Na vella Auria un recuncho para a reflexión, o lecer e o pensamento. Unha fiestra aberta ao mundo dende aquela vella sentenza de don Vicente Risco: "Ser diferente é ser existente".
19 dic 2007
Sarkozy espertará moitas envexas... (Ricardo, hoxe en El Mundo)
Antes de ser presidente Sarkozy demostrou moi bó gusto nas súas escollas femininas. A erótica do poder, nese caso, debeu ser anticipada. Tampouco non hai que descartar a erótica perversa de Eurodisney.
Nin esquecer que Zapatero tamén está casado cunha cantante. Pero que che cante o coro do Nabuco non debe ser o mesmo.
A compoñente sexual-subliminal da viñeta é clara: Os dóus "bocadillos" son dous pezós femeninos, vistos desde dentro dos peitos. Os trazos periféricos son as pegadas dactilares dos dedos que os acarician.
E non me digan que son unha "mente pervertida". XDDD.
Díghovos , mekajuno carafio, e non saíu porque é a primeira vez, que todolos refráns se poden partir en dous cachos e engadirlle a cada un deles o seguinte: ó primeiro cacho, " entre as sabas", e ó segundo cacho " entre as pernas". Así daríanos; onde hai patrón , "entre as sabas"; non manda mariñeiro ,"entre as pernas". Facede a proba con calquer outro...for exemple...A deus rogando, "entre as sabas"; e co mazo dando, "entre as pernas". Non falla.
¿Sabe os contertulios que hai un pueblo entre Lalín e Coruña por Melide que se chama SEXO? E conste que non hai puticlubs. Mesmo vén na Enciclopedia Galega. (Debe ser fricativa palatal, como variante de Seixo, pero resulta simpático).
O que quero eu dicir que non o escollerían a el porque ocupaba un posto de responsabilidade política. Que tería a súa erótica incorporada desde o nacemento.
E por outra parte que un escolla non quere dicir que o suxeito escollido sexa parvo, ou compracente ou pasivo. É máis: podes escoller a quen non che fai nin caso. Ti escolles, pero a natureza dispón.
A ver se dunha vez o Estado Francés deixa de practicar o puto lingüicidio contra o bretón, o catalán, o occitano, o arpitano, o eusquera, o corso, o alemán e o holandés, que xa lles vale.
Mentres non muden de actitude canto a isto eu son e serei sempre antifrancés.
JA JA, Xaime. O que nós tocamos é a armónica, que en inglés lle chaman "arpa de boca" (mouth harp). Dín que é o instrumento máis popular do mundo. Algunhas son moi pequeniñas COMA ESTA
Graciñas por faceres comentarios. Habilita o perfil de blogger para que marque a ruta ao teu blog. De non ser así, e se queres que apareza o teu "nick, para burlar o sistema debes pór un enderezo a dunha páxina web túa. Se non tés páxina podes incluir o enderezo das uvas:
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.
Amigos, velaí un exemplo inequívoco da erótica do poder!
ResponderEliminarO Sarko coa Bruni... Amigos, metámonos todos en política, pero non en plan cutre de concelleiro, e nin sequera de conselleiro, senón por todo o alto.
Que che canten polas noites unha delicada canción ao oído non ten prezo!
Antes de ser presidente Sarkozy demostrou moi bó gusto nas súas escollas femininas. A erótica do poder, nese caso, debeu ser anticipada.
ResponderEliminarTampouco non hai que descartar a erótica perversa de Eurodisney.
Nin esquecer que Zapatero tamén está casado cunha cantante. Pero que che cante o coro do Nabuco non debe ser o mesmo.
Despois dunha boa comida regada con Beronia reserva espero o comentario de Xohan da Coba, para acompañalos.
ResponderEliminarEu recoñezo envexa por Sarkozy, pero tamén desilusión pola decisión da Bruni.
ResponderEliminarA compoñente sexual-subliminal da viñeta é clara: Os dóus "bocadillos" son dous pezós femeninos, vistos desde dentro dos peitos. Os trazos periféricos son as pegadas dactilares dos dedos que os acarician.
ResponderEliminarE non me digan que son unha "mente pervertida". XDDD.
Onde hai patrón non manda mariñeiro.
ResponderEliminarQue bon lles estaba o polbo na feira de Castro Ribeiras do Lea, amigos
Boto en falta a explicación dos monicreques de abaixo, amigo Da Coba.
ResponderEliminarOs dous monicreques xa bastantes problemas sexuáis teñen...
ResponderEliminarMais refrás, adicados a D. Xaime:
ResponderEliminarOnde hai patrón, boa sombra te cobixa.
Quen a bóa árbore se arrima, coitelo de pau.
Fai o bén, e recollerás tempestades.
SEXO
ResponderEliminarEra pra ver se reacionábades.XDD.
ResponderEliminarPinchar
ResponderEliminarDíghovos , mekajuno carafio, e non saíu porque é a primeira vez, que todolos refráns se poden partir en dous cachos e engadirlle a cada un deles o seguinte: ó primeiro cacho, " entre as sabas", e ó segundo cacho " entre as pernas". Así daríanos; onde hai patrón , "entre as sabas"; non manda mariñeiro ,"entre as pernas".
ResponderEliminarFacede a proba con calquer outro...for exemple...A deus rogando, "entre as sabas"; e co mazo dando, "entre as pernas". Non falla.
¿Sabe os contertulios que hai un pueblo entre Lalín e Coruña por Melide que se chama SEXO? E conste que non hai puticlubs.
ResponderEliminarMesmo vén na Enciclopedia Galega.
(Debe ser fricativa palatal, como variante de Seixo, pero resulta simpático).
Di Arume verbo de Sarko: "demostrou moi bó gusto nas súas escollas femininas".
ResponderEliminarHome, eu supoño que elas tamén o escollerían a el e que non serían simplemente uns pasivos e comprancentes obxectos do desexo masculino. Ou non?
O que quero eu dicir que non o escollerían a el porque ocupaba un posto de responsabilidade política. Que tería a súa erótica incorporada desde o nacemento.
ResponderEliminarE por outra parte que un escolla non quere dicir que o suxeito escollido sexa parvo, ou compracente ou pasivo. É máis: podes escoller a quen non che fai nin caso. Ti escolles, pero a natureza dispón.
Quod natura non dat libertas non praestat.
ResponderEliminarHome pequeno, fol de veleno.
ResponderEliminarPerdoe anónimo e que a estas horas da mañan os latinajos séntanme que nin diola.
Qui,quae, quod,
ResponderEliminarQui, qua,quo,
Quos,qua,quae,
qui,qua,quo...
(Qué carallo era eso...??)
(Contra natura se vista de seda Salamanca se queda...) Qué lío....volvédesme tolo, e aínda porriba teño resaca...
Sr. Da Coba, o alcohol, as drogas e as mulleres acabarán con vostede.
ResponderEliminarComo decía o meu abó do augardente, "perdónolle o mal que me fai polo bén que me sabe"
ResponderEliminarA ver se dunha vez o Estado Francés deixa de practicar o puto lingüicidio contra o bretón, o catalán, o occitano, o arpitano, o eusquera, o corso, o alemán e o holandés, que xa lles vale.
ResponderEliminarMentres non muden de actitude canto a isto eu son e serei sempre antifrancés.
¿Que é o arpitano? Non escoitei nunca falar de tal idioma.
ResponderEliminaré tocar o arpa ca boca.
ResponderEliminarXohan da Coba e eu somos especialistas universais.
Bueno, o menos ata antonte.
ResponderEliminarReleín todo e sáeme:
ResponderEliminarHome pequeno, "entre as sabas"
fol de veneno, "entre as pernas".
Contra natura se vista de seda,
"entre as sabas",
Salamanca se queda,
"entre as pernas".
E tamén da:
Perdónolle o mal que me fai,
"entre as sabas",
por o ben que me sabe,
"entre as pernas".
Chachos, non vos falla.
JA JA, Xaime. O que nós tocamos é a armónica, que en inglés lle chaman "arpa de boca" (mouth harp). Dín que é o instrumento máis popular do mundo. Algunhas son moi pequeniñas COMA ESTA
ResponderEliminar