LA BELLEZA
-
Paisaxes con música
de
Emilio Blanco "Milucho"
La belleza
Segundos fuera (1989)
*Luis Eduardo Aute*
Hace 6 días
Na vella Auria un recuncho para a reflexión, o lecer e o pensamento. Unha fiestra aberta ao mundo dende aquela vella sentenza de don Vicente Risco: "Ser diferente é ser existente".
4 comentarios:
Estou nas Américas catalanas e non teño acceso fácil (ou rápido) ao número de Grial. Polo que parece, trae algunhas cartas de Piñeiro a Losada sobre a normal do galego, a creación do ILG e a Academia (anos 1970 e 71). Sería interesante estudar a influencia que tivo Piñeiro-Galaxia na creación do ILG, na dotación da cátedra de Carvalho e logo na súa defenestración e conseguinte encumbramento do señor da cachimba (ou paipa). Que hoxe teñamos esta normativa nin foi unha casualidade nin se debeu a razóns "científicas" ou "lingüísticas", senón que houbo toda unha estratexia detrás. Se a Academia quería sobrevivir como tal (e o ILG, daquela de recente creación) era porque/para que aprobaran a normativa que temos, a medio camiño entre o castelán e o portugués. Cuestión de supervivencia. Uns anos despois a Xunta ratificou todo, tamén por razóns de comenencia política.
Hai un artigo de Serafín Alonso sobre a normativa dos anos 70, pero non entra nesas cuestións, quizais porque o autor é moi novo. Pero si deixa constancia da recepción e seguimento daquelas normas e das críticas que recibiron entón.
Marcos, quen di grazas son eu polas fermosas palabras que ti e outros tiveron a xenerosidade de escribir para ese artigo. Todo mérito é dos entrevistados. E todo agradecemento é pouco.
Se cadra, o señor Swann se verá sorprendido cando poida acceder ao número de Grial reseñado polo señor Valcárcel, pois poderá decatarse de que as cartas de Piñeiro a Basilio denotan unha clara simpatía -sempre moderada polo realismo piñeiriano- cara ao que chama "as afinidades co portugués", afirmando mesmo que o galego-luso-brasileiro é o "espazo natural" da lingua galega.
En fronte atópase, porén, cun grupo universitario extremadamente "foneticista", ao que Piñeiro chega a atribuirlle certo "fanatismo antiportugués". El intenta templar gaitas e mover a cousa para que se impoña a racionalidade e a sensatez. No plano lingüístico e filolóxico confía plenamente en Carballo Calero, aínda que se dá conta e se mostra temeroso do malestar psicolóxico deste ao ter que discutir eses asuntos cuns rapaces que ata hai pouco foran alumnos del. Un número moi interesante, que inclúe tamén un bo artigo de Henrique Monteagudo e outro, non tan lucido na interpretación pero con informacións interesantes, de X.L. Axeitos sobre a Academia.
Publicar un comentario