23 jul 2006


Diccionario de insultos.
Hai un par de meses a editorial Losada publicou en Buenos Aires un “Diccionario de la injuria”, obra do xornalista Sergio Bufano e do poeta Jorge Perednik, cuns tres mil insultos usados en Sudamérica. Por suposto, como noutros lugares, a maioría deles están cargados de connotacións racistas, misóxinas ou sexuais. Pero non se pode negar a riqueza da lingua ao respecto. Velaí algúns exemplos: “chimpapo” é como lle din en Nicaragua ás persoas de queixo grande na súa cara e “cachacán” emprégase no Ecuador para cualificar a que non serve para nada. “Boludo” vén sendo tonto en Arxentina, aínda que ten múltiples matices, e “ñoqui” úsase para os vagos no mesmo lugar. De carácter sexual son formas como “chingada” (México) e “chucha”, “cachucha” e “cajetilla (cajeta)” (Arxentina, Perú). Tampouco convén por aló chamarse Concha: por iso mesmo que están a imaxinar.
(Imaxe: detalle de Susana e os vellos, de Gentilleschi)

6 comentarios:

torredebabel dijo...

Na Arxentina, o tonto úsase sen o peso e a forza ferinte do boludo. Porén, fai xa tempo que o boludo perdeu algo desa forza e é usado caseque dez veces por minuto na fala dos adolescentes so para chamar a atención. P. ex: "Che, boludo, vamos a lo que Juan que el boludo tiene unos DVDs barbaros que le copió un boludo del colegio?". Non é esaxeración. Así se fala... No caso do ñoqui chámase así aos empregados públicos que cobran salario pero non traballan e levan ese alcume porque os noquis son unhas pastas que se comen o día 29 de cada mes e os funcionarios-noquis so van ao despacho o día 29 a cobrar. Apertas!

Marcos Valcárcel López dijo...

Graciñas polas túas aclaracións, Torre de Babel. Ten éxito este libro aló por Arxentina?

torredebabel dijo...

pois non cho sei decir con rigorosidade. Eu, que leo bastante a prensa, ainda non vin comentarios ou artigos destacados sobre el, pero iso non sempre é un bo indicador. Na miña opinión e nun mercado tan pequeno como o arxentino (so moi poucos libros teñen o que poderíamos chamar éxito) estes textos son para xentes moi vinculadas ó traballo da palabra (profesores, xornalistas, escritores...). Fai un tempo, o meu home falaba da posibilidade de facer un libro sobre as bibliotecas dos grandes escritores arxentinos e en Planeta dixéronlle mais ou menos o que eu anotaba arriba: que é un libro para moi pouca xente e xa se sabe... onde mandan os cartos a cultura non ten moito lugar.

Anónimo dijo...

Here are some links that I believe will be interested

Anónimo dijo...

Interesting site. Useful information. Bookmarked.
»

Anónimo dijo...

I really enjoyed looking at your site, I found it very helpful indeed, keep up the good work.
»