O decreto disparate

05.01.2010

XOSÉ MANUEL SARILLE

Continúa a escalada de despropósitos do goberno galego. O reitor Senén Barro anunciaba hai dúas semanas o colapso inminente das universidades galegas porque a Xunta de Galicia, dicía, apenas adicará diñeiro para os gastos correntes e non haberá dispoñibilidade para mercar nin un só libro. As gravísimas consecuencias para o desenvolvemento social e económico de Galicia parecen importarlles pouco aos responsábeis autonómicos.

Agora a Consellaría de Educación presenta un novo borrador de decreto do galego. Non o fai porque haxa unha demanda social de tal reforma, senón por razóns puramente tácticas que lle afectan ao Partido Popular, e ás que en xeral son alleos os cidadáns de Galicia. No PPdeG trunfou unha nova xeración de líderes, provincianos, máis mediocres, carentes de criterio propio, que cumpren ao pé da letra as directrices que lles envían desde a sé central. Fican lonxe os tempos de Fraga e Cuiña, cando o PP galego era unha forza autónoma, que até producía conceptos como o de autoidentificación e o de administración única. Os Negreira, Juncal, o propio Núñez Feijoo, apenas viven pendentes de satisfacer os desexos da nomenclatura popular e da caverna mediática madrileña. Galicia é un instrumento máis para instalarse no poder. E a Xunta unha institución espida de referentes simbólicos, equivalente a unha grande deputación ou a unha inmensa mancomunidade.

Entre os pricipais intereses da cúpula española do PP e da caverna está o de reducir a presenza social das linguas propias de Euskadi, Cataluña, Galicia e Valencia. De todas as que non sexan o castelán. E os novos líderes provincianos préstanse solícitos ao labor, sabendo que a maior esforzo maior recompensa.

Que pinta o inglés en todo isto? Por que se converte nun problema, nun factor de crispación aquí e non en Castela-León, por exemplo? Porque os leoneses do PP non necesitan a lingua de Shakespeare para tirarlla á cara a ninguén e entón a urxencia cosmopolita faise moito menor. Ademais a exemplar indixencia española en dominio de linguas, o empobrecedor monolingüismo, é moito máis tolerábel se é só en español. A donde va a parar.