Graciñas de novo

A un amigo benquerido
Por estas fermosas e xenerosas palabras.

O SOL DO INVERNO

Pasamos o domingo, María e eu, aló por Noia e Portosín. Leváronos os amigos Eduardo Núñez (fotógrafo e autor destas imaxes) e Milagros e de paso acompañamos a Eire ó aeroporto de Santiago, que foi pasar uns días a Londres coa súa curmá Violeta Picouto e Brian, canadiano, compañeiro desta. Un saúdo e un bico dende aquí a Violeta, que está na lista de seguidores do blog.

Desta xornada, ben agradable, quedará, ademais do saboroso bacallau que comemos, a imaxe dunha tardiña ó sol do inverno. O sol quentando sentimentos, emocións, soños, arrombados os medos por unhas horas. Unhas cativiñas xogan na praia cos seus monecos, baixo a atenta mirada dos seus pais. As nenas poñen na empresa todas as forzas que posúen, case envexo os seus folgos que eu xa non teño. Non podo correr pola praia nin adentrarme nas ondas doutrora, só camiñar collido de alguén, tropezando unha e outra vez. Pero si teño o cariño dos amigos e seres queridos. E este sol que me quenta a cariña con tanto agarimo: hoxe por hoxe ninguén me pode quitar iso.

Hitler lector

Montaxe de J.Heartfield, 1932.

andoliña 18-2-09

Segundo leo nunha reportaxe, seica Hitler foi lector habitual, mesmo compulsivo ás veces, e axuntou na súa biblioteca uns dezaseis mil exemplares. Pero din tamén que foi mal lector, asistemático; que, en realidade non lía por pracer nin lle gustaban as novelas, só lía para confirmar os seus propios prexuízos. E sábese polos subliñados que facía nos seus libros, sempre de carácter instrumental.

E que lía? Pois basicamente libros racistas e antisemitas, obras militares, enciclopedias e almanaques e libros de ocultismo. Tamén lle gustaban as novelas do Oeste de Karl May e ás veces usaba os seus heroes apaches como exemplos de estratexia militar diante dos seus xenerais. Leu pouco os clásicos do pensamento como Nietzsche, que se teñen relacionado coa súa propia cosmovisión; supoño que chegaría a eles por versións divulgativas de segunda fila.

En fin, en tempos, hai uns cantos anos e na televisión, había un anuncio un pouco cursi que afirmaba contundente que un libro axuda a triunfar. Daquela El Perich, un dos grandes humoristas gráficos do seu momento, fixera un chiste moi acaído coa caricatura do líder nazi co seu panfleto Mein Kampf. E non deixaba de ter certa razón.