Na vella Auria un recuncho para a reflexión, o lecer e o pensamento. Unha fiestra aberta ao mundo dende aquela vella sentenza de don Vicente Risco: "Ser diferente é ser existente".
O que amosaba o Lazarillo co personaxe do buleiro (buldeiro?) segue a ser triste realidade 350 anos despois. Se Erasmo levantara a cabeza e mirara cómo campan aínda a superstición e o negocio ao redor da relixión e do medo. A vella polémica dignitas hominis contra a miseria hominis. E nós aínda sen decatármonos despois de tantos mortos.
Non entrei noutro fío sobre a cualidade literaria de Bieito Iglesias, sobre todo cando derivou nun parangone con outro que escribe columnas líricas na Voz. Podemos non gustar do seu estilo, dos temas elixidos, da sintaxe ou das metáforas empregadas. Pero cursi, cursi, o que se di cursi (ou sexa: cursi) non lles é. Entre azucarillos e aguardientes, eu creo que Iglesias elixirá sempre o segundo.
Graciñas por faceres comentarios. Habilita o perfil de blogger para que marque a ruta ao teu blog. De non ser así, e se queres que apareza o teu "nick, para burlar o sistema debes pór un enderezo a dunha páxina web túa. Se non tés páxina podes incluir o enderezo das uvas:
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.
O que amosaba o Lazarillo co personaxe do buleiro (buldeiro?) segue a ser triste realidade 350 anos despois. Se Erasmo levantara a cabeza e mirara cómo campan aínda a superstición e o negocio ao redor da relixión e do medo. A vella polémica dignitas hominis contra a miseria hominis. E nós aínda sen decatármonos despois de tantos mortos.
ResponderEliminarNon entrei noutro fío sobre a cualidade literaria de Bieito Iglesias, sobre todo cando derivou nun parangone con outro que escribe columnas líricas na Voz. Podemos non gustar do seu estilo, dos temas elixidos, da sintaxe ou das metáforas empregadas. Pero cursi, cursi, o que se di cursi (ou sexa: cursi) non lles é. Entre azucarillos e aguardientes, eu creo que Iglesias elixirá sempre o segundo.
ResponderEliminar