![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKTDC5uTOS1xAdbCPT-K9jOwtfrZDZP7joUo4_TP3p8Wr-V-eG6hzBXvsrldltkPfqtShri0ZGNRES2H8cDZ3cqCN982bI5qenlToXUoo4CgBgbW4NLifjvnbyH52gxl4v0ke2Xg/s400/Ser+ou+non+ser.jpg)
Máis de Conferencias.
Pan por Pan mércores 31 outubro
Contoume Manuel Lourenzo, director de teatro, que unha vez tivo que representar unha obra, con toda a montaxe escenográfica e demais, para unha soia persoa, nunha vila galega. Pagaba a Xunta e impúxose o seu sentido de responsabilidade: hai que actuar. Nunca dei unha conferencia para unha soia persoa, pero eu faría o mesmo: tanto respecto merece unha como cento cincuenta. Creo que foi Millás o que contou un dos peores temores do conferenciante: a sala baleira. Ou peor aínda, engado eu: a sala que se vai baleirando de vagar ata quedar só a voz do orador. Non lembran vostedes o “Ser ou non ser” de Lubitsch?: cada vez que o actor polaco inicia o parlamento máis famoso da historia do teatro, no público o tenente Sobynsky érguese e vaise: xenial a cara de apampado do Hamlet.
Imaxinen a escena: cando o conferenciante diga “Ourense, Atenas de Galicia”, por exemplo...