A MIRADA RETIDA (27-7-08). O FINAL DE BASILIO. Recupero esta foto inédita, cedida polo amigo fisterrán Modesto Fraga. O terceiro pola dereita, coa paxarela, é Basilio Álvarez. A foto é de 1937, tomada en Buenos Aires, cando publica o libro “España en crisol”: na foto están tamén os galeguistas Rodolfo Prada e o fisterrán Castro Insúa. Antes de 1936, Basilio foino todo. Orador de raza e principal impulsor do movemento agrarista con Acción Gallega. Profesor de periodismo e xornalista en varios medios, fundador e propietario de “La Zarpa”, voz da República para os ourensáns. Avogado de prestixio en Madrid. Deputado e líder do Partido Radical. Vocal do Tribunal de Garantías Constitucionais. Recibe os máximos honores nesta cidade en 1928 e en 1935. En xullo de 1936, os franquistas quítanlle a placa da súa rúa, pechan e espolian o Centro Basilista, arrastran polo chan o retrato que lle fixera Lloréns e que presidía o Círculo, toman a imprenta de “La Zarpa” e editan o xornal, quince días, co xugo e as frechas. Exiliado en Arxentina, en 1938 está nunha cadeira de rodas, case mudo. Morre no Hospital do Centro Español de Tampa (Florida) en 1943. De seguro, abafado pola tristura.
"Morréu pobre".
ResponderEliminarEsa frase , díxoma M.Blanco Guerra, finalizando así dunha charla na que me contou varios aspectos da vida persoal de Basilio. Impactóume, polo xeito en que o dixo, e polas connotaciós que ten.
Contou J. A. Valente que a biblioteca de Basilio Álvarez estaba escondida na casa dos seus pais. De neno comenzou a ir a ghichar nos libros e afeccionouse.
ResponderEliminarServiron así de testemunho, a luz pasou dunha xeneración a outra, sen telo ninguén planificado.
Nunca sabemos onde xermolará a semente.