REPORTAXE en LUCES (EP 25 xaneiro, D. Salgado)
As expectativas incumpridas do cambio
Personaxes da cultura falan de mudanza nas formas pero non no fondo

A reportaxe completa
Para o historiador ourensán Marcos Valcárcel, porén, existiu unha "sobredimensión das expectativas" en relación ao novo goberno. "Os creadores agardaban máis iniciativas novidosas, máis imaxinación nas instancias culturais", considera, aínda que recoñece "inercias herdadas en certos campos". Valcárcel repasa o programa cultural histórico do nacionalismo: "O nacionalismo, que agora leva a política cultural na Xunta, sempre baseou a crítica na falta de democracia, mais a xestión non se diferencia demasiado do anterior, con grandes espectáculos e falta de participación das asociacións de base".
(Fun un dos entrevistados nesta xeira cultural: as miñas argumentacións, como é lóxico, foron moito máis completas e quizais máis matizadas (falei mesmo por sectores culturais): cando poida procurarei traelas aquí de forma mellor estruturada. Xuguen vostedes mesmos as opinións dos diferentes entrevistados).

Poemas breves (2).

Pan por Pan venres 25 xaneiro. A imaxe é de Ghirlandaio.

De Rosalía a María Mariño, de Novoneyra a Celso Emilio, foron moitos os poetas de noso que empregaron algunha vez o rexistro do poema breve ou moi breve: catro, cinco, seis, sete versos, etc. Xa o fixo Rosalía de Castro para evocar o amor (“Cando era tempo de inverno”) e a dor dos emigrantes, a traxedia da angustia (“Qué pasa ó redor de min?”) ou a forza humana do desexo en “Pelouro que roda”: “Dou encomenzo pensando;/ despois, gustoulle pensar;/ e deste gusto ó deseio/ a toda presa se vai./ E decote descendendo, /descendendo sin parar,/ desde o deseio ó pecado/ a toda presa se vai”.

Manuel María inmortalizou no libro “Terra Cha” a forza expresiva das paisaxes natais con natural intensidade: “A Terra Cha somentes é;/ un povo aquí, outro acolá,/ mil arbres, monte raso,/ un ceo chumbo e tráxico/ no que andan as aves a voar./ O resto é soedá.”