG mesmo actuaría así ao recoller o idearium galeguista que non lle pertencia, porque está claro que a UPG non sacou o seu ideario da nada. Hai que recoñecerlle si, esa conxugación de marxismo leninismo e nacionalismo, pero non moito mais. De feito no transcurso do tempo, a UPG, vai sendo galeguizada polas institucións autonómicas e perdendo aquel "quid" de orixinalidade e irreductibilidade. Ao fin o oportunismo que denunciaba nun principio, condeando a inautenticidade a tantos militantes e partidos, instalouse no seu centro e marca a súa actuación politica.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-1671218553306403622007-09-19T12:45:00.000+02:002007-09-19T12:45:00.000+02:00Dicir que un factor da galeguización foi o propio ...Dicir que un factor da galeguización foi o propio proceso autonómico e a creación de institucións galegas, é dicir moito e ao mesmo tempo non dicir nada.Eso non se discute!<BR/> Tamén os españois son máis demócratas desde que teñen parlamento elexido democráticamente.Máis europeístas desde que entran nas institucións da comunidade europea (..e con fondos de cohesión, moitismo máis aínda ).Son máis monárquicos desde que se instituíu a monarquía ... e así poderíamos seguír. <BR/>Prensa e medios de comunicación propios, tamén teñen a súa parte : Un veciño ,medianamente informado ,de Ribadeo pode interesarse polo soldo que se puxo a alcaldesa de Sanxenxo e descoñecer totalmente como discurre a vida municipal dos concellos asturianos que ve dende a súa fiestra. Cada vez que La Voz de Galicia informa da temperatura das augas e das bandeiras verdes nas praias galegas ,sinto o país máis cohesionado.<BR/>Pero, eu penso que deso non se falaba. Falábase do momento da Transición e dos anos inmediatamente anteriores. <BR/> Justo Beramendi ,no seu agardado libro “DE PROVINCIA A NACIÓN dí o seguinte: “Pero o españolismo reaccionario e extremo desta ditadura e a longa convivencia no ostracismo das esquerdas españolas cos nacionalismos subestatais fixeron que as revindicacións menos radicais dos segundos adquirisen unha lexitimidade se precedentes para as primeiras.Por iso,no tardofranquismo,toda aposición á dictadura asumía xa como propios os símbolos e algunhas reivindicacións(cooficialidade dos idiomas,autogoberno) que outora foran exclusivas dos nacionalistas”.<BR/> Como xestionou o Bloque todo o potencial organizativo que creara e como o adaptou aos novos tempos democráticos é outra historia (triste ,por certo).Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-65235504525809067682007-09-19T01:04:00.000+02:002007-09-19T01:04:00.000+02:00Non son horas estas para escribir con moito sentid...Non son horas estas para escribir con moito sentido, pero aí vai unha nota. Entendo as matizacións de XMG. En canto á lingua, sen afondar moito máis, a conquista do seu uso público e político tivo moito que ver coa presenza dos grupos nacionalistas (incluída a UPG, por suposto): cando menos dende finais de 1975, cando eu cheguei a Compostela. Vivín día a día ese proceso de galeguización e o galego non ía moito máis aló dos círculos nacionalistas. Engadir que partidos como o MC viviron ese proceso neses anos, pasando a ser MCG e pasando a editar os seus voceiros en galego, con contidos cada vez máis galegos. Iso non quere dicir, é obvio, que esa propaganda fora sempre a máis axeitada. Como dixen moitas veces, a conquista de espazos políticos implicaba altas doses de sectarismo por case todas partes.Marcos Valcárcel Lópezhttps://www.blogger.com/profile/01049968324831056411noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-22901648859714087132007-09-18T23:20:00.000+02:002007-09-18T23:20:00.000+02:00Dixo Jorquera:“As forzas políticas temos que ter a...Dixo Jorquera:<BR/><BR/>“As forzas políticas temos que ter a valentía de primeiro admitir erros. E en segundo lugar, ser sensíbeis aos estados de opinión da cidadanía. Nós non estamos de acordo con este plus. Nós consideramos que provocou alarma social e pensamos que as forzas políticas temos que ser sensíbeis a este estado de opinión de alarma social e, polotanto, o BNG ten a máxima disposición a falar coas outras forzas políticas para suprimir este plus”.<BR/><BR/>Pois se ben se pode aplicar o de nunca é tarde se a dita é boa, a verdadeira dita será o día que supriman ese plus. Até ese momento...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-21694502742018854892007-09-18T22:52:00.000+02:002007-09-18T22:52:00.000+02:00Podería aportar algunha pequena idea ou matiz ao d...Podería aportar algunha pequena idea ou matiz ao debate, pero teño unha preguiza considerable. Outro día será, se é mester.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-78647930517550501532007-09-18T22:02:00.000+02:002007-09-18T22:02:00.000+02:00Veña,anímese... ¿Cal é a historia arestora? Son to...Veña,anímese...<BR/> ¿Cal é a historia arestora?<BR/> Son todo ouídos...<BR/> (E os outros maxino que tamén...)<BR/> Non creo que o que diga poida ser usado contra vostede...XDAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-75291203826918752972007-09-18T21:34:00.000+02:002007-09-18T21:34:00.000+02:00Ou sexa: que o nacionalismo -ergo, a UPG como grup...Ou sexa: que o nacionalismo -ergo, a UPG como grupo máis relevante- non tivo influencia ningunha -o "practicamente" adoita ser retórico, ou de cortesía- na "galeguización" das outras forzas políticas. Moita historia debe estar por escribir.<BR/><BR/>Ten razón o Arume, eu debía estar coa miña tese. Daquela, en troques da gran síntese e recurso a autoridade non citada, indico un par de miudezas. <BR/><BR/>Aspecto lingüístico: 1974, practicamente ningún grupo político non sendo os nacionalistas utilizan a lingua do país de forma relevante (lembro ben anécdotas e actitudes); 1975, difúndese considerablemente o tecido social e asociativo nacionalista, o uso formal e político da lingua aumenta de forma exponencial; 1976, marcho para a mili; 1977, cando volvo (marzo), todo o mundo (practicamente, perdón) fala e escribe en galego na esquerda política, agás parte -e non moi grande- do incipiente PSOE. Xaora, non había autonomía, preautonomía nin era demasiado esperada.<BR/><BR/>Aspecto político: en tales anos, 1976 e 77, o concepto "autodeterminación" forma parte ben notoria do catálogo argumental e a axenda de debate; na esquerda de maneira moi notoria, non está ausente do discurso do centro e dereita. En moitos casos, xaora e sobre todo na segunda das pólas, para rexeitala. A conciencia dunha política galega, se cadra mesmo un proceso incipiente de constitución dun sistema político galego, está bastante claramente en marcha; a prensa faise eco en contidos e, durante un tempo, cunhas porcentaxes de uso da lingua descoñecidas ata o daquela e máis tarde decaídas ata o fondo do pozo.<BR/><BR/>Isto vivín eu, ben o lembro. A autonomía era un futurible pouco claro, que aínda había pasar pola "aldraxe" e outras ameazas. Non tivo o nacionalismo, o socialmente vizoso nacionalismo, o escasamente flexible e reactivo nacionalismo, nada que ver en tal proceso? Incidencia practicamente nula? Exceso notorio, considero.<BR/><BR/>Con todo, o arestora é outra historia.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-35197991470048533202007-09-18T20:50:00.000+02:002007-09-18T20:50:00.000+02:00Sospeito que algúns dos habituais deste Blog ocult...Sospeito que algúns dos habituais deste Blog ocultan algún "pecado de xuventude".Maxínoos como entregados militantes nacionalistas (quizais tamén da UPG)que contribuiron á "causa" como o que máis.Nalgún momento de desencanto olláronse no espello e dixeron como Camoes:" errei todo o discurso de meus anos..."Despois declararon ter sido "abducidos" e esperaron a que as feridas cicatrizasen.Pero parece que as feridas aínda sangran.<BR/> O señor Marcos fai moi ben desvelando aspectos do seu pasado.Precisamente el non tén moito que ocultar!.Sei que tampouco tenta pasar a responsabilidade ao seu amigo Bieito Iglesias (naquelas datas membro do comité central da UPG).<BR/>E é que o que militou neses anos ,tivo que enfrontar moitos momentos complicados e confusos.Outros preferiron manterse á marxe(con todo dereito).E hai tamén os que viviron aquilo ,participaron daquelas decisións e agora acusan,alporízanse,mantéñense a distancia.Como se naceran de novo.Limpos e puros como Cristianos Renacidos.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-39906380445543341512007-09-18T20:30:00.000+02:002007-09-18T20:30:00.000+02:00Esquecín o enlaceEsquecín o <A HREF="http://www.mcu.es/bibliotecas/MC/CCPB/index.html" REL="nofollow">enlace</A>Manuel Ángel Candelas Colodrónhttps://www.blogger.com/profile/02473324517560319781noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-1252301534868965032007-09-18T20:26:00.000+02:002007-09-18T20:26:00.000+02:00Mentres debatimos estes asuntos, sen dúbida releva...Mentres debatimos estes asuntos, sen dúbida relevantes, pero moitas veces excesivamente teatrais, algunhas cousas que transcurren caladas amosan un país serio que traballa pola súa conta, cun nivel moi notable de eficacia. Un exemplo é o Catálogo do Patrimonio Bibliográfico Español, feito en colaboración con todas as comunidades autónomas. O resultado é o de poder saber onde se atopa (en qué biblioteca) o libro que queremos ler ou consultar. Sustitúe mesmo ao obsoleto catálogo da BNE que non o rexistra todo. Hoxe o Kaiser Molina presenta ademáis unha incipiente de colección de textos dixitais, facsimilares procedentes deste patrimonio. E quero supoñer que non se apuntará o tanto.Manuel Ángel Candelas Colodrónhttps://www.blogger.com/profile/02473324517560319781noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-24239932774775370772007-09-18T18:02:00.000+02:002007-09-18T18:02:00.000+02:00A autonomía espertou reservas e desconfianzas por ...A autonomía espertou reservas e desconfianzas por varios motivos <BR/><BR/>- o propio proceso estatutario foi dirixido por ex-franquistas autonomistas e federalistas supetamente virados en autonomistas.<BR/><BR/>- o Estatuto dos 16 quedou en papel mollado. Aquilo foi un "paso adiante e dous atrás", e xerou moitas confusións. De primeiras, "federalismo" non. Logo, estatuto dos 16 tampouco. Logo, estatuto da UCD, contestado na rúa. Logo, estatuto parcheado no último minuto e de penalti.<BR/><BR/>- os 40 anos de franquismo, e o feito de que Galicia ficase en terrirotio "nacional". Xa case non quedaba recordo en Galicia da súa autonomía. O pouco que había, que era o Consello de Galiza, xa sabemos todos como acabou.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-36286063245359192372007-09-18T16:42:00.000+02:002007-09-18T16:42:00.000+02:00Creo que no fundamental estamos de acordo, señor L...Creo que no fundamental estamos de acordo, señor Levita. Vostede acepta a miña afirmación sobre a nula influencia da UPG na galeguización dos partidos non nacionalistas, se ben matiza que iso ocorre tan só na "primeira fase" das dúas nas que vostede divide a traxectoria dese partido político. E en relación coa "segunda fase", vostede mesmo di que se caracteriza pola "aposta completa da UPG polas institucións autonómicas, aínda a costa de perder a súa identidade política". Co cal parece inevitable chegar á conclusión de que a influencia máis forte é a das institucións e o sistema autonómico sobre a UPG, non ao revés.<BR/>Respecto á miña afirmación de que é o proceso autonómico e a institucionalización dun poder galego con competencias e recursos o factor máis eficaz na creación de conciencia identitaria e autonomista en Galicia, teño poucas dúbidas. Ramón Máiz e Antón Losada, nun artigo asinado conxuntamente e publicado en inglés arredor do ano 2000 ou 2001, inciden tamén sobre esta cuestión que é, por outra parte, admitida de maneira practicamente unánime por historiadores e politólogos, e non só en referencia a Galicia. Por suposto, iso non quita que tamén sexan certos os seus recordatorios sobre a existencia previa dun movemento nacionalista e/ou autonomista e/ou federalista previo á restauración da democracia e ao artellamento do Estado das Autonomías. Claro que o había, pero a súa presencia e proxección social, a diferencia do que ocorría en Cataluña e no País Vasco, eran moito máis escasas e limitadas do que, daquela, moitos críamos e desexabamos, tal e como se demostrou nas primeiras convocatorias electorais e no propio referendum do Estatuto de Autonomía. Non sei cantos anos terá vostede, amigo Levita, pero os que recordamos aqueles tempos con plena conciencia, sabemos que a sociedade galega de mediados dos anos 70, a sociedade de hai só trinta anos, era sustancialmente diferente da actual. Era unha sociedade fondamente "apolítica", medroña, moi ruralizada e enormemente conservadora, temerosa dos cambios, pouco participativa. A autonomía, digámolo xa, non despertou grandes adhesións, senón escepticismo e reservas. Hoxe, porén, o consenso social sobre a bondade do sistema autonómico é moi alto, segundo din as enquisas dadas a coñecer sobre este asunto. Por iso creo que a autonomía tivo un papel "performativo" e creador de realidade na formación e medre da conciencia galega. O mesmo ocorreu en moitos outros lugares de España nos que identidades rexionais máis ou menos difusas se transformaron en conciencias rexionalistas claras e mesmo con aspiracións "nacionalitarias" (Aragón, Canarias, Valencia, Andalucía, Navarra, Cantabria, Illes).Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-91368788728407789332007-09-18T15:16:00.000+02:002007-09-18T15:16:00.000+02:00Hai no que vostede di, señor Leituga, verdade, per...Hai no que vostede di, señor Leituga, verdade, pero unha verdade parcial que ao ostendela aos límites da súa última afirmación, adequire unha forte dose de maniqueismo. Compre relativizar. Cunha primeira e basta ollada distinguímos duas grandes épocas na UPG. Unha dende a asumción mais ou menos superficial do marxismo leninismo, que abriu unha política frentista que seguía unha estratexia de contrapoder e ruptura e outra que comezou a perfilarse cando as institucións autónomicas foron un feito. O paso dunha situación a outra foi unha metamorfose arriscada non exenta de mutacións e eivas que hoxe o BNG está pagando. Tardaron demasiado en afacerse a realidade dos procedementos democráticos, e ao tempo, non se arriscarón a iniciar unha estratexia de contrapoder efectiva, a asumir na practica, os seus prantexamentos radicais. Houbo un tempo de sequía, na que o BNG non colleitaba mais votos que os seus manifestantes no 25 de Xullo. Nese tempo, os comisarios politicos limparon pola dereita e pola esquerda calquera disensión, tivo que aparecer no horizonte Camilo para que albiscasen a inelulibilidade da nova realidade.Pouco a pouco foron entrando no rego das institucións. Pero o problema foi que ao practicar tanto a censura, a estigmatización, a anatematización das diferentes aportacións das persoas que tiñan algo que dicir, foron quedándose sen discurso,non renovaron a ideoloxia nacionalista para a nova realidade. Introducida esta relativización vaiamos coas súas afirmacións. Di vostede que "a influencia da UPG na galeguización dos partidos non nacionalistas é practicamente nula." COmpletamente certo nesta primeira fase. A UPG, non era que non galeguizase,senón que tiña por enemigos politicos a bater, como maiores enemigos, aos seus mais proximos, ao PSG, que ameazaba con disputarlle o espacio politico, non equeza a ambición frentista, nacional-popular da UPG, o proxecto de pais estaba na futura frente, non fora. <BR/>Di vostede que "o factor decisivo desa galeguización, foi o proceso autonómico e o xurdimento das institucións galegas con poder , administración e orzamentos sempre crecentes." Aquí a verdade xa disminue notoriamente o seu grao. Antes da chegada das institucións autonómicas, existían partidos politicos que xa recoñecian a realiade nacional galega,e o dereito a autodeterminación. Antes da chegada destas instituicións había unha actividade politica que reclamaba a institucionalización da identidade galega, antes de que a bandeira galega ondease no tellado da institución autonómica foi axitada polas mans de miles de galegos. A institución autonómica non foi un outorgamento paternalista a un pobo menor de edade para que comezase a camiñar. Foi a esixencia dunha parte do povo, minoritaria, pero efectiva.<BR/>A súa última afirmación " a upg liderou a marxinacion e o afastamento do movemento nacional-popular dese proceso oposto a solución autonomista"<BR/>Aquí repite como conclusión o que afirma primeiro. Pero ao aparecer como conclusión, non fai senón unha afirmación maniquea, porque semella referirse a practica global da UPG. É certo que liderou ese afastamento, polas razóns que expuxen ao principio, apostaban pola ruptura, e por un frente de liberación nacional dirixido pola mesma UPG, que conduciría a nación galega a súa liberdade. Pero hai toda unha segunda parte, que vostede debería subsumir na conclusión e que se refire a aposta completa da upg polas institucións autonómicas ainda a costa de perder a súa identidade politica, esbaida na ausencia de estratexia e de proxecto de pais, inserindose nunha pragmática sen retorno que vai vaciando pouco apouco os contidos do nacionalismo.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-21371532253751949422007-09-18T13:28:00.000+02:002007-09-18T13:28:00.000+02:00Recordarlle a Leituga (como se el non o soubese) q...Recordarlle a Leituga (como se el non o soubese) que <BR/>1. O nacionalismo galego sobarda os lindeiros da UPG. Onte, hoxe e mañá (se non desapareceron xa, e o BNG se convirte dunha puñeteira vez nun partido con todas as correntes que queiran.<BR/>2. O nacionalismo galego SI tivo influencia no proceso estatutario, non embargantes a súa escasa presencia institucional. Iso está recoñecido polos historiadores. Lea o "Grial" de hai un ano ou así dedicado á xénese do Estatuto.Anonymousnoreply@blogger.com