20 may 2009



Un día na vida doutro Solaneiro, vs. Second Life.
(Parte I)
Elisenda Pla & Júlio Medela.
Foto:XdR.
--------------------------------------------------------
“A ver, pesado, dime entonces qué dice un madrileño cuando se encuentra con otro [...] jajajjjjj!!! Qué loco estás, chaval... Jajjajaj, ¡Estás como una cabra! Nada…Nada, pues encantada de conocerte, yo suelo entrar en el facebook por las tardes.
--------------------------------------------------------
“Pues ya te digo, peque, no me entero mucho cómo va el trasto este. No te lo vas a creer, pero tuvo que ser mi amiga Saskia la que me dio de alta; no sé, no me admitía la contraseña. Qué rollo, chico. Uf, aún ayer estuve riéndome de lo que le decía aquel madrileño al otro. Y mira que es malo el chiste. Venga, chico, saludos. Ah, ¿Por qué me pediste amistad?
-------------------------------------------------------
“¡Hola chico! ¿Cómo te va la vida? He estado superliadísima toda la semana, apenas pude entrar el el facebook. Mi marido, de morros todo el tiempo, debe de ser su estado natural. Y la verdad es que me apetecía entrar, no te creas, me río de la muerte contigo.
-------------------------------------------------------
“¿Mis fotos del muro? Bueno, la verdad es que aquel día, en Horcajos, tenía el guapo subido. Gracias por tu gentileza. Eres de un zalamero... Las otras dos son en casa de Saskia. Teléfono, perdona. [...]. Si, disculpa, Júlio, tengo que dejarte. Un abrazo, chavalín.
-------------------------------------------------------
“No te lo vas a creer, Júlio, pero el domingo, en casa de mis suegros, eché de menos el ordenador. Estuve a punto de traer el conmigo el portátil, pero no me atreví delante de mi marido. Qué rollo de tarde; este año la primavera viene muy atrasada. No se me pasaba el rato esperando llegar a casa para conectarme. ¿Quienes son las venezolanas esas que me has recomendado? Siempre te veo chateando con ellas, ¡So pillastre! ¿Entras mañana en el facebook?
-------------------------------------------------------
“Lunes, sigue lloviendo. Ni de pequeñaja recuerdo un invierno y una primavera semejante. Estoy hecha unos zorros, con la moral por los suelos. Astenia primaveral, supongo. Mi marido continúa de morros, no sé si por el Real Madrid, por el tiempo, por el hastío de vivir conmigo o porque siempre estoy delante del ordenador, en el dichoso facebook. Gracias por recomendarme a Ricardo Drummond, es un chico encantador. Para ser portugués habla muy bien español. Un beso desde Madrid, Júlio.
-------------------------------------------------------
“Vaya tardecita, la de ayer. Me llama Saskia Ruíz de Alda hecha un basilisco, por no haberla llamado. La verdad es que se me pasó. Estuve toda la tarde chateando contigo y se me fue el santo al cielo. No sé qué me pasa, chavalito, parece que lo único que me apetece es estar de picos pardos contigo en el face de mis suplicios. Hasta cuando quieras, niño; un beso muy fuerte.
-------------------------------------------------------
“Gracias por recomendarme a Izaskun Lopetegui. Qué chica tan maja, Júlio. Ayer estaba desesperada, me estuvo contando todo el proceso de su divorcio. Y me dijo que la habías hecho reir de la muerte, con el rollo ese que te pasó en Guernica con la Ertzainza, cuando le dijiste a la sargento aquella (que por lo visto estaba buena, golfo) que no sabía utilizar bien las declinaciones del caso ‘nor’. Desde luego, es que tienes cada salida... Eres increíble. A ver si me pasa este dolor de cabeza.
-------------------------------------------------------
“Y ni se te ocurra venirme con el rollo pueblerino ese de que eres empresario de atracciones de feria. ¿Te enteras? Pero tú que te crees, chaval, ¿Que me chupo el dedo? Por favor, pero tú de qué vas… Tengo cuarenta y dos años, 16 apellidos y arrestos suficientes como para atar los machos de y a quien sea. Y también te pediría que no me llames por el ridículo diminutivo ese. Buenas noches.
-------------------------------------------------------
“¿No vas a entrar esta tarde en el facebook?
-------------------------------------------------------
“Esta tarde no puedo entrar en el face. A ver si por la noche.
-------------------------------------------------------
(E haberá segunda entrega, tempo a tempo, chegará...)

28 comentarios:

arume dos piñeiros dijo...

Pero, amigo Medela, non ve que así arruina os matrimonios de media península, nomeadamente os de Bilbao e Barcelona. Así non recuperan nin PNV nin CiU as presidencias en anos, con tanta distracción churrera.

Anónimo dijo...

O comentario é superfluo e de mal gusto pero penso que na foto, o Medela sostén a bandexa (e as consumisións, claro) coa picha, senon non o entendo.

medela dijo...

Bilbao? Barcelona? Sr. Arume, por favor. A acción desenvólvese integramente en Horcajos de la Sierra e Madrid, capital esta última, por certo, do seu reino (e por forza do meu).
A situación foi provocada por min, inocementemente. A portentosa intelixencia da miña amiga catalá srta. Elisenda Pla, fixo a outra metade.
Cos meus cumprimentos, cabaleiro.-

arume dos piñeiros dijo...

A horcajadas, pues.

XDC dijo...

O Medela atopábase no momento da foto no interior de unha barca voladora que se atopaba nese momento no punto máis alto da sua oscilación. A situación de aparente ausencia de gravedade fixo que poidera soltar a bandexa durante un instante.Os valores de velocidade de obturación, apertura de diafragma,sensibilidade da película,profundidad de campo, etc, foron cuidadosamente seleccionados por o fortógrafo para que a foto non aparecera movida, nin desenfocada en ningún plano, etc.
Lóxicamente, o terreo no que se asentaba a base das barcas voladoras estaba algo máis baixo que a churrería, o que nos fai pensar na falda dun monte similar ao do Viso de Lobeira.

No quita que o Medela no fora quen de sosteñer a bandexa coa "picha", mesmo de facer certos malabarismos con ela, que o é. Pero a explicación á foto está nese comportamento dos "sistemas non inerciáis" que levóu a Einstein á sua Teoría da Relatividade Xeral.

XDC dijo...

O Medela atopábase no momento da foto no interior de unha barca voladora que se atopaba nese momento no punto máis alto da sua oscilación. A situación de aparente ausencia de gravedade fixo que poidera soltar a bandexa durante un instante.Os valores de velocidade de obturación, apertura de diafragma,sensibilidade da película,profundidad de campo, etc, foron cuidadosamente seleccionados por o fortógrafo para que a foto non aparecera movida, nin desenfocada en ningún plano, etc.
Lóxicamente, o terreo no que se asentaba a base das barcas voladoras estaba algo máis baixo que a churrería, o que nos fai pensar na falda dun monte similar ao do Viso de Lobeira.

No quita que o Medela no fora quen de sosteñer a bandexa coa "picha", mesmo de facer certos malabarismos con ela, que o é. Pero a explicación á foto está nese comportamento dos "sistemas non inerciáis" que levóu a Einstein á sua Teoría da Relatividade Xeral.

XDC dijo...

A él parecéulle boa idea chatear un anaco no feisbú ,mentras a cea remataba de cocerse na pota ao lume. O que non imaxinaba era que a conversa con ela se tornara tan interesante. Non percebéu o cheiro a queimado, nin o calor abafante das lapas,que confundíu có do seu propio sangue,bombeado por un corazón enamorado.
Ela enfadóuse con él cando, despóis de tan apasionadas palabras, deixóu de falarlle sen explicación ningunha. Tan ofendida se sentíu, que borróu o nome de el da lista de amigos.
Cando ao outro día almorzaba leendo o periódico, apenas lle prestóu atención á noticia de un incendio, nunha cidade lonxana, no que morrera un home ,en extranas circunstanzas, diante da pantalla achicharrada de un ordenador.
Niguén sabería xamáis que a frase que non chegóu a entrar na ventanilla de conversa era "Eu ámote".


(Non foi certo, pero pouco lle faltóu)

arume dos piñeiros dijo...

Impresionante, Dacova. Un dos mellores contos que teño lidos eu nunca.

Anónimo dijo...

Os que non estamos no núcleo duro de As Uvas non temos nin papa de que vai a foto. Alguén pode explicar?

Iacobus Von der Stein dijo...

Anónimo, arrinque, non ve que estamos todos tolos. Pero bueno explícolle.
Medela, D. Julio Médela, Marqués de Lobeira, aristócrata vido a menos -a ben menos, dicen outros- adícase a ir polas feiras a partir do bo tempo ca súa barraca, que son dúas lanchas bamboleantes e unha ruló que sirve churros o mencer, hamburguesas o resto do día e alcol a todas horas
No inverno, nesta dura invernía que pasamos, Arume dos Piñeiros, deunos un curso de feisbú nun contubernio que tivemos, e o noso Julinho, que entrou a saco no choio atopouse con que tiña amigos por un tubo, ata amigas.
Como ningúen lle cría que fora feirante, escribindo como escribe, ríndose como se rí, querendo como quere e sendo como é, non tivo outro remedio que facer unha foto para acreditar a súa condición de paria e mandarlla os seus fans que é a que está colgada nas Uvas.

Lémbrolle que esta é a miña versión, que poderá haber outras?, on o dúbido pero está elle a boa.

levantador de bandexas dijo...

Anónimo dijo...
O comentario é superfluo e de mal gusto pero penso que na foto, o Medela sostén a bandexa (e as consumisións, claro) coa picha, senon non o entendo.

mié may 20, 07:49:00 PM

Eu, de facerlle caso ao Anónimo e dado o contexto churreiro que enmarca a foto, a única "Relatividade" que vexo aquí é a de "picha" por "churro". Home, mais elegante e axeitado ao contexto quedaba: "... o Medelá sosten a bandexa co churro..." En calquer caso, que solvencia a do Medela no levantamento de bandexas. Título do cuadro: Levitación de bandexa por efecto da corrente eléctrico-sanguínea fruto dos contactos no facebook. O que testemuña sen lugar a dúvidas que a fogosidade no feisbú é extrema e que os membros que o frecuentan son de moita pero que moita envergadura. Xa vou entendendo o por que do feisbú.

ms dijo...

Eu non lle vexo moito futuro ao negocio do montadito do solombo, o churro, a porra (esa palabra que lles fai cóxegas aos portugueses) ou o frankfurt. Cada vez hai menos xente nova polas romerías e polas feiras. E no vrau, xa me dirán...

A mellor solución sería, ou ben levar o mar e a praia para Lobeira (pouco factible, mais se se pon o sr Baltar, seguro que o consegue) ou ben desplazarse a Vigo, Pontevedra ou La Coruña. Eso si: tería que reciclar o choio e poñer xelados, horchatas, algunha Estrela da Galiza...

E cambiar de marca de gin porque, machiño, xa me dirá a onde vai coa Larios. Non vale nin para un dolor de moas.

Thé Miño, espiscopum auriense dijo...

Ana Bande, unha antigha amigha do Medeliña ten un blog//anabande.blogspot.com, nel ten un post sobre unha venus-estatopígica-auriñaciense achada recentemente en alemaña. Magnífico artigo onde da conta do machismo de algúns amighos dela cos que parola por o feisbú.
Acúsome que Medela está entre eles.

autoridade relixiosa dijo...

A coña é coña, pero as andanzas churreiras do Medela no feisbú xa chegaron aos ouvidos das autoridades relixiosas musulmanas de Indonesia, como se poe ler nesta noticia publicada en Vieiros. Que non nos estrañe, pois, que calquer día destes tomen cartas no asunto, declaren a inmoralidade de tan noxenta prática "contactual" e proclamen unha fatwa contra o de Lobeira e os demais membros da Solaina "involucrados" (que palabrote) en semellante desenfreo e desvergoña. Que Don Marcos lle roube un anaco de tempo a tanto premio e convenza aos implicados en práticas tan "indecorosas" do mal no que andan metidos, se non quere quedar sen tertulianos.

CREGOS INDONESIOS ALERTAN DE QUE FACEBOOK INCITA AO ADULTERIO

Os líderes relixiosos musulmáns estudan restrinxir o uso das redes sociais na internet por fomentar o pecado.

Redacción - 12:15 21/05/2009
Tags: adulterio Facebook Indonesia Islam
A influencia da rede social está a preocuparlles aos cregos musulmáns de Indonesia. Uns 700 líderes relixiosos do país asíatico reuníronse para debater fórmulas que regulen o uso destes servizos web, de cara a evitar que os seus fieis as usen para cometer "actividades sexuais ilícitas".

As autoridades islámicas do país musulmán máis poboado do mundo pensan prohibir o uso de páxinas como Facebook para coñecer outras persoas, pois cren que favorecen as relacións sexuais fóra do matrimonio e, polo tanto, o adulterio.

De feito, Indonesia é un dos estados onde máis medrou o uso de Facebook no último ano, cun 645 por cento, e xa supera os 830 mil usuarios. En principio, os imáns non van vetar o uso das redes sociais, pero si redactarán unha normativa de comportamento "decoroso" nelas, que se emitirá mediante un edicto relixioso, sen valor legal pero con ampla aceptación popular en Indonesia. O 90% das persoas indonesias son musulmás e hai unha certa tolerancia cara aos costumes, aínda que nos últimos anos están a rexurdir as correntes conservadoras.

Os líderes relixiosos toman como exemplo Tailandia, onde a mocidade usa as redes sociais para ofrecer servizos sexuais. En Indonesia, Facebook é a web máis visitada, por diante dos buscadores Google e Yahoo, e aglutina o catro por cento das persoas usuarias da rede, só por detrás dos EUA, do Reino Unido, de Francia e de Italia.

lourixe dijo...

Para a misteriosa elevación de bandexa, vexan a definición de "poc" do dicionario de chuza!

Anónimo dijo...

Xulio Medela aparece tirado na praza maior de Allariz, sobre un mar de sangue arraiana, cun estoque espetado no centro do seu nobre corazón... Unha monteira abanea sobre a empuñadura do capote e as vellas axexan tralos visillos das xanelas... pois era todo un caballero, comentan. A policía local montada da ziralla descubre o cadáver do xinete austrohúngaro que xa nunca más cabalgará no feisbuc... un coche todoterreo coa badeirola de españa, e con catro cornudos e un toureiro a bordo, todos vestidos de verde montería, fumega pola autovía de madrid camiño de jaén... abrimos a investigación e percorremos cara atrás a axitada vida do ilustre cabaleiro de lobeira

Mercedes Arrenego de Lobera dijo...

Déixenme, señoritos, que me presente. Chámome Merceditas Arrenego de Lobera. Disculpen o meu gallego, pois aprendino por fichas e non tiven a suerte de cursar a ESO como os chavales de ahora.

Eu conozo moi ben a Julito pois moceamos unha temporada, aló cando era reina das festas de Lobeira en 1992. Depois aínda fun miss Cacaolat en Bande e traballei un tempo servindo copas nunha güisquería aí prós pertugueses na carretera de Celanova, pero esa é autra historia e eiquí tamos ó que tamos.

Decíalles, señoritos, que eu a Julio conocino nunha romaría en Lobeira. Desde o momento que me pideu pra beilar unha pieza, xa eu ben lle notei o ferrete ben disposto. Digo esto porque algunhas lenguas vespertinas eiquí no Internet andan a decir que o Julio non é quen de termar da bandexa como se ve na afoto, pero eso non é verdá. Julio pode termar deso e de muito máis. Ben é certo que agora botou algo de bandullo, pero estou segura, como me chamo Merceditas Arrenego, de que aínda lle brinca.

Perdonen os señoritos o meu atrevemento e a Júlio un abrazo desta que aínda non se esqueceu daqueles reloucares no millo, detrás das voladoras. Se queres aínda me podes atopar no feisbuk. Son a que ten un lunar cerca do embigo. Polo demais, ben me conocerás.

Anónimo dijo...

xxx

medela dijo...

Un abrazo, Mercedinhas!!!
Erámosche tan novos...
Aínda lembro persignarse a miña avoa (q.e.p.d), cando me viñas buscar á casa para irmos ao río.-
Olla, rapaza: Non te encontrei no face.

Ana Bande dijo...

"¡dame caña!", me di o Medela...é a segunda vez nesta semana que me fan a mesma proposta. E eu que proceso de mais quedo cunha certa preocupación pola saúde mental da histriónica poboación que mete os fucinos na 2.0. Señor churreiro, non lle vou cumprir o gusto, porque acho que o que vostede o que quere verdadeiramente e algo máis revirado. Ese "dame caña" é un berro desesperado por ter unha presenza máis que virtual nun lugar onte vostede non é quen de ubicarse. O que vostede fai no feis ten un nome moi feo e que adoita aplicárselle ás femias cando rexeitan o baile. Non, non lle vou dar caña, ben sei que non aguantaría nin o primeiro round e como antiga amiga dos felices setenta, e aínda adoecída por aquel maltrato infantil tan inxustificado (pero se eu daba a mellor virxe maría do colexio da Enseñanza!!!!)disimule que non o maltrate como se merece, cicais non teñamos outros trinta anos de intermedio para o próximo reencontro.
¿está bien así miamol?

Martiño, bispo-lobo Auritano dijo...

La virgem como se puso el patio. Ouzo ben, veo bien, estáis bien, sois bien?.
Vamos bien?.

serrenidad, contención,concatenación.....

Ana Bande dijo...

jajajajaja...escapularios, contención, corrección, "festina lente", a modo, a modo, falogocentrismo, onfalogocentrismo, si, pero non, non, pero si...

estaquilla dijo...

Como no!. Que fácil es acudir al churrofálico de toda la vida. El Churro vende. Siendo el responsable de marketing de una churrería de fama debe ir usted con cuidado pues es sabido que el Churro por su forma, textura y olor conlleva una atracción fatal desde que los primeros calores del butano calientan la levadura en polvo hasta transformarla en rica masa, masa que usted amasa e inevitablemente obliga a crecer y endurecer bajo su constante control de maestro churrero de amplia experiencia culinaria. Pero cuidado pues siempre hay quien consigue mejor resultado final haciendo uso del cariño y del esmero en la preparación o quien con frecuencia y vicio confunde las churras con las merinas. No vaya a ser que en vez de moscas surgan moscones y luego claro.... Las madrileñas saben de toda la vida que el churro se queda pequeño y hay que probar un media docena para saciarse por eso prefieren degustar porras mañaneras o porrar taciturnas originandose de este modo una feroz competencia de productos abocados todos ellos a una busqueda final de un recipiente que los refresque antes de ser engullidos pues de no ser así el personal se atraganta. Me va usted a perdonar pero viendo la imagen que presenta creo que ninguna fémina, ni de Horcajos nin de ningún otro sitio, va a tener bien comprarle su churro. Por otro lado ilustrarle como la voz “churrero-a” se refiere a aquella persona que hace y vende los churros y no al que los moja o se los come y usted parece que grita en su pregón: Se moja el churro sin manos, Se ofrece churrero con experiencia, serio y responsable. Me da a mi el cuerpo que su publicidad puede generar cierta repulsión por ser tan franca y burda. Parece mentira.

o pecador de Facebook dijo...

O Medela hai tempo que abandonou o escapulario para pasarse ao escrapulario (de crápula) e ao escopulario (de cópula). Crápula da cópula virtual como é, hai que pendurarlle do pescozo estes dous últimos, para escarnio do pecador sen fronteiras. E para que en Indonesia vexan que cara ten o vicio churreiro e adúltero en Ocidente. Home non.

Atracciones Internacionales Medela dijo...

Xenial o comentario de Estaquilla.
Asombroso; do mellor que levo lido nas Uvas.
Grazas.

arume dos piñeiros dijo...

Churros con levadura????
Por favor, Medela: desvele a fórmula.

estaquilla dijo...

Señor Medela a poco que le leo, me da que usted, afortunadamente, es de esos hombres a los que no les importa estar piantado. En el Pais de hoy Enric González evoca la hermosa “Balada para un loco” de H. Ferrer y A. Piazzolla. Inevitablemente me he acordado de sus aventuras y desventuras en sus largos viajes por el ancho mundo virtual cuan Capitán Tan acompañado de algún que otro hermano Malasombra.Con una enorme sorrisa lunfarda en mis labios leo la pertinente y necesaria aclaración entre loco y piantado. Así, a la maniera de Julio Cortázar, en un pasaje de La vuelta al día en 80 mundos, subraya la diferenciaentre ambos términos: "Para entender a un loco conviene ser psiquiatra, aunque nunca alcanza; para entender a un piantado basta con el sentido del humor". De piantada a piantado:ejerza sr. Medela ejerza,mantengase firme y piantado frente a su establecimiento y frente al mundo, póngase medio melón en la cabeza que el otro medio hace tiempo que lo luzco yo sobre mi negra cabellera.


Las tardecitas de Ziralla tienen ese qué sé yo, ¿viste? Salís de tu casa, por Santa Clara. Lo de siempre: en la calle y en vos. . . Cuando, de repente, de atrás de un árbol, me aparezco yo. Mezcla rara de penúltimo linyera y de primer polizonte en el viaje a Venus: medio melón en la cabeza, las rayas de la camisa pintadas en la piel, dos medias suelas clavadas en los pies, y una banderita de taxi libre levantada en cada mano. ¡Te reís!... Pero sólo vos me ves: porque los maniquíes me guiñan; los semáforos me dan tres luces celestes, y las naranjas del frutero de la esquina me tiran azahares. ¡Vení!, que así, medio bailando y medio volando, me saco el melón para saludarte, te regalo una banderita, y te digo...

(Cantado)

Ya sé que estoy piantao, piantao, piantao...
No ves que va la luna rodando por Ziralla;
que un corso de astronautas y niños, con un vals,
me baila alrededor... ¡Bailá! ¡Vení! ¡Volá!

Ya sé que estoy piantao, piantao, piantao...
Yo miro a la Xunqueira del nido de un gorrión;
y a vos te vi tan triste... ¡Vení! ¡Volá! ¡Sentí!...
el loco berretín que tengo para vos:

¡Loco! ¡Loco! ¡Loco!
Cuando anochezca en tu Lobeira soledad,
por la ribera de tu sábana vendré
con un poema y un trombón
a desvelarte el corazón.

¡Loco! ¡Loco! ¡Loco!
Como un acróbata demente saltaré,
sobre el abismo de tu escote hasta sentir
que enloquecí tu corazón de libertad...
¡Ya vas a ver!

(Recitado)

Salgamos a volar, querida mía;
subite a mi ilusión super-sport,
y vamos a correr por las cornisas
¡con una golondrina en el motor!

De Vieytes nos aplauden: "¡Viva! ¡Viva!",
los locos que inventaron el Amor;
y un ángel y un soldado y una niña
nos dan un valsecito bailador.

Nos sale a saludar la gente linda...
Y loco, pero tuyo, ¡qué sé yo!:
provoco campanarios con la risa,
y al fin, te miro, y canto a media voz:

(Cantado)

Quereme así, piantao, piantao, piantao...
Trepate a esta ternura de locos que hay en mí,
ponete esta peluca de alondras, ¡y volá!
¡Volá conmigo ya! ¡Vení, volá, vení!

Quereme así, piantao, piantao, piantao...
Abrite los amores que vamos a intentar
la mágica locura total de revivir...
¡Vení, volá, vení! ¡Trai-lai-la-larará!

(Gritado)

¡Viva! ¡Viva! ¡Viva!
Loca ella y loco yo...
¡Locos! ¡Locos! ¡Locos!
¡Loca ella y loco yo


Le recomiendo la versión de Amelita Baltar. Besos en las nalgas.

susana de la gala dijo...

ola júlio: pois aqui estou para que me vexas cos teus propios ollos. sonche esa paspana que escribe porque non sabe facer outra cousa, máis ben porque as outras cousas que sabe facer non quere facelas. pois estouche eu boa como para falar de facebook, ou da penefálica bandexa que suxeitas. gostoume moito o comentario ese que mencionaba a teoría da relatividade. vexo que hai tanta xente lista por aqui como polo facebook. en realidade, como a túa existencia e vida e presencia demostra, hai moita xente lista polo mundo. e que máis queres que diga? que grazas pola reproducción e adaptación dunha facebookiana conversa entre xordos, que semella tirada de kafka. un pikitiño
susana de la gala