tag:blogger.com,1999:blog-23750033.post8643150262206196428..comments2023-10-28T17:38:42.199+02:00Comments on AS UVAS NA SOLAINA: Marcos Valcárcel Lópezhttp://www.blogger.com/profile/01049968324831056411noreply@blogger.comBlogger159125tag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-82017282077194145802008-02-12T23:24:00.000+01:002008-02-12T23:24:00.000+01:00Dá gusto ver a un home experimentado dando consell...Dá gusto ver a un home experimentado dando consellos a un rapaz namorado. De verdá que me enternezo.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-54355634143862093252008-02-12T22:01:00.000+01:002008-02-12T22:01:00.000+01:00Medela, comprendo. Atracción primaria, honrada e l...Medela, comprendo. Atracción primaria, honrada e laboriosa fasquía, popular e económico adobío (bota butánica de alta cana e cóctel de perfumes correntes acabaron de impresionar o meu caletre) teñen que dar en continente perturbador.<BR/><BR/>Pero debe sobreporse. Sabe de certo que ela non experimenta sensacións ao xeito? Algunha das expresións naquela infausta xornada deben poñelo a cavilar.<BR/><BR/>Afogue no traballo o desacougo. Lástima de correo demorante, aínda a miña colección de "El Coyote" o axudaba na contención. Entremedias, vaia preparando a volta á Kyra.<BR/><BR/>Estou por suxerirlle ao anfitrión que lle dea fío á correspondencia do Medela.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-4117865213663498362008-02-12T21:22:00.000+01:002008-02-12T21:22:00.000+01:00Eu teño oído de que si. Pero, para maior seguridad...Eu teño oído de que si. Pero, para maior seguridade, debería preguntarllo directamente a eles.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-34271647323563154442008-02-12T21:08:00.000+01:002008-02-12T21:08:00.000+01:00Eu escoiteino, amigo Apicultor. E eu aproveito: xa...Eu escoiteino, amigo Apicultor. <BR/>E eu aproveito: xa o preguntei por aquí algunha vez pero quixera contrastalo. É verdade que SdT, Manolorrivas e Benedictus Eclesiarum están vetados na Voz de Galicia? Pregunto. Con malicia, of course.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-44882053397158456782008-02-12T20:25:00.000+01:002008-02-12T20:25:00.000+01:00Extraordinario Medela!(En voz baixiña: moito mello...Extraordinario Medela!<BR/><BR/>(En voz baixiña: moito mellor que SdT e XCC xuntos)Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-68052407117774120852008-02-12T19:21:00.000+01:002008-02-12T19:21:00.000+01:00Amigo Arume: As paisaxes de Mad Max sonlle Kampuch...Amigo Arume: As paisaxes de Mad Max sonlle Kampuchea (no nível vexetacional) comparadas con isto.<BR/><BR/>As mozas, mellores as de aquí, cando menos unha. Boeno, a Ryma do MacDonalds tamén.<BR/><BR/>Cumprimentos.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-65154576727429183882008-02-12T19:18:00.000+01:002008-02-12T19:18:00.000+01:00Estimado amigo González: Despois da súa carta es...Estimado amigo González: <BR/> <BR/> Despois da súa carta estoulle, se cadra, un chisco máis animado. Ben vexo que vostede me comprende, que me escoita, que fita e interpreta con ollo experiente a natureza do que sinto, que se solidariza comigo. Máis ca un pai, González, é vostede para min un Virxilio, un Tiresias, un Jack Kerouac a tomar conta de min a través destes abismais camiños de confusión, mostrándome a luz no cabo deste túnel de desesperanza.<BR/> <BR/> Tomara eu, docto profesor, poder dominar os nervios. Non lle é doado. Lembre vostede o seu primeiro destino, nos illados vales montesíos de Mieres del Camino, tal vez nas abrasadas chairas de Mota del Cuervo, se cadra na laboriosa Catalunya.<BR/> Qué lle vou dicir que vostede non saiba!<BR/> <BR/> E tomara eu, amigo González, poder manter a calma. Sempre fun (louvado sexa El Señor) atrapallado e irreflexivo. Xa mo dicía de neno a avoa de Lobeira, que tiña os “diablillos” no corpo. E ben se verificou cando Kyra se revirou venres pasado ao lle eu preguntar desaxeitadamente de donde viña.<BR/> <BR/> E fiquei, evidentemente, mudo. Aínda ben que trouxen canda min as obras completas do egrexio Keith Luger; préstalleme moito ler nelas, onde acho consolo espiritual. Evádome, indentifícome consciente, inconsciente, preconsciente e supraconscientemente co ‘prota’, si, ese eterno vaqueiro-Ulises redivivo que acaba con toda a malandraxe (eficazmente e sen se asañar, sen odio, mais sen piedade) ao paso que conquista a beleza local. Tamén o axuda o ‘puestiño’ vacante de sheriff técnico de grao medio, por concurso de méritos.<BR/> <BR/> Vamos ao conto, González. Quería que vise a Kyra cando se revirou contra min como gata montesa. Con ese traxe prêt-a-porter azul gris levemente pasado de moda. Con esa blusa branca de volantes estilo Dick Turpin, con reflexos azuis que denuncian o uso de “azulete”, como o que lle botaba a miña avoa ás sabas antes de as asollar por riba das silvas. Botas altas, cor de laranxa, que se ben non lle acaen moito á cor do traxe, tamén non combinan “demasiado” mal. E gustaría, González, que só por un momento puidese vostede percibir o arrecendo a xabón de “La Toja” ou similar mesturado cos efluvios da colonia “Myrurgia”, “Maderas de Oriente” ou algo parecido. Bonita, feitiña, composta, repeiteada, relambida, un chisco cursi e sobre todo, moi vilega. Un quilo ou dous por riba do fantasmático peso ideal.<BR/> <BR/> Gustaría tamén, González, saber a impresión que había causar en vostede esa aparición, esa evidencia reveladora, refulxente e matriarcal, sosegada, recatada e cun ‘touche’ de soberbia maliciosa e retranqueira, experiente en guiarse por ese labirinto que é a vida, ‘touche’ que multiplica ata o infinito a súa auréola enigmática e o seu atractivo natural, xa de seu espectacular. A espectral luz do tubo fluorescente no lúgubre corredor da pensión, onde integramente se desenvolveu este breve psicodrama, reflectía directamente nos ollos de Kyra, que como xa lle comentara, son de cadansúa cor. Alén diso, levaba unha enorme medalla da ucraína Virxe das Espigas, hierática imaxe que contribuía non pouco a lle imprimir un aspecto de sibila (com a tua licença, cara Agustina Bessa-Luís), de intemporal e indoeuropea propietaria rural. Todo isto… Non lle sei ben como o podía explicar… Todo moi adorablemente decadente, moito de ‘nouvelle vague’ en branco e negro.<BR/> <BR/> Ante esta espectacular posta en escena, como é que vou dominar os nervios, amigo González???<BR/><BR/> Fun para o meu cuarto. Prendín o enésimo marlboro do día (evidentemente, de contrabando). Conectei o etnográfico transistor de baquelita MAIC. Na emisora da igrexa ortodoxa andaban a atacar duramente o vicepresidente da República Karakalpakstan, nacionalista. Mudei o dial para Radio Tolmacheva, no 107.2 da FM; soaba “Working With Fire And Steel” dos China Crisis. <BR/><BR/> <BR/> Uffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff<BR/><BR/> Por segunda vez no que vai de día, desatei a chorar coma un meniño. Logo adormecín.<BR/><BR/> Preciso falar urxentemente con Lobeira.<BR/><BR/> Ao regresarmos de Muinak, continúo, González. Non lle sei canto tempo imos botar alá.<BR/> Que teña unha boa noite. Ben o merece, por me aturar.<BR/> <BR/> <BR/><BR/> {Nukus, República Karakalpakstan, 12 de febreiro de 2008, 21.00 horas.}Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-79058047914430060412008-02-12T18:37:00.000+01:002008-02-12T18:37:00.000+01:00Medela, non se meta policía. E coidado con esa Ama...Medela, non se meta policía. E coidado con esa Ama / Turner / Maria Antònia.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-84299508977015579152008-02-12T18:20:00.000+01:002008-02-12T18:20:00.000+01:00Non sei por que a historia de Medela recórdame a a...Non sei por que a historia de Medela recórdame a aquela postiundustrial de Mel Gibson, Mad Max. Medela Max podería ser bó título das aventuras.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-4861245045820221592008-02-12T18:12:00.000+01:002008-02-12T18:12:00.000+01:00Amigo Apicultor: Quen me dera que isto fose unha n...Amigo Apicultor: Quen me dera que isto fose unha novela...<BR/><BR/>A supervisora da empresa de ferralla, unha catalana chamada Maria Antònia, que parece unha modelo de Panama Jack, comunicounos ao Modesto de Cospeito e a un servidor que mañá ás oito en punto, na ex-praia da ex-cidade de Muinak, á beira do ex-río Amu-Daria, para despezarmos unha antiga tubería para regar o algodón.<BR/>Tomara eu que isto non fose un pesadelo, amigo Apicultor. E vostede, ben seguro, e fai ben, tomando vinitos pola rúa Lepanto...<BR/><BR/>Kyra non lle me sae do pensamento, amigo Apicultor. Dea saudosas lembranzas aos amigos blogueiros.<BR/><BR/>Grazas polos ánimos.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-30833659594421286082008-02-12T11:39:00.000+01:002008-02-12T11:39:00.000+01:00Consellos aquelados, afectivamente, os da experien...Consellos aquelados, afectivamente, os da experiencia cum madurez de gonzález. <BR/><BR/>Nestes casos a dona controla, domina. Vostede tantee, home, tantee, pero non dea pasos até que a chorba lle vaia baizando as barreiras. A dona coma Canal de Suez, que decide abrir ou pechar as comportas a vontade.<BR/><BR/>Logo sa nos dirá se houbo canivete...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-82892298311703282622008-02-12T11:17:00.000+01:002008-02-12T11:17:00.000+01:00Medela:Aparenta estar vde. nun momento biográfico ...Medela:<BR/><BR/>Aparenta estar vde. nun momento biográfico excepcional; dígoo se cadra con exceso, dada a miña ignorancia sobre os precedentes. Aínda así, sen dúbida nin reparo, a presente experiencia sentimental (ao cabo, algo máis ca episódica?) comparte o día con épica do traballo e testemuño material sobre a ruína do comunismo, globalización mercantil e capitalista, emigración nacional máis ou menos temporeira. Aproveite, Medela, enchoupe corpo e espírito, moita solaz lle virá de maior e ensino para netos que serán tamén (ou non?) da Kyra.<BR/><BR/>Canto a esta: a muller algo notou, ¿e non había? A muller, controla, domina e, a todas luces xa tamén, tantea. Domine eses nervios, Medela, reflicta un algo, que os pasos inmediatos poden ser decisivos. A expansión debe ser posta ao servizo do ben superior, a satisfacción irrevocablemente adiada.<BR/><BR/>Suxiro cortesía respectuosa e irreprochable na próxima coincidencia; logo da primeira media hora, se o rigor dela atenúa ou dá pé, algún aceno de respectuosa confianza. Vaia cavilando se, nuns poucos días, algún galano floral discreto pode ser entendido como implícita e clara manifestación de desculpa, ao tempo que implícita e difusa declaración admirativa. E aprace o uso das cantigas lobeirenses; nin se lle ocorra, de momento, facer uso delas.<BR/><BR/>Xa nos contará se lle vai ben algo disto, se a senhor amolece, e as férridas xornadas do despece. Cumprimentos.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-11961999519618171002008-02-12T00:05:00.000+01:002008-02-12T00:05:00.000+01:00Anónimo un, dous , tres ou os que sexan: non se ob...Anónimo un, dous , tres ou os que sexan: non se obsesionen con catalogar ou clasificar os perfís do blog. Un día será sentimental, outro político, outro literario... Como a vida mesma. Aproveiten para participar nos debates e gozar coas ideas que aquí compartimos, nada máis. Sen maiores pretensións. E sen mancarse nin facer dano a ninguén, a poder ser.Marcos Valcárcel Lópezhttps://www.blogger.com/profile/01049968324831056411noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-81408682166918540112008-02-11T22:27:00.000+01:002008-02-11T22:27:00.000+01:00Penso que o cachondeio esmorgante lle presta moit...Penso que o cachondeio esmorgante lle presta moito a este blo.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-64684179931433203572008-02-11T22:12:00.000+01:002008-02-11T22:12:00.000+01:00Poz zi.Moi literarioPoz zi.Moi literarioAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-40564214709653245732008-02-11T22:01:00.000+01:002008-02-11T22:01:00.000+01:00Soy de Mieres, soy de Mieres,Soy de Mieres del Cam...Soy de Mieres, soy de Mieres,<BR/>Soy de Mieres del Camino.<BR/>De Villaviciosa vengo<BR/>y en Villaviciosa vivo.<BR/><BR/>Para o Medela.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-64156936986810559442008-02-11T21:46:00.000+01:002008-02-11T21:46:00.000+01:00Un blog político-cultureta-sentimental e, derradei...Un blog político-cultureta-sentimental e, derradeiramente, literario.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-74559543215910181482008-02-11T21:34:00.000+01:002008-02-11T21:34:00.000+01:00Coas historias no mar de Aral o Medela está xeni...Coas historias no mar de Aral o Medela está xenial, pero cando pega cos "étimos", uuuuffff que sobredose!!!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-13409997744520962372008-02-11T20:31:00.000+01:002008-02-11T20:31:00.000+01:00Asombrosas, hipnópticas e cativantes as historias ...Asombrosas, hipnópticas e cativantes as historias de Medela no mar de Aral. Toda unha epopea de lonxanas latitudes. <BR/><BR/>Daría para unha extraordinaria serie semanal en sustitución da xa concluída de Saavedra.<BR/><BR/>Señor Medela: comprométese a unha entrega semanal? Seguro que o Valcárcel estará encantado de colocalas en lugar destacado. Póñanse en contacto, por favor.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-43221658052164579182008-02-11T20:15:00.000+01:002008-02-11T20:15:00.000+01:00Estimado profesor González: As cousas, acho, non l...Estimado profesor González: <BR/><BR/>As cousas, acho, non lle poden ir peor. O axioma propio de nós, os emigrantes: “Allá no es como acá” non funciona nestas latitudes. Non sei se regresar para Lobeira, apuntarme na lexión francesa ou marchar para o Tíbet. O Etelvino do Ribeiro (Bande) alá lle está, e vaina virando…<BR/><BR/>Venres pasado estivémoslle eu e máis o seu (e meu) paisano Modesto de Cospeito traballando arreo para despezarmos un ruinoso ex – navío no ex – areal preto da ex – vila de Tolmacheva, no ex – mar de Aral.<BR/><BR/>Só no turno de tarde cargamos no vello Ikarus por volta de 3.000 toneladas de oxidado ferro. O camión non dá máis de si, 'todo el santo día de dios' desde o areal ata a estación de Tolmacheva cara a Nukus. Alí é pesado e cargado con dirección teórica Bangla Desh, din que para construír casas baratas de chapa.<BR/><BR/>O coitado do navío, despezado e espido naquel maldito lugar mesmo parecía, profesor González, unha patética pantasma. Só permanecía en pé a armazón, o esqueleto do que en tempos foi un elegante e moi mariñeiro barco de transporte. <BR/><BR/>O Modesto e un servidor (xente nova, leña verde) quixemos entrar a rebeirar, co gallo de encontrarmos algunha cousa; máis que nada curiosidade. O caos era total nas entrañas do monstro. Un inmundo mar de plásticos, mazos de tabaco baleiros, almanaques Pirelli, carcasas de fitas de vídeo da Playboy, garrafas de licor – café “El afilador” (Ollo! Aquí traballaron galegos), estampas plastificadas da Virxe do Carme, do Corpiño, do Santo André de Teixido, do Santo Cristo de Ourense e mesmo do Bom Jesus de Braga. Non faltaban as tixolas vellas, garrafas de Veterano e J.B., a sempiterna baralla Fournier…<BR/>Modesto, desconfiado, cauteloso e precavido ata a paranoia, falou en saír do ex – barco, montar no Ikarus e alancarmos de alí. Mais no momento en que andabamos a fozar cun pau naquel lamentábel expolio, profesor González, naquel mesmo instante, o demo fixo que o rexo terrachairego se decatase de que dentro do que en tempos foi un estoxo había unhas fitas de cassette. Na capa, aínda que ben descolorida recoñecíase a cilíndrica figura dunha asturiana, vestida cun dos chamados traxes típicos, máis propio da ‘sección de coros y danzas de Mieres del Camino’ que do sentido común. A devandita asturiana, ‘La Pastorina’ ofrecía un repertorio aberto no lado 1 polo seu hit parade de hai xa ben anos, chamado “Soy un niño abandonado”. A caixa da outra cassette estaba baleira. Era de “Los dos españoles”, xa sabe, González, eses de “Monumento al camionero”, “El abuelo era de Orense”, “Mi mujer y mi caballo”, etc.<BR/><BR/>Manda truco, de Mieres a Tolmacheva!<BR/><BR/>Señor profesor, amigo González, vostede ben sabe que é para min coma un pai, por iso abuso da súa paciencia…<BR/><BR/>Montamos no Ikarus, Modesto abriu dúas latas de cervexa que tivemos a arrefecer nas xélidas aguas deste pestilente ex – charco, arrincamos e nada… Modesto ordena meter a fita no aparello e non sabemos nin como nin por que… Case desatamos a chorar. Que si soy un niño abandonado, que si en la gaita traigo Asturias, todo ese sarillo, González, e nós na pista de terra Tolmacheva – Nukus. <BR/><BR/>Chegamos aínda cunha aguillada de sol; o seu paisano, González, despediuse ás presas e sen ollar de fronte. Boeno, pensei, por un día que non ceemos e non nos embebedemos no MacDonalds, non pasa nada. E eu, González, tíñalle o pensamento ofuscado, non me decataba de nada, só devecía por volver ver a miña patroa, Kyra Argounova. Ben sei que me comprende, señor, por iso llo conto.<BR/><BR/>Chego á pensión, na rúa Mil Primaveras, ex – rúa Molotov, e non había ninguén. Os radiadores da calefacción, fríos; as luces, apagadas. A radio, desconectada. A tv, nin lle digo, doutor González. Xa nin sabía se tiña frío ou calor. Non sabía como mudar a garrafa de butano para me duchar. Pero onde c. se metería a condenada da muller???? <BR/><BR/>Dalí a unha hora, que a min me pareceu un lustro, González, apareceu Kyra. Coñécese que viña da “misa” ortodoxa (supoño que aquí tamén lle chamarán así). Ah, si, lembro que vin no MacDonalds un cartaz anunciando a ‘plaszchivnecha’ ortodoxa, si, si, lembro. Nunca a vira vestida “de civil”. Sempre con esas batas tan Alfredo Romero Style que levan as nosas compatriotas cando unha muller é asasinada na aldea, e son entrevistadas pola TVG e sempre responden coa mesma ladaíña, que o presunto asasino era un bo ‘chaval’ que non se metía con ninguén, que só era mao para el, etc. Pois esas batas, señor González, esas batas aos cadrados, de cores apagadas que tanto dilúen as manchas provocadas polo sangue de porco como polo leite salferido da munguidora, como pola súor da angustia, señor profesor, esas batas, esas mesmas batas son as que leva Kyra para facer as voltas da casa, esas batas que tan condenadamente ben lle acaen.<BR/>E, amigo González, non sei se a vostede lle aconteceu algunha cousa así, mais servidor, que nunca pasei da máis correcta cortesía no meu habitual trato con Kyra, modais que de certo me aprendeu a miña avoa de Lobeira, abraiado, desarmado por vela tan repeiteada e composta, e caíndo nun dos máis habituais erros dos galegos, trateina por tu e pregunteille de onde é que viña.<BR/><BR/>- E logo de onde vés, Kyra?<BR/><BR/>- Desculpe??? …Precisa algunha cousa, señor Medela?<BR/><BR/>-Non, non, e que…<BR/><BR/>-Vostede ten a chave. Sabe onde están as cousas. Hai algún problema?<BR/><BR/>-Non (glups). Non, señora Kyra, non hai caso. E que cheguei hai unha hora, e como vostede non estaba na casa… Pensei que lle acontecera algunha cousa…<BR/><BR/>-E que me parece absurda, señor Medela, a súa reacción. Mesmamente me preocupei. Supoño que a vostede lle será indiferente que eu estea ou non na casa… Digo eu que tanto lle terá… OU A VOSTEDE NON LLE É INDIFERENTE???<BR/><BR/>E, señor González, “cerró suavemente la puerta tras de si”. A súa derradeira frase aínda resoa nos meus ouvidos.<BR/><BR/>(continuará)Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-68324971790819225782008-02-11T11:42:00.000+01:002008-02-11T11:42:00.000+01:00En inghlese chámanlles "street pizza" a eses recor...En inghlese chámanlles "street pizza" a eses recordos que van deixando os do botellón polo chao, un venres pola noite ou un sábadoAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-32465129071521243392008-02-11T10:29:00.000+01:002008-02-11T10:29:00.000+01:00Don Etxe: Efectivamente, 'bosta' élle máis que unh...Don Etxe: Efectivamente, 'bosta' élle máis que unha palabra. Élle mesmo un tótem. <BR/><BR/>Vénlle do latín 'bostare', que por súa vez seica se formou pola fusión das palabras 'Bos-bovis' e 'stabulum'.<BR/><BR/>'Bosto-empanadas' é un xenial neoloxismo. Grazas.<BR/><BR/>A palabra bosta élle ben produtiva:<BR/> <BR/>-"Jonathan, sáleme de onda la vaca que mismo vas pisar la bosta".<BR/><BR/>Cumprimentos.-Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-23151344199532055972008-02-11T08:06:00.000+01:002008-02-11T08:06:00.000+01:00A caca da vaca é bosta, palabra abertzale onde as ...A caca da vaca é bosta, palabra abertzale onde as haxa. Pasou ao castelán de Arxentina e agora está en proceso de desaparición tal que o gando vacún non estabulado. As bosto-empanadas por riba do asfalto ou das laxes dos camiños, deica pouco serán lembranzas de vellos.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-3213436755915853092008-02-11T01:02:00.000+01:002008-02-11T01:02:00.000+01:00Á hora da verdá, o galego impórtalle unha caca da ...Á hora da verdá, o galego impórtalle unha caca da vaca tanto ao Pichoe como ao Benexé. Facer que se fai e non facer nada: esa é a realidá.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-15552231761735032792008-02-10T23:06:00.000+01:002008-02-10T23:06:00.000+01:00Corrixo o terceiro parágrafo da anterior nesta, po...Corrixo o terceiro parágrafo da anterior nesta, por hoxe, derradeira mensaxe:<BR/><BR/><I>Remato, antes de que veña a febre ou, cando menos, a tose: en efecto, eu penso que sen parte nacionalista no goberno non habería un programa coma o aludido nin tampouco tal decreto no ensino; como dixo alguén sabio, é lóxico que a parte nacionalista se interese máis polo Normalización Lingüística. Aválanme, penso, precedentes sobre actuación do PSOE no goberno central -con proxección ben concreta sobre o país- en lexislaturas anteriores. E tamén o carácter do propio partido en Galicia: onde persoas coma o Tuco Cerviño ou -colixo- o mesmo Leituga obviamente non están en maioría; onde, obviamente, nin todos nin moitísimo menos están contentos <B>coas formulacións sobre política lingüística actualmente vixentes</B></I>.<BR/><BR/>Canto á <I>situación actual</I>, situación situación, xa falei.Anonymousnoreply@blogger.com