19 sept 2008

Como todos…

Como todos os profesores eu tamén me queixei máis dunha vez das partes máis ingratas do meu labor profesional: corrixir exames, longas xuntas insufribles, algún problema con algún alumno (moi raramente), etc. Non son dos que se queixan a cotío e en xeral estou, sempre o estiven, moi satisfeito coa miña condición docente e a relación cos compañeiros e cos alumnos/as.
Por iso onte estrañei o inicio do curso, poden crerme ou non, pero así foi. Agora non sei o que tardarei en reincorporarme ás aulas, pero faríao xa (fareino, cando sexa) moi feliz.
Dende aquí un saúdo a todos os compañeiros/as (algúns achéganse de cando en cando ó blog) e tamén para os alumnos/as. E repito as grazas a todos os compañeiros e cargos directivos que me chamaron nestes días.
Unha carta que non vai arranxar nada

A serpe traía cola. Steiner pide perdón nunha mensaxe cargada con dinamita
O racismo lingüístico aumenta en Europa, segundo a Axencia para as linguas minorizadas e a desculpa de George Steiner non mellora as cousas
XABIER CORDAL en Galicia Hoxe 20-9-08

Canción de volta.
pan por pan sábadop 20 setembro


Un libro é sempre un bo acompañante. Non pide nada, só está aí, á agarda de que ousemos compartir os seus segredos. Cada libro ten o seu propio misterio, sexa unha novela, unha obra de teatro ou mesmo un ensaio. Tamén o seu momento, a súa propia hora. Eu adoito reservar a noitiña, pouco antes de pechar os ollos, para os poetas. Os nosos poetas de sempre, de todos os idiomas e latitudes. Onte abríronme a porta dos soños un tomiño dos poetas románticos ingleses e unha antoloxía do checo Jaroslav Seiffert, premio Nobel. Del son estes agarimosos versos:
“Axita un pano branco
o que se despide.
Cada día remata algo,
remata algo moi fermoso.
A pomba mensaxeira bate o ceo coas alas,
de volta a casa.
Con esperanza e sen esperanza
sempre volvemos á casa.
Seca as bágoas
e sorrí cos ollos chorosos,
cada día empeza algo,
empeza algo moi fermoso”.

Xenofobia.
sábado 19 setembro


Unha vez máis, rexistrouse unha agresión xenófoba no metro de Madrid. Nesta ocasión foi contra unha moza peruana. Primeiro, un mala besta racista que se botou contra dela a golpes; despois, dous gardas de seguridade e seica a propia revisora do metro no mesmo plan. Catro persoas contra a moza, a berrarlle e a humillala. Retida dúas horas sen poder pedir axuda. “Sudaca de mierda! Que venís a quitarnos el trabajo a los españoles”, seica dixo o agresor, entre outras cousas. E o meu cerebro recolle a carpeta de información dunha recente intervención de Mariano Rajoy falando da inmigración e culpando ós inmigrantes do paro e da crise. Se eu fose o líder do partido da oposición, con moitos millóns de votos detrás, daríame moito medo estar a dicir nas rodas de prensa o mesmo que berran estes descerebrados mentres agraden a unha moza peruana.