10 sept 2006


Lamas Carvajal
O poeta e amigo Salvador García Bodaño escribe hoxe en El Correo Gallego sobre Lamas Carvajal e ademais cítanos (a Monxardín e a min mesmo) polos artigos publicados nestes días arredor do vello poeta cego. (Por certo, na web do xornal hai tamén un post estúpido dun tal Eduardito que nin sequera merece ser respostado. Ah!, salvando todas as distancias, Antonio Machado tamén foi profesor de Instituto. E Otero, e Casares, e Ferrín...).

6 comentarios:

Anónimo dijo...

Moi boa a súa contestación ao señor Eduardito que puxo comentarios tan ruíns.

Eu tamén remato de mardarlle outra contestación. Espero que tamén a publiquen.

(E aproveitando vou poñer tamén no post seus precedente, algunhas cousas que aborrezo).

Marcos Valcárcel López dijo...

Xa lin o seu post en EL Correo G. Moitas grazas pola súa xenerosidade.

Anónimo dijo...

Vaia cretino ese Eduardito dos narices: volveu respostar outra vez.

Sen dúbida, é alguén que os quere... ben mal. (Seguro que xa teñen un candidato).

Pero pasando duramente del, que é xerundio.

Vaia cretinaceo do infantilozoico inferior!

Anónimo dijo...

Hai moito lixo adicado a desprestixiar o labor dos demais de xeito anónimo e covarde. Mais o importante é que todos, neste país, sabemos quen son Marcos Valcárcel e Vázquez Monxardín: dous exemplos de amor ao país e magníficos estudosos da nosa identidade. Así que Eduardito, xa que polo visto non tes intención de dar a cara, adícate a falar da túa mediocre inutilidade, por favor.

Marcos Valcárcel López dijo...

graciñas polos apoios
creo que era Antonio Muñoz Molina quen dicía que neste país non es ninguén ata que non tes uns cantos enemigos. Eu non quero "ser ninguén" en especial, pero a parte dos enemigos creo que xa a teño cuberta dabondo.

Anónimo dijo...

Non merece tanto comentario o tal Eduardito ese, que nin sequera será ese o seu nome, xa que tan covarde é dando semellantes comentarios. O pobre só quere chamar a atención, e parece que o está a conseguer. A palabras necias, oídos xordos, Marquiños. A túa obra e os teus artigos é o que queda e o que a xente intelixente valorará, non as barbaridades que algún frustrado e envidioso insistte en repetir: pobre mesquiño!!