
PAN POR PAN sábado 30 xuño. Imaxe: Moza co can branco, de Lucien Freud, 1951-1952.
Na mesma liña Villaespesa canta a Elisa, a amada que se revela como presenza espectral: “Mis ojos no la ven, pero la siento/ vagar en torno mío, en el aliento/ que sube del jardín por la ventana;/ y me parece ver en el espejo/ la lunar claridad, como el reflejo/ de alguna sombra de su sombra hermana”. Ata o punto de fundirse o poeta coa amada morta (“¡Y un espanto de muerte me sofoca/ al sentir que su voz sube a mi boca/ del fondo de mi propio corazón!) e desexar non espertar xa máis: “¡Sólo en sueños la ve mi vida enferma!.../ ¡No me despiertes más, deja que duerma/ soñando para siempre con mi Elisa!”.
Sobre o título do fío: parece indubidable que pode. Polo que din os poetas, cidadáns con outras profesións e algún científico: aínda lembro o abatemento de Severo Ochoa ao quedar viúvo. Non tardou en baixar á cova.
ResponderEliminarAsociado a este tema estaría se cadra o do amor a distancia ou, máis ben, en ausencia. Se se suscita, deberemos posiblemente falar de Jaufré Rudel, poeta occitano. Será daquela.
Ademáis do amor a distancia podíase falar do amor por retrato.¡cántos na historia non se enamoraron por retrato,empezando por Enrique VIII e a súa ¿segunda? mulher.O que as pintaba tinha o encargo de sacalas bén guapas e logo...pasaba o que pasaba cando se casaban coa de verdade...
ResponderEliminarMr Troll ágrafo
O que dí XM Glz acerca de Ochoa e moitos outros é certo.Pero tratando as relaciós entre o amor e a morte en sentido amplo,tamén se da o caso oposto:O da mulher que cando lhe morre o home rexuvenece de caralho...
ResponderEliminarMr Troll ágrafo
Bájame la lámpara un poco más
ResponderEliminardéjame que duerma nodriza en paz....
A frase do pricipio do post fíxome recordar a Mercedes Sosa.E tamén a Beethoven que dixo algo parecido abrazado ó retrato de aquela prá que compuxo "claro de luna"...
Olvidéi asinar
ResponderEliminarMr Troll ágrafo
Son moi pouco musicais todos vostedes. Mira que falar de amor e morte e non ser quen de poñer unha canción?
ResponderEliminarPara remedialo, velaí vai unha canción, clásica e imperecedeira, por suposto:
Jacques Brel
Estiven nun tris de poñer aqueles versos de Camilo Sesto, Vivir así es morir de amor, por amor tengo el alma herida, por amor ya no quiero más vida que su vida, melancolíaaaaaaaaaaaaaaa. Foi poñer a Iago Brel e lembralo de seguido.
ResponderEliminarExtraordinaria canción aquela do gran Camilo (nin Nogueira nin José Cela, quede claro), amigo Arume. Quere que lla poña?
ResponderEliminarVelaí lle vai ese clásico da música lixeira española:
ResponderEliminarVivir así es morir de amor
(Xa verá cando veña Jimmy de Rairo a que nos monta!)
Non é por quitarlhe méritos,apc,pero estiven a un tris de escrbila xa onte...
ResponderEliminarPolo que vexo,coincidimos xa nun gusto polo menos...
Mr Troll
Refírome a Ne me quitte pas..
ResponderEliminarMr Troll
Avec ma gueule de meteque
ResponderEliminarde juif errante de patre grec
et me cheveux aux quatre vents
Je deviandre douce captive
mon ame soeur ma source vivre
je viendrai boire tes vingt ans...
Coido que o MOustaqui tamén é do seu o gosto
Mr Troll
E que me di, Arume, deste outro clásico da música lixeira española? Extraordinaria canción tamén.
ResponderEliminar(Aos demais non lles pregunto porque son uns elitistas de tomo e lomo)
Por el amor de una mujer
Non creo que ninguén lhe diga que esa é unha mala canción,ap.c,por moi elitista que sea..
ResponderEliminarMr Troll
Que inxustiza cometeron con este home! O truhán (que non señor) do Julito machacouno. Só por isto xúrolle eterna xenreira ao primeiro fillo do doutor Iglesias Puga.
ResponderEliminarPra canciós,as que votava o sábado na verbena a orquesta na festa da Peroxa.Non o vín por alí,Señor Valcarcel,senón invitábao no bar da comisión...
ResponderEliminarMr Troll
E por que non aquela dos Chunguitos, "Me quedo contigo".
ResponderEliminarTeñénme que perdoar pero non a atopei para pendurala, pero sei que está na rede.
Xaime,se sabe tocar algún instrumento,comprobe que a armonía de esa canción dos chunguitos é como a de "I will survive" de Gloria Gaynor...
ResponderEliminarMr TRoll
Si señor, outra extraordinaria e desgarradora canción a de Los Chunguitos:
ResponderEliminarMe quedo contigo
DISCOS CON DEDICATORIA:
ResponderEliminarA música disco era unha gozada. Preparen, amigos, as súas mellores galas que lle imos botar uns bailes á disco, que hoxe ligamos seguro:
Sobrevivirei
Quand au hasard des jours
ResponderEliminarJe m'en vais faire un tour
A mon ancienne adresse
Je ne reconnais plus
Ni les murs, ni les rues
Qui ont vu ma jeunesse
En haut d'un escalier
Je cherche l'atelier
Dont plus rien ne subsiste
Dans son nouveau décor
Montmartre semble triste
Et les lilas sont morts
La bohème, la bohème
On était jeunes, on était fous
La bohème, la bohème
Ça ne veut plus rien dire du tout
DISCOS CON DEDICATORIA:
ResponderEliminarE que me din do inigualable Barry White?
My everything
DISCOS CON DEDICATORIA:
ResponderEliminarPara o amigo Arume esta canción do gran Charles Aznavour.
(Chegou a hora do "lento")
La bohème
DISCOS CON DEDICATORIA:
ResponderEliminarSeguimos coas "lentas", que o asunto promete. E que mellor que proseguir co gran Charles:
Venecia sen ti
Non sabe canto lle agradezo estas dedicatorias. Impresionante a voz de Aznavour e o seu xeito inigualable de interpretar. Eu sempre choro cn esta canción. Imparables as bagoas.
ResponderEliminarSe quere seguir chorando, por min non se prive, amigo Arume (cáseque lle acompaño). Pida e será compracido (You Tube mediante).
ResponderEliminarDISCOS CON DEDICATORIA:
ResponderEliminarGILBERT BECAUD - ET MAINTENANT
DISCOS CON DEDICATORIA:
ResponderEliminarVaiamos á Italia de finais dos oitenta:
Zucchero - Senza Una Donna
DISCOS CON DEDICATORIA:
ResponderEliminarE con esta melancólica e esperanzada canción despedimos o programa por hoxe, amigo(s). Sempre novo(s), non o esqueza(n).
Bob Dylan - Forever Young
Faltoulle para rematar aquela que cantaba Celentano de Paolo Conte: Azzurro, il pomeriggio è troppo azzurro e lungo per me
ResponderEliminarmi accorgo di non avere più risorse senza di te;
e allora io quasi quasi prendo il treno e vengo vengo da te.
Ma il treno dei desideri nei miei pensieri all'incontrario và.
Moi ben todas,e moito francés e italiano pero a ninguén se lhe acordóu o Nicola di Bari
ResponderEliminarHo capito que ti amoooo...
Mr Troll ágrafo
E volvendo ó tema do amor e da morte,e ponhendonos serios,recoméndolhes escoitar,que seguro que a conhecen,unha canción portuguesa chamada "O Barco Negro",de Amalia Rodrígues...sen desperdizo...
ResponderEliminarMr Troll ágrafo
http://www.youtube.com/watch?v=zciTHKTWNXE
ResponderEliminarComo ia faltar Nicola di bari
Jimi de Rairo
Esa era dun tal Luigi Tenco que despois de desafinar gravemente nun festival de san Remo decidiu pegarse un tiro na habitación do hotel. Seica os seus amores fatais con aquela famosa Dalida, cantante francesa de orixe exipcio, foron a causa do seu desgraciado final.
ResponderEliminarVéxase: http://arumes.blogspot.com/2007/05/ciao-amore-ipp.html
En You tube pode escoitarse esa actuación completamente bébedo de Luigi Tenco: patético
ResponderEliminarhttp://www.youtube.com/watch?v=HRSGvE7BVUo&mode=related&search=
O Barco negro en Yutub
ResponderEliminarhttp://www.youtube.com/watch?v=GdJYzzyO7nc
Mr Troll ágrafo
A ver, señores, é que non saben poder un enlace directo?
ResponderEliminarQue calamidás, señor. A ver póñollas eu:
ResponderEliminarNicola di Bari
Luigi Tenco
Amalia Rodrigues
E agora si que me despido por esta noite:
ResponderEliminarPaolo Conte: Azzurro
Amigo APC: garde este podcast de revival para outras ocasións: endoza padais e conmove espíritus exquisitos. Moitas gracias.
ResponderEliminarMoitas grazas a vostede, amigo Arume. Sempre é un pracer compartir dende a lontananza cousas comúns. E para concluír esta xeira -pois vou estar ausente tres días- que mellor que o gran Modugno:
ResponderEliminarLa lontananza
Algo raro pasou. A ver se agora vai:
ResponderEliminarLa lontananza
Despois duns días sen tempo para conectarme, atopo aquí unha selección musical autenticamente fa-bu-lo-sa pola que felicito a todos os dilleis, e moi especialmente ao señor AP-C. Como eun non sei poñer enlaces destes e xa que nomearon á infortunada Dalila, ¿é moito pedir que poñan un enlace a "Gigi el amoroso", a extraordinaria canción, resume da traxectoria vital e artística dun guapo emigrante napolitano, que interpretaba esta señora? E xa de paso, outro a "Piccolisima serenata", de Renato Carosone.
ResponderEliminarAí van as dúas pezas dedicadas do amigo Leituga One.
ResponderEliminarGigi
(NON sei se acertei coa Picolissima)
Piccolissima
Jo,que bóm,nao conhecía esa versión en fransé do Gigi l`amoroso,soio en italiano e castelhano.Obrigado ,
ResponderEliminaranónimo.
Mr Troll
Para nostálxicos de Mina e Adriano Celentano (envío de Tacho):
ResponderEliminarhttp://www.youtube.com/watch?v=FDSgY1AT2aE