FALEMOS DE FRAGA… POR QUÉ GOBERNOU DURANTE 16 ANOS?

Agora que xa non o temos que soportar tan perto, falemos de Fraga. Gobernou durante 16 anos e iso ten o seu mérito. Razóns hai moitas: vou dar algunhas e espero as vosas achegas. Podedes criticar as miñas, aportar outras novas ou debater o que queirades arredor desta liña xeral: por qué se mantivo Fraga 16 anos?

1. Porque elaborou un discurso galeguista-folclórico e populista que tivo asentamento fácil en grandes sectores da poboación
2. Porque dispuxo dunha máquina electoral e un aparato partidario potente (máis ou menos unido) que utilizou de forma totalitaria e sen discusións (quen se atrevía a levarlle a contraria, mesmo dende o goberno?)
3. Porque contou co apoio entusiasta, por diversas razóns, dos medios de comunicación privados (sobre todo prensa escrita) e coa manipulación dos públicos
4. Porque tivo fortes apoios económicos detrás, que apostaron forte pola súa alternativa en Galicia tralo seu fracaso como político no Estado (entre 1977 e 1989)
5. Porque era visto como unha figura de alta talla política (así o cualificaron moitos xornalistas) e soubo ocultar o seu pasado franquista e iso, en última instancia, só preocupaba a minorías ilustradas e máis concienciadas
6. Porque se fixo de inmediato coas rendas do sistema político galego: reformou a lei electoral e eliminou as forzas intermedias, sobre todo Coalición Galega (tamén o PSG-EG co famoso 5 por cento), acaparando todo o espazo político da dereita ó centro (co tempo isto sería un grave problema para o PP: a súa obriga de obter a maioría absoluta por non ter agora con quen pactar, que ben lle viría unha Coalición Galega descafeinada!)
7. Porque mesmo moitos críticos con Fraga non vían fronte del unha alternativa crible, que se entendía aínda como moi verde (goberno psoe-bng)

(Imaxe: Fraga na baralla do Prestige. Por certo, alguén sabe quen deseñou a famosa baralla?)

Recuando…

Tony Blair recoñece que a guerra de Iraq é un desastre. Altos cargos da administración USA empezan a falar dun repregue a medio prazo. Saben que aquilo non ten remedio: cen mil vítimas e as cousas están peor que antes. Para que se lanzou Bush e o triángulos das Azores a esa escalada bélica? Uns din que polo petróleo e os intereses de Halliburton; outros, que pola defensa de Israel; aqueloutros, que pola paixón relixiosa de Bush e o desexo de vinganza contra Sadam. O argumento oficial foi a loita contra o terrorismo e a loita pola democracia no Oriente Medio: en realidade, afortalar a hexemonía norteamericana na rexión. Pero as cousas están saíndo mal: o cambio de réxime en Bagdad favoreceu ós xiítas e isto reforzou, de xeito indirecto, o réxime de Irán, de maioría xiíta, que Bush colocou no Eixo do Mal. O presidente non ten moitos motivos para estar satisfeito.
(Imaxe de Patrick Demarchelier)

Pau Casals.

Como é ben sabido, Paul Casals (1876-1973) foi un gran músico catalán, defensor da Paz e dos Dereitos Humanos e autor dun Himno da Paz. Catalanista e antifranquista, falou e cantou en catalán en 1971 na ONU (“Cant dels ocells”), revolvéndolle o bandullo ó réxime franquista: foi a primeira vez que souben eu, cando contaba 13 anos, da existencia de Cataluña como país.

Na película “La escuela fusilada”, sobre a represión dos mestres da República, contan unha preciosa anécdota que o retrata con dignidade: o 18 de xullo de 1936 estaba tocando nun concerto nunha fábrica de Barcelona, cousa que facía a cotío, fundando Escolas Musicais para achegar a música ó mundo obreiro. Avisárono de que estoupara o golpe franquista, pero el decidiu seguir tocando. E engadiu: “Continuemos porque pasarán moitos anos ata que poidamos volver a facer isto nun lugar coma este”.