11 oct 2008

Contaquilómetros con amnesia
Afonso Vázquez-Monxardín, la región 11-10-2008

E que trampa ten? -pregunteille inxenuo ao xefe de vendas de V.O. (vehículos de ocasión).Por favor... ¡Ningunha!. Non ve que nos somos un concesionario serio e non uns chaíñas calquera.-¿E logo como é que vale só un kilo este cochazo con 80.000 quilómetros? -insistín-.-Pois porque é de alguén moi próximo a esta casa e ten facilidades especiais para cambiar e bla, bla bla.Total, que paguei e saín de alí calzado nun flamante vehículo gris escuro, non de marca de luxo, pero que estaba moi ben. Aos poucos día decateime de que o aire acondicionado non funcionaba e que o coche empezaba a coller a incómoda manía de apagarse en marcha cando lle petaba. Volvín por alí. Como era o terceiro vehículo que tiña da mesma marca -miren que cousas, xa eu coñecido da casa- pregunteille con confianza ao rapaz que atendía o ordenador das entradas: -Oe ¿a que kilómetros lle fixeron o último cambio de aceite? Amable e disposto teclea a matrícula e dime: -Aos 250.000. (...)

(o artigo completo)

tempos mouros

Tempos estes ben mouros para a nosa cultura: Xoán Bouzada, Suso Jares, agora Ramiro Fonte.

As miñas condolencias á súa familia e amigos: máis información en Brétemas, Lándoa ou Galicia Hoxe.
Dende aquí tamén o meu agradecemento polos seus poemarios, as súas novelas, e, sobre todo, pore esa excepcional triloxía memorialística que constitúen as novelas «Vidas de infancia» formada por Os meus ollos (Xerais 2003), Premio Losada Diéguez de creación 2004, Os ollos da ponte (Xerais 2004) e A ponte nos ollos (Xerais 2007).
Rajoy esquece pechar un micrófono e exclama: "mañá teño o coñazo do desfile"
16.16h. Foi antes das intervencións de clausura da XIII reunión interparlamentaria que o partido estaba a celebrar en A Coruña

(galicia hoxe)

Esperanza Aguirre
andoliña 11-10-08

Primeiro caía simpática porque se facía a despistada ou a inocente cando a abordaban de súpeto os homes de negro de Caiga Quien Caiga: entraba na categoría de políticas espontáneas e algo simpáticas. Logo pasaron moitas cousas na Comunidade de Madrid, con actuacións moi lamentables no campo da Sanidade Pública. Hai só uns meses Esperanza Aguirre ensinou os seus cairos na liorta interna de poder contra Rajoy e demostrou que ía a por todas e que non tiña demasiados escrúpulos: non gañou de momento, non sei se perdeu.
Agora sabemos que ten as Universidades Públicas da súa Comunidade Autónoma a pedir por portas: reduciu o 30 por cento o diñeiro para gastos correntes, o que serve para pagar as nóminas dos seus profesores, e non solta tampouco as débedas consolidadas. Como boa neocon que ela mesma se considera, a Esperanza Aguirre amólalle investir cartos en todo o que cheire a Estado de Benestar. Ata os cárceres privatizarían, seguindo o modelo americano, se puidesen.
Por certo, que din os neoliberais desta gran treboada do capitalismo global? Nos EEUU o goberno xa fala de nacionalizar os bancos en crise: se Marx e Lenin levantasen a cabeza!