En todas partes...

Cocen fabas, claro. El País publicaba onte a necrolóxica de Hans Filbinger, "el terrible jurista", asinada por José Comas. Que chegou a primeiro ministro democristián de Baden-Wurtemberg e lolgo tivo que demitir ó descubrirse que dictara penas de morte en tempos dos nazis. Pero iso foi en 1978. Antes fixo unha carreira política e profesional normal e non pasaría nada se non se empeñase no seu caso o dramaturgo Rolf Hochhuth, que foi quen o desenmascarou. En fin, que aquí tivemos a Fraga e a outros, que se integraron na democracia sen nunca pedir perdón polo seu pasado totalitario. E, en moitos casos, sen sequera arrepentirse do feito antes. Non sei se é para consolarse comprobar que estas cousas pasan tamén en Alemaña...

Frases de campaña nas rúas

Andoliña 10 abril. Imaxe de Max Pechstein (1910).

A publicidade electoral funciona coas mesmas claves dos anuncios convencionais: nalgúns casos os estrategas que nos venden este ou aquel político son os mesmos especialistas que traballan para as multinacionais do motor ou para colocar un novo perfume no mercado. Esta publicidade política imita nos seus deseños a comercial e tamén busca no espectador a mesma reacción: crear necesidades de consumo. Neste caso o consumo que se espera exprésase a través do voto. E todo vale para chamar a atención: vexan dous exemplos.
O PP colocou en Auria varias grandes vallas co lema "Centrados en ti" que supoño que apela á proximidade co elector e, de paso, quere presentar a esa forza política como un grupo de centro: algo ben contraditorio coa súa práctica nos últimos meses.
E o BNG de Vigo usa un rechamante "Súmate á Revolución" sobre fondo verde, que tamén desconcerta: non está hoxe o Bloque pola Revolución dende logo. Hai anos unha marca de automóbiles usou ese slogan sobre fondo vermello: pretendía só impresionar a sensibilidade dos paseantes. Pero pode semellar frívolo que o faga un partido que debería saber ben o que son as revolucións de verdade.