en poleiro alleo

"Sospeitosos habituais", Bieito Iglesias (ECG 17 abril)

Aymerich: "Ou gobernamos xuntos, ou goberna o PP" (ECG 17 abril)

SORPRESA!! UNHA FOTO
HISTÓRICA
(na parroquial de Santo Domingo, 1960)

Jokin Zumalakarregi, o xesuíta que me axudou no tema da multa do meu cuñado Roque, andaba a remexer nos antigos arquivos do KGB, na actualidade 'División Especial para a Contraintelixencia e a Contrasubversión da República Karakalpakstan-Estado Uzbeko". De súpeto, reparou nunha vella fotografía. Tal vez tiña algunha cousa a ver co expediente persoal e secreto de Alfonso Vázquez - Monxardín (sobriño). Moita bandeira republicana, moito himno de Riego, e ao cabo, todo se sabe..."
(Vía Julio Medela: adiviñen os tres protagonistas da foto, un xa se dixo).

A Cope despide á redactora Isabel Quintairos por homosexual e nacionalista
A cadea dos bispos ignora unha sentencia de readmisión
(A nova contada por Ana Flotats en El País 18 abril)

Escoitei antes en TV dicir ó responsable da COPE, supoño que en Santiago, que, por suposto, esa cadea nunca dá instruccións ós seus xornalistas de como teñen que enfocar as novas. Faltaría máis...

O Café Victoria
Fermosa imaxe (vai tamén para a Ourensanía) que nos envía o amigo Trebolle. É o Café Victoria, na Avda. de Pontevedra. Leva meses pechado, por orde municipal, por un problema urbanístico: ten os servizos intercalados no edificio da súa esquerda e este está ameazado de derruba, creo.
Por sorte, os novos propietarios deste café, cando o instalaron (haberá uns 20-25? anos), tiveron o bo gusto de deixar a decoración orixinal do mesmo, dun antigo comercio de "Coloniales Plus Ultra". Téñenme contado que foi a xornalista Maribel Outeiriño quen impediu que tirasen abaixo ese mural con azulexos cando o ían estragar os obreiros da reforma e convenceu ós propietarios de que se salvasen.
En Ourense sempre estamos a laiarnos do que se perdeu (o Volter, tantos murais en comercios e edificios privados, etc.): ben, aquí temos, por sorte, unha mostra do contrario.

(Tamén na Ourensanía: os dous carteis de Alberto Guitián para as XX Xornadas de BD Ourense)

Volve Berlusconi (Andoliña xoves 17 abril)

Por cortesía de ARUME, velaí dúas fotos de Porto Rotondo e Porto Cervo, os lugares onde Berlusconi ten o seu feudo de verán (e tamén de inverno). O iate non é de Berlusconi (é unha discoteca), pero podería ser calquera dos que ancoran nesa parte de Sardegna.

Hai un anuncio nos medios audiovisuais e tamén nas vallas do país co moi rechamante lema “Eu quero ser galego”. Suponse que fala un empresario, envexoso das supostas vantaxes que unha empresa concede ós empresarios galegos. Hoxe mesmo nos ambientes da esquerda italiana o lema ben podería ser “Eu quero ser español”, á vista dos resultados das eleccións italianas da pasada fin de semana e da idealización que por aqueles lares teñen moitos progresistas do modelo Zapatero. A volta de Berlusconi, xa temida, demostra que o sistema italiano segue sen encontrar unha saída plenamente democrática. E que as realidades que denunciaba o ensaio “A casta”, tan crítico coa clase política italiana, retratan con fidelidade a corrupción da mesma.
Xa é moi preocupante saber que che vai gobernar o segundo home máis rico do país (o PP perdeu votos aquí co supercandidato Pizarro). Se por riba é un populista e demagogo e está marcado por un personaxe tan perigoso como Umberto Bossi, o líder da Liga Norte, é doado entender a desolación da esquerda italiana que cando menos tiña en Veltroni un dirixente culto e ben formado nas loitas políticas. Gañou a xenofobia, o medo ós inmigrantes e o discurso antieuropeo.

Estase a dereitizar Europa?

Estase a dereitizar Europa, como sostiña onte Enrique Gil Calvo en El País. ?
Non quero que ese traballo, ben suxerente, pase desapercibido. Sostén Gil Calvo que existe esa dereitización, como resposta de dereitas á globalización, e que nesa liña van tamén os resultados do 9-M, por riba da aparente vitoria da esquerda: en realidade, os votos do centro van ó PP e o PSOE recolle votos da esquerda radical e do nacionalismo; xa que logo, os espazos electorais vanse correndo á dereita. E a esquerda que gaña é pouco máis que unha dereita con rostro humano. Velaí:
¿De dónde procede este vendaval derechista? Las razones son muchas y complejas, y aquí sólo cabe aludir a las más significativas. El fin de la guerra fría significó la derrota irreversible del socialismo histórico, sin que hasta ahora sus bases sociales hayan podido recuperarse creando un nuevo proyecto político legitimado por un discurso innovador. Por eso la izquierda se limita a vegetar, viviendo de unas rentas ruinosas (el estéril anticapitalismo comunista) o al menos conservadoras (la defensa socialdemócrata de los derechos sociales), pues el incipiente movimiento antiglobalización aún carece de credibilidad. De ahí el éxito de la tercera vía social-liberal a lo Giddens-Blair, aquí adoptada por Zapatero, que renunciando a los valores de izquierda sólo propone una derecha con rostro humano. Y ante el vacío de la izquierda en retirada, la derecha ha podido invadir y ocupar toda la esfera del debate público sin encontrar resistencia, imponiendo sus agendas neoliberales, nacionalistas, teocráticas y neoconservadoras.

De periodistas
Medran as fontes de información, pero non sempre a calidade das mesmas nin da súa presentación final. Velaí varios exemplos:
* Onte, nun informativo de TV, fálase da nova novela de Ruíz Zafón. Dise que vendeu non sei cantos millóns en non sei cantos países. Pero ó redactor isto aínda lle debe parecer pouco. Pois remata: Ruíz Zafón es el David Bisbal de las letras (imaxino a CRF vermello e abraiado).
* Nun xornal galego, hai un par de días. Unha mostra de falsa autocorrección en galego. Titular: Só un oito por cento dos erros xudiciais están en galego. Que? Que hai máis erros xudiciais logo en castelán ou que? Menos mal que lemos a nova noutros xornais: o ultratraductor refírese ós "fallos" ou "sentenzas" xudiciais. E desta vez pasouse na traducción...
* Nas páxinas ourensás doutro xornal: polo acto do cemiterio de San Francisco, fálase dos ourensáns fusilados y combatientes... Pobriños eles! Moi pouco combatiron: en Galicia matáronos a todos antes.