A Raíña, ¿socialista portuguesa?
Afonso Vázquez-Monxardín, LA REGIÓN 04-11-2008

Teño a impresión de que Sophía Margaríta Viktoroa Frideríki Glíxmpourgk, setentaneira con marcha e á sazón raíña de España, non está afiliada ao Partido Socialista Portugués. É máis, incluso creo que non debe estar afiliada a partido ningún, aínda que si, claro, simpatice con algunhas ideas máis que con outras. Supoño que escolmará unhas de aquí e outras de alá, aínda que globalmente apañe máis dos eidos do PP e do PSOE que dos de ANV ou ERC. E como ten boca e non é muda, fala. E por certo que por persoa culta e seica boa profesional, como afirma o seu home, fala idiomas varios. Non é do bilingüismo pobretón. E ás veces, supoño que, como seica non ten a infabilidade do Papa cando fala de teoloxía, tamén se equivocará. A min, por exemplo, non me gusta nada que faga gabanza de ser herbívora, ou pola palabra máis fina, vexetariana. Como ese modelo a imitar que é toda figura pública, as súas opinións nalgún ambiente marcan tendencia, aínda que non creo que moita, pois esta é nación republicanoide. Se inflúe algo, pode chegar a afastar a alguén da fracción social dos amantes do eixo Jabugo, Guijuelo, A Cañiza, pero seguiremos en maioría, non hai caso. Digo que non me gusta nada e digo mal. Ela, a cidadá Sofía Grecia, por nome curto, tal como pon o seu DNI que doutro xeito tiña que ser o seu un carné A4, a mesma que traballa de raíña en Madrid e onde cumpra, ten todo o dereito a opinar, aínda que a min non me guste, como dixen, que ela sexa vexetariana. Pero é a súa opción.
(ARTIGO COMPLETO)

A inmensa xenerosidade dos amigos

Adiantou a nova onte La Región, na súa sección Quen cho dixo? …
Os amigos andan a preparar unha cea homenaxe a finais de mes, en Ourense, con motivo da saída dun novo libro meu, unha Historia de Ourense que publica Xerais.

Sería inxusto non deixar aquí constancia expresa do meu agradecemento a Afonso Monxardín, Xosé R. Quintana, Benito Losada, Apicultor, Pepe Trebolle, César Ánsias, Manuel Ángel Candelas Colodrón, Xoán Fonseca, José Carlos Martínez-Pedrayo e Eustaquio Puga, que están á cabeza desta iniciativa tan xenerosa pola súa banda.

Aproveito a ocasión para agradecer tamén as incontables chamadas telefónicas e correos que recibín ó longo do último mes que me demostran de novo o que xa sabía: que o meu mellor patrimonio son os amigos e amigas. Grazas de corazón a todos/as.

Cambiará o mundo?

andoliña 5-11-08

Se as enquisas non fracasaron, Estados Unidos a estas horas é un país asolagado na vertixe do cambio e, agardo, cun presidente negro. Se o cambio se confirmou, hai que dicir que non foi doado: detrás está a excelente campaña de Obama (fronte a unha estratexia errada de McCain), a crise económica, o aborrecemento das políticas neoconservadoras de Bush, o apoio masivo dos principais xornais ó candidato demócrata, mesmo as esperanzas que ergueu a candidatura de Obama no resto do mundo, con evidente entusiasmo en Europa.

Que vai pasar agora? Cambiará de verdade o mundo? Esta pregunta é máis difícil e ninguén sabe a resposta. Carlos Reigosa comentaba noutro xornal que o brillante discurso de Barack Obama, excelente contador de historias, no fondo non concreta nin se sitúa con claridade ante case nada: "Quizais vai gañar precisamente por iso; porque cada un pode imaxinar o Obama que el queira, sen que el o desminta nunca". Xa sabemos que no mundo actual esa ambigüidade é inevitable cando un precisa arrincar votos de todas as partes. Pero Obama ten que ser consciente, en calquera caso, de que leva tras súa un inxente caudal de votos polo cambio que non pode nin debe desprezar.