axenda: Os perfis galegos de Carmen Martín Gaite

Presentación do libro "Los Perfiles Gallegos de Carmen Martín Gaite" e homenaxe literaria. Na Casa da Cultura de Allariz ás 20.30h. Con intervencións de Teresa Devesa, concelleira de Cultura; David González Couso, autor do libro; Ana Mª Martín Gaite, escritora do prólogo; Mauricio Rodríguez, editor de Procompal Publicaciones. A seguir, lectura de anacos da obra acompañados por temas musicais: Lectura: José Teruel Benavente, profesor da UAM - Interpretación: Clara Jensen (soprano); Laura González (piano). Durante o acto proxección de fotografías de Carmen Martín Gaite.

en poleiro alleo
Sobre Cervantes, de X.L. Méndez Ferrín (Faro Vigo 25 abril)

Ferrín opina hoxe sobre Cervantes e outras obras do macro texto cervantino e tamén doutros grandes poetas e escritores das letras castelás.

"ós galegos expropiáronnos cincocentos anos de desenvolvemento e memoria" (Ferro Ruibal)

Magnífica, como sempre, a intervención de Xesús Ferro Ruibal onte, na presentación dos novos libros de texto en galego da Academia Postal.
Pagaba a pena gravar o seu discurso de onte, breve, pero cheo de significados. Fixo unha fermosa parábola arredor da ruína do mosteiro de Xunqueira de Ambía e do traspaso das súas rendas a Valladolid, como símbolo da decadencia de Galicia e da súa entrega ó analfabetismo máis brutal. Pasou logo a destacar o papel normalizador (en castelán) dos Reis Católicos e outras autoridades. Leu algúns documentos de Nebrija e doutros autores nos que expuñan a imposibilidade de levar ó castelán (a nova gramática, por exemplo) a riqueza de léxico e de contidos da lingua latina, tal dicían daquela. "Os Reis Católicos eran normalizadores, coma nós. E nós temos que derrubar tamén eses prexuízos".
Fixo ademais outra fermosa parábola sobre o poder da Palabra a xeito de apéndice dun remate do Xénese aínda non escrito (este texto teno publicado, pero non sei onde, xa llo preguntarei).
E rematou coa interesante imaxe dun carballo que cortan e cae ó chan facendo moito, moito ruído. "Pero o resto do bosque segue a medrar en silencio e medran todos os outros carballos sen que nos deamos conta": era unha resposta ó que vostedes están pensando, os propagandistas antigalego de GB. A eles tamén se referiron, sempre sen citalos, outros participantes no acto como X.C. Sierra ou Marisol López (DXPL). Falaron tamén no mesmo acto, masivo en canto a asistencia, Carlos Varela, fiscal superior de Galicia, e Francisco Nóvoa, director da Academia Postal.
Ó longo da presentación houbo varias intervencións musicais, tamén magníficas, do grupo Stradivarius.

Graciñas.
Graciñas a Xosé M. Piñeiro que recomenda, no seu artigo de hoxe en La Región, este blog e máis o do Francisco Castro.
Todos os días levo sorpresas das xentes que entran a visitarnos por esta casa, dos mundos sociais e culturais máis diversos. O mérito é tamén de todos/as vostedes, por suposto.

25 abril, San Marcos
Imaxe: San Marcos,
de Angelo Bronzino.

Nunca celebrei o meu santo, pero sempre hai alguén que me felicita nesas datas. Xa o fixeron no Instituto onte, por adiantado.

Din que foi o autor do segundo Evanxeo e teño entendido que o teñen por protección os notarios, ópticos, vidreiros, educadores (aquí si que me toca) e intérpretes (Santos. Diccionarios del Arte, Electa 2002).
(Escoitei algunha vez que tamén os xornalistas, estou errado?)

A cultura do pan.

Pan por Pan venres 25 abril.

Se lles preguntamos ós nosos alumnos de Bacharelato en qué lugares de Galicia e en qué paisaxes hai cultivos de trigo, de centeo ou de millo, saberían respondernos algo? Déixolles a vostedes a resposta. Vivimos nun mundo no que os meniños cren que o pan e o leite nacen nos supermercados por xeración espontánea e levan nomes e logos raros, ás veces en inglés. Por iso son necesarios libros como “A cultura do pan” (Xerais), de Xosé Lois Ripalda, quen hai uns meses deunos un fermoso “Libro das fontes”. O seu novo volume fálanos das formas de cultivo e da cultura popular asociada ó pan. Da galega e tamén das lendas guaranís sobre o millo ou dos mitos clásicos grecolatinos. E da hucha sacra do cabaceiro (Castelao) e dos muíños de auga. E de coplas tan ousadas como esta: “O cura foi ao muíño, / e caeu de cu na presa,/ acudide aquí veciños/ quedoume a caralla presa”.