tag:blogger.com,1999:blog-23750033.post8783857201694270732..comments2023-10-28T17:38:42.199+02:00Comments on AS UVAS NA SOLAINA: Marcos Valcárcel Lópezhttp://www.blogger.com/profile/01049968324831056411noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-74495521958408547512007-07-16T13:24:00.000+02:002007-07-16T13:24:00.000+02:00O mesmo rei que vivéu ó parecer no castelo de Mace...O mesmo rei que vivéu ó parecer no castelo de Maceda,vila da que son orixinarios importantes cargos da Xunta bloqueira.A ver se se dan por enterados eses cargos do descontento que hai no pobo có personaje que tén asinada a concesión do Castelo,caso de que visiten este blog.Se queren información adicioal sobre o asunto poden consultar có actual comisario de policia de Ourense,tamén orixinario de alá...<BR/> Mr Troll ágrafoAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-831997182869551862007-07-16T12:55:00.000+02:002007-07-16T12:55:00.000+02:00Pois para maior proveito, aí lle van outras dúas c...Pois para maior proveito, aí lle van outras dúas cantigas de temática non amorosa, encomiástica a primeira e moral a outra:<BR/><BR/>De quantas cousas eno mundo son,<BR/> non veio eu ben qual pod' en semellar<BR/> al rey de Castella e de León<BR/> se non ûa qual vos direi: o mar.<BR/> O mar semella muit' aqueste rei,<BR/> e d' aquí en deante vos direi<BR/> en quaes cousas, segundo razón: <BR/> <BR/> O mar dá muit' e creede que non<BR/> se pod' o mundo sen el governar<BR/> e pode muit' e á tal coraçón<BR/> que o non pode ren apoderar.<BR/> Des i ar é temudo, que non sei<BR/> quen o non tema, e contarvos ey<BR/> aínda mais, e iudgádem' entón. <BR/> <BR/> E no mar cabe quant' i quer caber<BR/> e mantén muitos, e outros y á<BR/> que x' ar quebranta e que faz morrer<BR/> enxerdados; e outros a que dá <BR/> grandes herdades, e muit' outro ben.<BR/> E tod' esto que vos cuncto avén<BR/> al rey, se o souberdes coñocer. <BR/> <BR/> E da mansedume vos quero dizer<BR/> do mar: non á cont', e nunca será<BR/> bravo nen sannudo, se llo fazer<BR/> outro non fezer, e sofrervos' á<BR/> tódalas cousas, mais se en desdén<BR/> ou per ventura algún louco ten<BR/> con gran tormenta o fará morrer. <BR/> <BR/> Estas mannas, segund' o meu sen,<BR/> que o mar á, á el rey, e por én<BR/> se semellan, quen o ben entender.<BR/>(Pai Gomez Charinho)<BR/><BR/><BR/>Non me posso pagar tanto <BR/> do canto <BR/> das aves nen de seu son, <BR/> nen d' amor nen de mixon <BR/> nen d' armas -ca ei espanto, <BR/> por quanto <BR/> mui perigoosas son, <BR/> -come dun bon galeon, <BR/> que mi alongue muit' aginha <BR/> deste demo da campinha, <BR/> u os alacrães son; <BR/> ca dentro no coraçon <BR/> senti deles a espinha! <BR/> <BR/> E juro par Deus lo santo <BR/> que manto <BR/> non tragerei nen granhon, <BR/> nen terrei d' amor razon <BR/> nen d' armas, por que quebranto <BR/> e chanto <BR/> ven delas toda sazon; <BR/> mais tragerei un dormon, <BR/> e irei pela marinha <BR/> vendend' azeit' e farinha; <BR/> e fugirei do poçon <BR/> do alacran, ca eu non <BR/> lhi sei outra meezinha. <BR/> <BR/> Nen de lançar a tavolado <BR/> pagado <BR/> non sõo, se Deus m' ampar, <BR/> aqui, nen de bafordar; <BR/> e andar de noute armado, <BR/> sen grado <BR/> o faço, e a roldar; <BR/> ca mais me pago do mar <BR/> que de seer cavaleiro; <BR/> ca eu foi já marinheiro <BR/> e quero-m' ôi-mais guardar <BR/> do alacran, e tornar <BR/> ao que me foi primeiro. <BR/> <BR/> E direi-vos un recado: <BR/> pecado <BR/> nunca me pod' enganar <BR/> que me faça já falar <BR/> en armas, ca non m' é dado <BR/> (doado <BR/> m' é de as eu razõar, <BR/> pois-las non ei a provar); <BR/> ante quer' andar sinlheiro <BR/> e ir come mercadeiro <BR/> algûa terra buscar, <BR/> u me non possan culpar <BR/> alacran negro nen veiro.<BR/>(El Rei Don Alfonso, de Castela e de Leon [chamado por nós "o Sabio"].Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-61133447308653558972007-07-15T18:00:00.000+02:002007-07-15T18:00:00.000+02:00Advírtolles que en calquera momento toda esta vizo...Advírtolles que en calquera momento toda esta vizosa documentación sobre o mar na poesía hase converter nunha pequena serie de Andoliñas, co permiso de todos.Marcos Valcárcel Lópezhttps://www.blogger.com/profile/01049968324831056411noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-53532403539641877922007-07-15T12:13:00.000+02:002007-07-15T12:13:00.000+02:00Ía poñer o primeiro verso, pero dixen aí vai todo ...Ía poñer o primeiro verso, pero dixen aí vai todo o poema de Pere Gimferrer.<BR/>ODA A VENECIA ANTE EL MAR DE LOS TEATROS<BR/><BR/>Las copas falsas, el veneno y la calavera de los teatros.<BR/> García Lorca<BR/><BR/>Tiene el mar su mecánica como el amor sus símbolos.<BR/>Con que trajín se alza una cortina roja<BR/>o en esta embocadura de escenario vacío<BR/>suena un rumor de estatuas, hojas de lirio, alfanjes,<BR/>palomas que descienden y suavemente pósanse.<BR/>Componer con chalinas un ajedrez verdoso.<BR/>El moho en mi mejilla recuerda el tiempo ido<BR/>y una gota de plomo hierve en mi corazón.<BR/>Llevé la mano al pecho, y el reloj corrobora<BR/>la razón de las nubes y su velamen yerto.<BR/>Asciende una marea, rosas equilibristas<BR/>sobre el arco voltaico de la noche en Venecia<BR/>aquel año de mi adolescencia perdida,<BR/>mármol en la Dogana como observaba Pound<BR/>y la masa de un féretro en los densos canales.<BR/>Id más allá, muy lejos aún, hondo en la noche,<BR/>sobre el tapiz del Dux, sombras entretejidas,<BR/>príncipes o nereidas que el tiempo destruyó.<BR/>Que pureza un desnudo o adolescente muerto<BR/>en las inmensas salas del recuerdo en penumbra<BR/>¿Estuve aquí? ¿Habré de creer que éste he sido<BR/>y éste fue el sufrimiento que punzaba mi piel?<BR/>Qué frágil era entonces, y por qué. ¿Es más verdad,<BR/>copos que os diferís en el parque nevado,<BR/>el que hoy así acoge vuestro amor en el rostro<BR/>o aquel que allá en Venecia de belleza murió?<BR/>Las piedras vivas hablan de un recuerdo presente.<BR/>Como la vena insiste sus conductos de sangre,<BR/>va, viene y se remonta nuevamente al planeta<BR/>y así la vida expande en batán silencioso,<BR/>el pasado se afirma en mí a esta hora incierta.<BR/>Tanto he escrito, y entonces tanto escribí. No sé<BR/>si valía la pena o la vale. Tú, por quien<BR/>es más cierta mi vida, y vosotros que oís<BR/>en mi verso otra esfera, sabréis su signo o arte.<BR/>Dilo, pues, o decidlo, y dulcemente acaso<BR/>mintáis a mi tristeza. Noche, noche en Venecia<BR/>va para cinco años, ¿cómo tan lejos? Soy<BR/>el que fui entonces, sé tensarme y ser herido<BR/>por la pura belleza como entonces, violín<BR/>que parte en dos aires de una noche de estío<BR/>cuando el mundo no puede soportar su ansiedad<BR/>de ser bello. Lloraba yo acodado al balcón<BR/>como en un mal poema romántico, y el aire<BR/>promovía disturbios de humo azul y alcanfor.<BR/>Bogaba en las alcobas, bajo el granito húmedo,<BR/>un arcángel o sauce o cisne o corcel de llama<BR/>que las potencias últimas enviaban a mi sueño.<BR/> Lloré, lloré, lloré<BR/>¿Y cómo pudo ser tan hermoso y tan triste?<BR/>Agua y frío rubí, transparencia diabólica<BR/>grababan en mi carne un tatuaje de luz.<BR/>Helada noche, ardiente noche, noche mía<BR/>como si hoy la viviera! Es doloroso y dulce<BR/>haber dejado atrás a la Venecia en que todos<BR/>para nuestro castigo fuimos adolescentes<BR/>y perseguirnos hoy por las salas vacías<BR/>en ronda de jinetes que disuelve un espejo<BR/>negando, con su doble, la realidad de este poema.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-70534383351496332592007-07-15T12:02:00.000+02:002007-07-15T12:02:00.000+02:00Ora que, para curioso e interesante, vexan o texto...Ora que, para curioso e interesante, vexan o texto poético que reproduzo abaixo de todo. Saberán que a cantiga de amigo pasa por ser xénero de orixe autóctona (galega) e raíz probablemente popular; tamén que os testemuños máis antigos que se conservan non van para aló do século XIII. Pois vexan esta cançó occitana, atribuída ao provenzal Raimbaut de Vaqueiras, en inhabitual voz feminina, con refrán e a palabra "amigo":<BR/><BR/>Altas undas que venez sur la mar<BR/>que faye le vent çay e lay demenar<BR/>de mun amic sabez novas comtar<BR/>qui lay passet no lo vei retornar. <BR/> Et oy Deu d'amor<BR/>ad hora-m dona joi et ad hora dolor. <BR/><BR/>Oy aura dulza qui vens dever lai<BR/>un mum amic dorm e sejorn'e jai<BR/>del dolze aleyn un beure m'aporta-y<BR/>la bocha obre per gran desir qu'en ai. <BR/>Et oy Deu d'amor<BR/>ad hora-m dona joi et ad hora dolor.<BR/><BR/>Mal amar fai vassal d'estan pais<BR/>car en plor tornan e sos jocs e sos ris<BR/>ja nun cudey mun amic me trays<BR/>qu'eu li doney ço que d'amor me quis. <BR/> Et oy Deu d'amor<BR/>ad hora-m dona joi et ad hora dolor.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-21046240536537847262007-07-15T11:51:00.000+02:002007-07-15T11:51:00.000+02:00Nos cancioneiros trobadorescos hai varios autores ...Nos cancioneiros trobadorescos hai varios autores onde o mar é motivo relevante. Están entre eles o Almirante Pai Gomez Charinho, señor de Rianxo, e Johan Zorro; entre as cantigas deste ofrezo unha de amor, que interpreta Amancio Prada:<BR/><BR/>En Lixboa sôbre lo mar<BR/> barcas novas mandey lavrar,<BR/> ay mya senhor velida! <BR/> <BR/> En Lixboa sôbre lo lez<BR/> barcas novas mandey fazer,<BR/> ay mya senhor velida! <BR/> <BR/> Barcas novas mandey lavrar<BR/> e no mar as mandey deytar,<BR/> ay mya senhor velida! <BR/> <BR/> Barcas novas mandey fazer<BR/> e no mar as mandei meter,<BR/> ay mya senhor velida!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-88696677034550423272007-07-15T02:10:00.000+02:002007-07-15T02:10:00.000+02:00Máis sobre o mar en francés.Unha de Moustaki.Non a...Máis sobre o mar en francés.Unha de Moustaki.Non a a topéi en lhutúb.Vai a léttera:<BR/><BR/> <A HREF="http://www.frmusique.ru/texts/m/moustaki_georges/mermadonne.htm" REL="nofollow">O mar déume</A>Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23750033.post-271686995631911552007-07-14T20:43:00.000+02:002007-07-14T20:43:00.000+02:00Cómo se comen o coco algúns buscando analojías ent...Cómo se comen o coco algúns buscando analojías entre o mar e o amor:<BR/> <A HREF="http://poesie.webnet.fr/poemes/France/marbeuf/21.html" REL="nofollow">amor-mar-amargos</A><BR/><BR/>(o de analojía é un pequeno chiscar de olho a J.R.Jiménez)<BR/><BR/>Mr Trolh agraphAnonymousnoreply@blogger.com