ADEUSES...

a un gran escritor:

César Antonio Molina Ministro de Cultura:

Memoria de Anxo Rei Ballesteros
LVG. Venres 31 de outubro de 2008

a un loitador social:

Recaredo Paz, presidente e fundador de Aixiña (na imaxe)

en poleiro alleo

escrito en cafeterías : O banqueiro anarquista, de Miguel Anxo Murado, Xoves 30 de outubro de 2008

Lujo y vileza, de DAMIÁN VILLALAÍN, El País, 01/11/2008



Conozco a Emilio Pérez Touriño desde hace bastante tiempo, trabajé durante tres años en su Gabinete y puedo asegurar que será difícil que en el futuro Galicia llegue a tener un Presidente más indiferente al lujo. Es una cuestión de carácter, de trayectoria personal y también de convicciones, de gusto y de sensibilidad. Llevan razón quienes dicen que no va a ser sencillo avistar a Touriño cazando corzos con marqueses y banqueros. Y es probable que uno de los sectores de la sociedad gallega más descontentos con la manera que tiene Touriño de acometer el trabajo presidencial sea el de los restauradores de alto copete de Santiago de Compostela, sin duda añorantes de los old good times peperos.



artigo completo

Nacionalismo de benestar

andoliña 1-11-08

Recoñezamos primeiro que nos últimos tempos houbo unha nidia modulación da linguaxe no BNG. Cando Anxo Quintana fala de nacionalismo de proximidade ou dunha "nova fronteira" kennedyana, sen dúbida o seu discurso arrédase do resistencialismo antisistema de outros tempos. Onte, en El País, o vicepresidente da Xunta afirmaba que o nacionalismo só ten sentido se crea benestar. A declaración é impecable e compatible coa defensa da nosa identidade e doutros sinais que marcaron a evolución do nacionalismo nos últimos 30 anos.

Pero este discurso ten limitacións na procura de novas bases sociais. Nunca convencerá os sectores hostís ó galeguismo, que renegan da nosa lingua, nin vai satisfacer os que agardaban do Bloque nas institucións un papel máis comprometido cos cambios radicais que antes se demandaban. Quizais estes son sectores non maioritarios e Quintana bota as redes nos únicos caladoiros onde el encontra peixe.

As enquisas din que o BNG penetra nas bases rurais, onde son máis efectivas as políticas de Vicepresidencia e mais de Medio Rural. Nas cidades algo falla na comunicación fluída do BNG coas xentes: está pendente ese diagnóstico, urxente. Antes da próxima primavera.

TEMPOS AQUELES...!!

Historia en 4 Tiempos (31/10/2008)
Maribel OuteiriñO
HACE 25 AÑOS. Alfonsín, presidente de Argentina

31 de octubre de 1983 -Se constituye en Orense la Federación Galega de Cine-Clubes, en cuya primera junta directiva están Segismundo Bobillo Morgade y Marcos Valcárcel López, ambos pertenecientes al Cine Club ‘Padre Feijóo’ de Orense y Miguel Ángel Fernández, del Cine Club ‘Carballiño’.

OURENSáNS NO seu RECUNCHO. MARCOS VALCÁRCEL

«A xente da cultura somos algo bufóns, dicimos ou que outros non se atreven»

Unha dás referencias do Ourense cultural avalía tamén a situación política, sobre todo non eido do nacionalismo
Antonio Nespereira, LVG 1-11-08- Foto Pili Prol.

A entrevista completa

Mesmo reparte folletos da primitiva organización Cristiáns polo Socialismo e forma parte dá revolta contra ou bispo Temiño. Pero foi ó instituto e meteuse tamén na agrupación cultural Auriense: «Ou instituto foi determinante para a miña formación como persoa e as clases dá Auriense con charlas de Otero Pedraio ou Ferro Couselo foron básicas para a miña galeguización». Decide estudar Historia en Santiago «a pesar de que Paco Rodríguez (histórico dirixente do BNG) dicíanos que fixeramos Filoloxía Galega, que ou país necesitaba filólogos dá nosa lingua».
Miren senón a foto na biblioteca dá casa, un dous seus recunchos. Hai centos de libros, recortes de prensa (unha dás súas paixóns xa que ten escritos uns 3.000 artigos nos últimos cinco anos) gardados dende 1976 ata hoxe. Marcos acadou ou alcume de culturalista na súa mocidade, despectivo daquela dentro dun movemento dogmático como era ou BNG dous anos 70 e 80.
Militou nese partido ata 2005, xusto cando ou Bloque acadou ou poder na Xunta.
De tódolos xeitos ve unha xeración con certo púo, moitos xoves con inquedanzas ás que lle dan renda solta por exemplo na Casa dá Xuventude, «que fai un papel extraordinario», pero tamén asume que vos rapaces «son hoxe bastante conformistas, un pouco sobreprotexidos e sen nada contra ou que loitar».
Referencia
Como home dá cultura, Marcos Valcárcel nega ser referencia nin líder. Iso si, comprometido socialmente, aínda que recoñece que «a xente dá cultura somos un pouco bufóns, dicimos ou que outros non din», unha reflexión que verbaliza unha sensación que calquera pode percibir nunha sociedade agachada que espera que os demais lle arranxen os seus problemas, mesmo que opinen por ela.
Segundo Marcos Valcárcel, ou BNG, non que militou ata hai tres anos, «ten dous problemas». Un sería interno: «A nivel democrático deixa moito que desexar e non é todo tan bonito como eles ou pintan, segue habendo mentalidade de gueto». A nivel externo valora «ou funcionamento relativamente bo dous bipartitos, pese as liortas internas». Pero aprecia fondas contradicións entre un partido que antes estaba na oposición a agora goberna nalgunhas institucións. Pensa que hai unha explicación que dar ós cidadáns: «Non pode facer ou mesmo co PP onde goberna. Se se recollen vos seus proxectos hai que xustificalos e facer autocrítica».