tag:blogger.com,1999:blog-23750033.post5885882001226122933..comments2023-10-28T17:38:42.199+02:00Comments on AS UVAS NA SOLAINA: Marcos Valcárcel Lópezhttp://www.blogger.com/profile/01049968324831056411noreply@blogger.comBlogger67125tag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-63661590269440549652007-04-30T19:31:00.000+02:002007-04-30T19:31:00.000+02:00Hai ponte, Arume, pero non menos traballo. No rest...Hai ponte, Arume, pero non menos traballo. No resto, moito o sinto.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-14154124248672405852007-04-30T16:02:00.000+02:002007-04-30T16:02:00.000+02:00Corramos, mellor, un tupido veo.Corramos, mellor, un tupido veo.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-80985066207852643612007-04-30T11:34:00.000+02:002007-04-30T11:34:00.000+02:00Hoxe hai ponte, non si?Hoxe hai ponte, non si?Manuel Ángel Candelas Colodrónhttps://www.blogger.com/profile/02473324517560319781noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-1988927518563676072007-04-30T11:28:00.000+02:002007-04-30T11:28:00.000+02:00Non fago caldo, AP-C, nin sequera afeo. Só digo qu...Non fago caldo, AP-C, nin sequera afeo. Só digo que é mellor reflectir antes de desprezar; sobre todo cando en ocasión anterior se ten manifestado aprezo.<BR/><BR/>Intento non ser severo aquí, xa me chega co oficio docente no tempo revolto que corre; exclúase vostede, en todo caso, absolutamente de calquera queixa miña, que nin sequera sei se sería procedente formular estando, como estou, en casa allea se ben hospitalaria.<BR/><BR/>Tampouco non desexo ser parcial. Digo, sen entrar en detalle, que certos tons veñen por veces de interioridade mancada. É tan inclemente, ás veces, o espazo público!; e máis con uns ca con outros, a miúdo. Non creo ser inxusto, por outra banda, se digo que o aguillón subliminal adoita facer moito mal; máis, ás veces, ca plantar relea abertamente.<BR/><BR/>Pero xa digo, non falo de vostede en ningún caso; lamento ben non ser capaz de disipar o equívoco. E cando digo "espazo público" refírome ao social e non a esta casa, era o que faltaba.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-69871126499386350142007-04-30T10:28:00.000+02:002007-04-30T10:28:00.000+02:00Pois se son, segundo vostede, particularmente xene...Pois se son, segundo vostede, particularmente xeneroso e gratificante nas avaliacións, penso que vostede é inxusto comigo, xa que dunha faba fai caldo, afeándome a conduta por esa única faba. En troques, é notorio que non aplica a mesma severidade a todos. A iso chámase parcialidade.<BR/><BR/>Noutra orde de cousas, o de quen fai máis ou menos "mal" é unha disquisición escolástica que xulgo estéril.<BR/><BR/>Un cordial saúdo.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-26140955443929101832007-04-30T09:43:00.000+02:002007-04-30T09:43:00.000+02:00Mire, AP-C: só digo que, por veces, fai máis mal o...Mire, AP-C: só digo que, por veces, fai máis mal o que berra menos, e "berra" non leva teor literal, claro. Como excluín os presentes, non ten vde. que se dar por aludido; en todo caso non valoro o seu ton nin estilo, constituiría improcedencia na que espero non caer. <BR/><BR/>Falamos da miña mensaxe anterior; e con respecto, agora, ao seu último parágrafo, entendo claro o seu motivo. Concretarei un pouco máis: no último ano, os habituais levamos lido bastante uns doutros, e comentado. Neste último aspecto, vostede é particularmente xeneroso e gratificante nas avaliacións; por iso lle digo que, se cadra, non viña mal evocar e valorar globalmente antes de que o incomodo puntual nos leve a desprezar. Lamento non ser máis explícito, pero de aquí non pasarei.<BR/><BR/>Tocante a Celso: na carta do Upeguerto declaraba adhesión non só formal á organización; tamén suxería afrouxamento na vinculación, e creo lembrar que alegaba algún detalle persoal suxerindo tamén outras cousas. No do Pepiño leva vde. máis razón ca min; e esa Canle lina, pero lembrar non a lembro. En todo caso, esta é a crónica dun afastamento progresivo.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-59730714013038614392007-04-29T22:48:00.000+02:002007-04-29T22:48:00.000+02:00No caso de Celso Emilio ven darme logo a razón, co...No caso de Celso Emilio ven darme logo a razón, coido. Relea o que dixen e verá que coincidimos no esencial. En todo caso, a quen habería que preguntarlle non sería tanto aos que vostede cita, aínda que tamén fosen parte, senón a Pepiño. Porque eses "ascenderon" despois da defenestración deste, non antes. Ao respecto hai unha xugosa "canle interna" que vostede debeu ler daquela. Lémbraa? Mais isto son cousas que poden aburrir a moitos, e mellor deixalas.<BR/><BR/>E desculpe vostede, mais non entendo ben a última parte da súa intervención, que me resulta farto incomprensible porque non sei a quen se refire e se hai parte que me poidera, ou non, corresponder. Lonxe de min ningún desprezo cara ninguén (e menos aínda cara a vostede), non así a ironía, que ás veces uso (e quizais abuso). Lamento, en todo caso, terlle dado esa impresión que xulgo errada. Tan só me permitín cualificar -ben ou mal, que iso é opinable- unha actitude recorrente por parte dun intervinte, despois de ter lido varias das súas improcedencias, que tamén irritan. Se lle parece mal, laméntollo ben. Pero din a miña sincera opinión. E desculpe.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-67924057731179295052007-04-29T21:33:00.000+02:002007-04-29T21:33:00.000+02:00A ver se dou feito.Primeiro. A marcha de Ferrín fo...A ver se dou feito.<BR/><BR/>Primeiro. A marcha de Ferrín foi no 1977; chegara eu da mili había pouco cando saíu aquel escrito do que unha esteticamente notable expresión (os "coroneis") tanto éxito tería na futura literatura anti-UPG e análises de prensa que non cualificarei. Celso fórase antes, pero menos dun lustro antes; hai cartas súas que tratan a cuestión dos tira e afrouxa entre el e a organización (outra celebrable expresión, "upeguerto"), e en todo caso non penso que o testemuño do fillo -por ser de parte- sexan aceptables como única fonte posible. Interesaríame coñecer a versión do Paco Rodríguez ou algún outro dirixente daquela (Suevos tal vez?; Margarita Ledo?) para completar a visión.<BR/><BR/>Vostede sintetiza algunha diferenza esencial entre a UPG e o PSG daquela. Direille, con todo, que a noción da importancia de Nós como fornecedores de discurso patriótico, e arquitectos dunha cultura nacional moderna e ilustrada, todo iso chegoume a min naqueles tempos. Ora ben, seguro que non se falaba diso na fronte obreira, no movemento sindical ou as Labregas. Seguramente me vin beneficiado ao respecto polo feito de ser de Filoloxía; e desde logo, debo ter tratado o tema máis ben en conversa privada, pero entre afíns.<BR/><BR/>Por certo: naquel mitin de Lugo non falara o Camilo Nogueira; fora no de Vigo onde unha súa intervención chamara moito a atención e suxerira camiños futuros: e botara dúas horas falando, enfriara o ambiente e non daba rematado.<BR/><BR/>Polo demais: mire, eu non vou defender o estilo de ninguén; pero agresións haillas de moitos tipos. Aquí temos quen parece gozar deixando a aguilloada contra o nacionalismo, por veces por medio e maneira un tanto irritante; e un habitualmente non di nada, que as regras do xogo son as regras do xogo, pero hai cousas que acaban cansando: sobre todo cando, neste espazo nada común un encontra reiterados -e non sempre en forma moi requintada- algún lugar común de espazos que un xa soporta fóra, e profusamente.<BR/><BR/>Interésame significar que non me refiro a ningún dos que levan participado neste fío; por suposto que, particularmente, non aludo ao sr. Arume dos Piñeiros, cuxas diferenzas comigo si que -modestamente o digo- ao mellor nos son dos menores activos do blog (sen morbo, espero), como el mesmo leva a gala puntualizar explicitamente, e en bastante maior medida ca min.<BR/><BR/>Por outra cousa llo digo, AP-C: é mellor non desprezar. Logo do moito que levamos dito e escrito aquí neste último ano, paréceme pouco procedente. E desculpe.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-11226548180683277842007-04-29T14:19:00.000+02:002007-04-29T14:19:00.000+02:00Dá gusto conversar e, ás veces, polemizar con X.M....Dá gusto conversar e, ás veces, polemizar con X.M. González, sen dúbida un dos principais activos e atractivos deste blog.<BR/><BR/>Eu tamén matizaría e abundaría no dito por vostede.<BR/><BR/>Nesa “segunda UPG” aínda estivo Méndez Ferrín, pero, como dixen, xa cun papel crecentemente menor nos planos orgánico e político. Outra cousa é que a súa forte personalidade fose un imán para algúns novos activistas que se escindirían con el en 1976/77 (e poño os dous anos porque agora falo de memoria: desculpen as posibles imprecisións cronolóxicas).<BR/><BR/>Xa dubido, en troques, que Celso Emilio estivesese nesa segunda UPG. Formalmente aínda o estivo mentres viviu en Venezuela, pero, desde logo, cando volveu (e foi no ano…, póñano vostedes, non me fagan buscar o dato), os ligames coa UPG “do interior” estaban rotos. E non tanto polo propio Celso Emilio, senón pola nova cúpula dirixente upegalla, que se negou a restablecer relacións. Iso é, polo menos, o que ten contado, con claros visos de verosimilitude, o fillo de Celso Emilio, quen o acompañou nas súas andainas políticas. Esta circunstancia levounos a achegarse ao PSG, quen si os recibiu cordialmente.<BR/><BR/>Verbo do anticolonialismo, anticapitalismo e suposto “(anti)europeísmo” da UPG e das súas organizacións satélites durante aqueles anos. <BR/><BR/>O anticolonialismo da UPG non era exactamente o mesmo que o anticolonialismo do PSG. O de este último pode ser cualificado máis precisamente de “europeísta” na medida en que os seus referentes eran europeos, non en balde o seu concepto de “colonialismo interior” era, intelectualmente, de raigames europeas (Lafont). <BR/>A noción de “colonialismo” da UPG non tiña adxectivación e o seu anticolonialismo-antiimperialismo situábase nunha dirección terceiromundista, pois non só se insertaba como un elemento máis dentro dos movementos de liberación nacional do Terceiro Mundo, senón que tamén infería de todo iso un esquema estratéxico terceiromundista: partido comunista que dirixe unha fronte patriótica que desencadearía a revolución nacional-popular como antesala da revolución socialista que… etc., etc. O PSG, aínda declarándose anticolonialista, nunca inferiu diso un esquema político terceiromundista, e non por casualidade. A UPG, si.<BR/><BR/>Excuso seguir porque vostede, amigo González, coñéceo todo moito mellor ca min. Tan só unha anécdota. No mitín de Lugo do BN-PG (UPG + AN-PG), co gallo das eleccións de 1977, que vostede citou nun post precedente, lembre a vibrante intervención de Pedro Luaces: os seus únicos referentes eran Angola, Mozambique, etc., etc. Tan só Camilo Nogueira dera a nota discordante –para quen soubera ler entre liñas- entre tanta apoteose antiimperialista, anticolonialista e, si, antieuropeísta.<BR/><BR/>Verbo da ruptura cos galaxiáns.<BR/><BR/>Estamos de acordo en parte. Eu viñen dicir o mesmo: alleidade e extrañamento respecto de Otero, hostilidade contra Ramón Piñeiro. O que non vexo nada claro é o que di vostede: "`Nós´ formaban parte (non moi explícita, iso é certo) da nosa cultura política”. Eu non alcanzo a ver isto. Sería que estaba tan implícita que a maioría non se decataba.<BR/><BR/>Verbo da Xeración Nós.<BR/><BR/>Concordo con vostede. Eu viña a dicir o mesmo. A Xeración Nós achegou a fundamentación xenético-nacionalitaria de Galicia como nación, bebendo en anteriores precedentes, pero tamén é certo que o PG era outra “cousa” na medida en que era instrumento político. Ou dito nas súas propias palabras: “Nós, estritamente, non foi o PG. Pero constituíu esquelete básico da súa fronte cultural e ideolóxica”.<BR/><BR/>********<BR/><BR/>Para rematar e en relación a súa breve e última intervención. <BR/>É lícito criticar, si, e é lícito contracriticar, por suposto. <BR/>O que xa non vexo moi pertinente é a defensa mediante agresión fronte a todo aquilo (ou aqueles) que non se entende ou que sae fóra dos propios e -lamento constatalo- paupérrimos esquemas ideolóxico-políticos. <BR/>Que, desde logo, non é o seu caso, amigo González, posto que se encontra a moitos anos luz de distancia, para alegría e ilustración de todos nós. <BR/>Concordo, pois, coas palabras de Leituga 1.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-13039780263102995692007-04-29T13:52:00.000+02:002007-04-29T13:52:00.000+02:00E tanto que é lícito, Arume. Eu, de feito, conside...E tanto que é lícito, Arume. Eu, de feito, considero que é deporte aquí practicado con frecuencia e fruición.<BR/><BR/>Pero daquela tamén será lícito defenderse, ou?<BR/><BR/>E constatalo. Leva logo algo de razón o Swann?Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-61414205590542478172007-04-29T11:51:00.000+02:002007-04-29T11:51:00.000+02:00Leituga dixoo con claridade. Pero eu engado: malla...Leituga dixoo con claridade. Pero eu engado: mallar (co sentido metafórico de criticalo, mesmo nas súas raíces: aclaro por se algún interpreta torticeiramente este verbo) no nacionalismo ha ser lícito, ou non? Aquí non hai postura política libre de críticas, ou si?Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-83374430762196418352007-04-29T09:37:00.000+02:002007-04-29T09:37:00.000+02:00Saudades me trae, AP-C. Sobre a súa esclarecedora ...Saudades me trae, AP-C. Sobre a súa esclarecedora intervención realizaría eu tres puntualizacións.<BR/><BR/>Primeira. Saíu aquí a conto a UPG por certa atribución do Leituga. É obvio que a segunda UPG (na que aínda estaba o Celso Emilio, tamén Ferrín e que foi, xaora, á que eu cheguei) probablemente non merecería moita simpatía de Otero; ora ben, segundo vostede mesmo di, seguro que xa nin se decatou, ou case, da tal evolución. Pero o parangón non se establece entre o PG e mais Nós coa UPG daquela, senón co BNG desde mediados dos oitenta -con Beiras- ata o de agora; e esas son gaitas que soan diferente.<BR/><BR/>Segunda. O perfil anticolonial e internacionalista da UPG (nos últimos setenta) e a AN-PG non debería con xustiza ser catalogado como anti-europeísta; si que era anti-comunitario (da CEE) por anticapitalista, pero certos valores procedentes, xustamente, de "Nós" formaban parte (non moi explícita, iso é certo) da nosa cultura política. Romper, rompeuse con Galaxia e Piñeiro; tocante a Otero, recupero o teor literal do concepto por min anteriormente formulado: certo respecto e moita distancia.<BR/><BR/>Terceira, e toco de esguello palabras doutro. Nós foi fenómeno dabondo complexo e poliédrico como para suscitar curiosidade, interese e certa adhsión de persoas e en sectores diversos. Ora ben, Nós, mentres durou, foi un fenómeno nacionalista que formou parte dun proxecto nacionalista. O PG era máis cousa ca Nós; Nós, estritamente, non foi o PG. Pero constituíu esquelete básico da súa fronte cultural e ideolóxica. Quen nolos dera hoxe! Que a min si que me importa, claro.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-45485703770027030802007-04-29T04:00:00.000+02:002007-04-29T04:00:00.000+02:00Non se trata de "mallar" no nacionalismo, señor Sw...Non se trata de "mallar" no nacionalismo, señor Swann. Áquí, polo que eu colixín, emprendeuse un debate sobre certos aspectos da Xeración Nós e, particularmente, sobre Otero Pedrayo. Todo iso, a ver se o entende dunha vez, está suxeito a crítica. E, ademais, é bo que o estea. Non sei se é bo ou non para o nacionalismo, cousa que me trae máis ben sen coidado. Pero é bo polo menos para os que, á marxe de que nos consideremos ou non nacionalistas, nos sentimos dalgún xeito vinculados e mesmo interrogados pola Xeración Nós e por Otero Pedrayo. Vostede debería facerse cargo de que isto non diminúe, senón que engrandece á Nós e a Otero, pois a discusión sobre eles e a análise crítica do seu discurso significa que seguen, tantos anos despois, a estar vivos e a ter a capacidade de propoñer debates aínda non resoltos sobre cousas que eles pensaron e dixeron.<BR/>Por outra parte, este blog non me parece a min que sexa un lugar polo que se necesite transitar con alma de propagandista ou de acérrimo e pechado defensor dunha ideoloxía sen fendas nin fisuras. Se este blog é bo, se ten éxito e se achega algo é precisamente porque non é unha trapallada desas internéticas nas que se insulta ao disidente e só caben as opinións dos previamente convencidos. Non sei cantos meses levo frecuentando este blog, pero se lle atopei gusto é precisamente porque me parece que é un espazo para o encontro e a discusión entre xentes diversas -liberais de esquerda, nacionalistas, socialistas, comunistas, ánarquistas, perdidos...- que sen renunciar ás súas convicións son capaces de sometelas a debate e de facelo sen cabrearse demasiado e sen esixir respeto ás ortodoxias. Sendo este o ton xeral da conversa que aquí se produce, ¿teñen moito sentido as actitudes defensivo-agresivas que consideran que é "mallar no nacionalismo" someter a crítica certos axiomas, xa procedan de Otero Pedrayo ou do señor Lores, por outra parte excelente alcalde de Pontevedra?Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-55305616662890600772007-04-29T00:56:00.000+02:002007-04-29T00:56:00.000+02:00Para Leituga:Filgueira Valverde abandona o PG en 1...Para Leituga:<BR/>Filgueira Valverde abandona o PG en 1935 para pasar a militar en "Dereita Galeguista". Logo foi, consecuentemente, alcalde de Pontevedra no franquismo e, nun chimpo moi daqueles anos da chamada Transición, conselleiro nun goberno de AP. Ergo, o BNG de hoxe non se sente identificado coa traxectoria política de Filgueira Valverde. Mais se cadra o PP si...<BR/>E repito que, mentres estamos aquí a dar voltas á noria sobre este tema, uns galopíns estanse a apropiar da marca Partido Galeguista, mentres outros parece que aproveitan as críticas ou as gavanzas a Nós e ao PG para mallar no nacionalismo.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-44541608416389107652007-04-29T00:36:00.000+02:002007-04-29T00:36:00.000+02:00Quixera agora dicir un par de cousas sobre o debat...Quixera agora dicir un par de cousas sobre o debate precedente.<BR/><BR/>Aínda que relacionados, a Xeración Nós non é, en puridade, exactamente o mesmo que o Partido Galeguista (PG). O segundo vai, en significativos aspectos, moi alén do primeiro: o PG era un instrumento de acción política e nel partiparon persoas e sectores que sobardaban a Xeración Nós. Convén, penso, non mesturar indiscriminadamente planos, porque só leva á confusión.<BR/><BR/>Verbo de Otero e da UPG. <BR/><BR/>É evidente que o señor da Casa de Cima de Vila tivo que ter noticia sobre a "primeira UPG" (a da "xeración fundacional": 1963/64-1971, aprox.). Pero non se esqueza o dato fundamental de que esta non se declaraba aínda marxista-leninista, nin tan sequera marxista, e que se definía como unha "fronte" e non como un "partido". A opinión de Otero sobre estes mozos seguro que non era negativa e si comprensiva, pois coñecía algúns deles de cando estiveran en Brais Pinto. <BR/><BR/>Agora ben, a UPG non foi un ente estático: tivo a súa evolución. <BR/>A decantación da UPG cara o marxismo-leninismo veu a partir de 1972 (co obxectivo de configurarse como "partido comunista patriótico"), e, sobre todo, veu da man dunha nova "segunda xeración" de activistas (e aquí sobrancea a figura de "Pepiño", entre outros). Isto non quita que algúns (non todos) membros da xeración fundacional seguisen tamén esta liña, pero xa cun peso orgánico e político crecentemente menor no seo da UPG. (O amigo González encadraríase, penso, nesta segunda "xeración", o mesmo que moitos outros mozos que se integraron a partir dos anos 1972 en adiante). <BR/><BR/>Esta "segunda UPG" rachou definitivamente calquera lazo (mesmo persoal ou sentimental) co galeguismo galaxián en xeral e con Otero en particular. Son ben elocuentes, a este respecto, as palabras de González nun post seu anterior. <BR/><BR/>Alleidade e descoñecemento mútuo (cando non hostilidade latente segundo os casos): ese foi o panorama. Polo demais, a obrigada clandestinidade impediría que un Otero xa moi velliño estivese ao tanto dos quefaceres desta nova xeira na que se emprendía decididamente unha orientación marxista-leninista, revolucionaria e anticolonialista de impronta terceiromundista, lonxe, moi lonxe xa, de calquera "europeísmo".<BR/><BR/>(Outra historia diferente é a evolución posterior da UPG e do nacionalismo nucleado arredor dela. <BR/>Mais Otero estaba xa no Alén).Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-58400517445362395642007-04-28T23:51:00.000+02:002007-04-28T23:51:00.000+02:00Na miña improvisada e incompleta caracterización, ...Na miña improvisada e incompleta caracterización, deixara baleiro aposta un apartado (o f) para que puidese ser cuberto por calquera outra interrogante. <BR/><BR/>Sen dúbida, ten sentido preguntarse polo legado histórico da Xeración Nós. Pero eu referíame estritamente ao plantexado nos posts que precedían ao meu: o "esquecemento" particular deste ou daquel autor (o asunto viña inicialmente a propósito de Cabanillas). <BR/><BR/>Daquela, penso que as sempiternas suspicacias do señor Marcel están, alomenos nesta ocasión, fóra de lugar.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-50730160802077147622007-04-28T22:52:00.000+02:002007-04-28T22:52:00.000+02:00Que dúbida hai, Leituga. Pero "marxista-leninista"...Que dúbida hai, Leituga. Pero "marxista-leninista", como fórmula fixa, era algo máis transcendente e vostede ben se lembra. Vostede dixo "marxista e leninista"; o da fonte de inspiración deixa a cousa algo máis difusa (coma tantas outras arestora), sobre todo cando lle engadimos o "legado de Castelao" en vez do "pensamento Mao-Tse-Tung" ao que ata eu aínda chegara. É certo que a Otero pouco lle importaría, probablemente, a miña matización ou disquisición. E a min mesmo, ao mellor, se cadra pouco máis.<BR/><BR/>Por certo, o anfitrión sacoume un traballo que pensaba facer, e bo descanso me dá. O de "célula de universalidade" é clave de moitas cousas. O que o nacionalismo actual lle debe ao Grupo Nós, aparte da definitiva consolidación do ensaio e, por ende, o rexistro culto, posiblemente reside bastante nesa lucida e lúcida metáfora.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-49008161390459597372007-04-28T20:51:00.000+02:002007-04-28T20:51:00.000+02:00A UPG nos seus estatutos (véxase a a súa páxina we...A UPG nos seus estatutos (véxase a a súa páxina web) segue considerando as súas fontes de inspiración Marx, Engels, Lenin e o "legado de Castelao". A min non me parece mal, tanto me ten, que conste. Pero ser é así, amigo González.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-42220093589551972762007-04-28T20:09:00.000+02:002007-04-28T20:09:00.000+02:00Este blolg ábrese cunha cita de Vicente Risco: "Se...Este blolg ábrese cunha cita de Vicente Risco: "Ser diferente é ser existente". Despois disto, é preciso que eu diga o que lle debemos no legado histórico á Xeración Nós?<BR/>Pois cousas como:<BR/>1. A defensa da nosa identidade, chámese nación ou como lle queiran chamar (aínda que non teñamos por qué coincidir con algúns deles en cales eran os compoñentes clave desa identidade)<BR/>2. A relavancia de Galicia como cultura que ten que aportar algo ó mundo dende si mesma.<BR/>3. A concepción de Galicia como realidade europea.<BR/>4. A necesidade de comunicar co mundo ("Galicia, célula de universalidade"), sen pagarlle peaxes a outros universos culturais ou políticos.<BR/>5. Unha convicción democrática e pacifista.<BR/>A min con iso xa me chega e non precisaría máis...Marcos Valcárcel Lópezhttps://www.blogger.com/profile/01049968324831056411noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-9500824174804333462007-04-28T17:23:00.000+02:002007-04-28T17:23:00.000+02:00Por certo, Leituga, a UPG hai tempo que non é, est...Por certo, Leituga, a UPG hai tempo que non é, estatutariamente, leninista. Desculpas polo meu despiste habitual e duplicador de mensaxes, pero a cada un o seu.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-46122391917588299752007-04-28T17:22:00.000+02:002007-04-28T17:22:00.000+02:00Sen dúbida, Otero non aceptaría de bo grao tal liñ...Sen dúbida, Otero non aceptaría de bo grao tal liñaxe. Con todo, se soubo da fundación da UPG -que probablemente si-, dubido que a considerase mala nova e cousa radicalmente allea; teño a don Ramón por home particularmente lúcido, vital e, por isto último, comprensivo do que pasaba á marxe do que el pensaba e sentía. Tal é a imaxe que nos chega a través de Franco Grande; tamén a que outros me transmiten, con matices, iso si, que aparentan -e seguramente son- doutra época.<BR/><BR/>O outro asunto: é certo que o nacionalismo, arestora, ten moito aparello ideolóxico que renovar e definir; non é o único, pero tanto ten. Con todo, consideralo non europeísta, así sen matices, resulta demasiado pedestre. Nin a Xeración Nós -por motivos obvios- apoiou a Unión Europea nin hai unha única forma de considerarse Europa.<BR/><BR/>Pero isto, sen dúbida, daría pé para outro debate.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-76380680545531472512007-04-28T15:47:00.000+02:002007-04-28T15:47:00.000+02:00"Apostilla" malévola pero razonable: ¿Consideraría..."Apostilla" malévola pero razonable: ¿Consideraría Otero Pedrayo, unha vez lidos os seus escritos sobre o marxismo e Galicia, "herdeiro" directo seu a Fernández Lores ou a calquuera dirixente dun partido como a UPG, estatutariamente marxista e leninista?Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-89961908385545323342007-04-28T15:43:00.000+02:002007-04-28T15:43:00.000+02:00Afortunadamente moitas das "ideas" e "valores" da ...Afortunadamente moitas das "ideas" e "valores" da Xeración Nós xa non están "en uso" hoxendía. Sería preocupante que o nacionalismo galego actual seguese rendindo culto a conceptos como a raza, a relixión ou o "volksgeist" en canto elementos clave da identidade galega. Pero, por outra banda, é unha desgracia que o nacionalismo de hoxe siga sendo tan renuente a tomar exemplo da vocación europeísta de "Nós".<BR/>A relación do nacionalismo de hoxe, do BNG, co galeguismo prebélico do PG é autolexitimadora, pero tamén ambigua e instrumental.Aínda non hai moito, con ocasión da inauguración dunha exposición no Museo de Pontevedra sobre Filgueira Valverde, escoitei ao alcalde de Pontevedra, Fernández Lores, afirmar con toda rotundidade que o BNG era o herdeiro directo do Partido Galeguista. ¡Nun acto sobre Filgueira! ¿Considerarase tamén Lores "herdeiro directo" do Filgueira Valverde que foi alcalde franquista da cidade e fixo todo o posible para poñer alí a celulosa? ¿Ou só se considerará herdeiro do Filgueira que participou na fundación do Partido Galeguista? Este caso, como moitos outros, ilustra as dificultades para a caracterización político-ideolóxica do galeguismo prebélico, magnificamente insinuadas nos escritos de Xosé Ramón Quintana e de Marcos Valcárcel que aquí se foron reproducindo.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-72390937736594832602007-04-28T06:46:00.000+02:002007-04-28T06:46:00.000+02:00Curiosas as categorías que emprega a.p-c.O grao de...Curiosas as categorías que emprega a.p-c.<BR/><BR/>O grao de esquecemento dun intelectual ou dun movemento xeracional coma Nós (ou o Partido Galeguista, pois eran a mesma cousa, gústelles ou non a algúns) non se debería medir tanto en relación a criterios como ser (ou non) "obxecto de estudo" en "congresos" "polos especialistas", nin aínda por ser coñecido pola "xente normal" (esa que tanto lle gusta a Rajoy).<BR/><BR/>Que ideas, valores, etc., da Xeración Nós aínda están activos, vivas, "en uso" hoxendía? Para algo debeu servir o traballiño de toda aquela xente, ademáis de para metelo en actas de congresos... Pódennos servir de exemplo?<BR/><BR/>Noutro fío deste blog, Marcos Valcárcel quéixase, e con moita razón, da apropiación que están facendo catro falcatrueiros das siglas do Partido Galeguista e do que representaba e representa (evidentemente, cheiran a posibilidade dunha baixada da dereita e recadar eses votos como partido "pinza"). Xa nos esquecemos do PG?<BR/><BR/>E non será que o nacionalismo ("galeguismo", se a anterior palabra lles produce vertixe) está esquecendo unha parte do que é? Ou hai que andar reinventándoo todo en cada xeración? Quen son os herdeiros de Nós?Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-19961543601745955022007-04-28T01:46:00.000+02:002007-04-28T01:46:00.000+02:00Pois eu case sempre encontro algún punto de acordo...Pois eu case sempre encontro algún punto de acordo con calquera por algunha cousa. En tal sentido, non podo menos ca concordar con certa idea implícita: os cánones non son cousa pechada, nin tampouco indiscutible; quen sabe se ata Shakespeare non quedará algún día fóra do occidental; ese mesmo onde Harold Bloom sitúa algunha figura (só) aínda coñecida -John Milton, por caso- e algunha outra ignorada e ben ignorada en grande parte do Occidente (tal Samuel Johnson).<BR/><BR/>Non resulta, así e todo, fácil concordar con vde., polo fugaz -permítame- de certas categorías ou estimacións. A poesía ten tan escasa recepción que a miúdo apenas sobarda o académico; se escasos cidadáns saben tres versos seguidos de Rosalía e o "Monólogo do vello traballador" é se cadra afastada lembranza para antigos aplaudidores da Nova Canción Galega, ¿por que Cabanillas había ser diferente? Onde irá a súa recepción por razóns político-sociais! Iso éralle no 75.<BR/><BR/>O da escasa preocupación estética si que xa lle me parece un exceso. Deixe se quere a temática explicitamente cívico-nacional, se lle ten pinta sospeitosa. "Samos", cando menos, había merecer algún respecto.<BR/><BR/>En fin, digamos que tempus iudicabit. Entrementres, co meu desexo de boa noite eu tamén o quero agasallar cunha cita. Certo meu coetáneo de Cangas de Narcea, hai cousa de trinta anos, proclamaba:<BR/><BR/>Ya lo dijo Campoamor:<BR/>no joder, que ye peor.<BR/><BR/>Ben o ve: canon non sei, pero recepción aínda tiña.Anonymousnoreply@blogger.com