24 oct 2008



Un nome clave na historia do teatro galego

Unha nova ben triste e doorosa, por moitas razóns.

5 comentarios:

  1. PAN POR PAN venres 24 outubro
    Versos prestados. De Ángel González: “Para que yo me llame RUBÉN GARCÍA, / para que mi ser pese sobre el suelo, / fue necesario un ancho espacio / y un largo tiempo:/ hombres de todo el mar y toda tierra,/ fértiles vientres de mujer,/ y cuerpos y más cuerpos,/ fundiéndose incesantes/ en otro cuerpo nuevo./ Solsticios y equinoccios alumbraron/ con su cambiante luz, su vario cielo, / el viaje milenario de mi carne / trepando por los siglos y los huesos. / De su pasaje lento y doloroso / de su huida hasta el fin, sobreviviendo / naufragios, aferrándose/ al último suspiro de los muertos, / yo no soy más que el resultado, el fruto, / lo que queda, podrido, entre los restos; /esto que veis aquí, / tan sólo esto: / un escombro tenaz, que se resiste/ a su ruina, que lucha contra el viento, / que avanza por caminos que no llevan/ a ningún sitio. El éxito/ de todos los fracasos. La enloquecida fuerza del desaliento.”

    ResponderEliminar
  2. O meu pésame a familiares e amigos.

    Apicultor.

    ResponderEliminar
  3. Melodias inmortáis para os inmortáis:PREMER.

    ResponderEliminar
  4. Esquecín asinar a dedicatoria anterior.
    XDC.

    ResponderEliminar
  5. É unha grande perda. O meu máis sentido pésame.

    ResponderEliminar

Graciñas por faceres comentarios.
Habilita o perfil de blogger para que marque a ruta ao teu blog.
De non ser así, e se queres que apareza o teu "nick, para burlar o sistema debes pór un enderezo a dunha páxina web túa. Se non tés páxina podes incluir o enderezo das uvas:

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.