Imos ter que crer no fado...

Un aviso dun amigo e logo a confirmación na web de La Región confirman a desgrazada nova da morte do pintor Xaime Quessada,

só un ano despois ou pouco máis da morte do seu fillo, tamén pintor.

O noso pésame a toda a súa familia, con especial agarimo para os seus irmáns Antonio e Carlos Quesada, tamén dous artistas excepcionais, cada un no seu campo, ademais de amigos.

En homenaxe ó artista vai tamén o cartel que fixo para a Asociación de Amigos da República no 2001, que me pasa XLC.

Benezir Bhutto.

Pan por Pan domingo 30 decembro

Nin sequera está claro quen a matou: puido ser Al Qaeda, ou os grupos próximos a Musharraf ou calquera célula integrista islámica. O único claro é que era unha muller fermosa e valente: en atentados morreron antes o seu pai e tres irmáns seus e aí estaba ela, sabendo o risco que corría. Din os que saben que nin sequera foi boa gobernante cando lle tocou e que con ela floreceu a corrupción. Pero agora xa é un mito da loita democrática.

Tamén está claro que todo vai cada vez a peor nesa área xeopolítica: Paquistán, Afganistán, Iraq. A democracia non se pode impoñer pola forza: ata Bush acabará por entendelo. Pero a descomposición provocada polo fanatismo, a ignorancia dos máis elementais Dereitos Humanos, tamén nos apuntan co dedo. Que facer? Eu dende logo non o sei. Algún día alguén fará unha película sobre Benezir Bhutto e alí parecerá todo moito máis sinxelo.