Depuración nas aulas

Pilar Charro é unha señora encantadora que vai case todos os venres á nosa tertulia do Liceo. Creo que foi xefa do servizo de Farmacia da Residencia ourensá ata a súa xubilación e é unha entendida en cuestións de química (hai uns días deunos toda unha lección sobre o Polonio 210 e todo iso); vén case sempre coa súa amiga Ángeles Castro, profesora e amante da Historia. Hai unhas semanas preguntábanme a min se podían vir a ese faladoiro, "para escoitar e aprender", dixeron daquela: o certo é que participan moi activamente e somos todos os demáis os que aprendemos moitas cousas delas, cada venres.

Ben, pois o conto é este. O pasado venres El País publicaba varios artigos especiais (nas páxinas culturais "Luzes") sobre a guerra civil na literatura e na cultura galegas. Entre eles un artigo ben documentado de Ricardo Gurriarán titulado "Depuración nas aulas" (acaba de editar un estudo sobre a represión na Universidade de Compostela). Entre os citados profesores represaliados naquel artigo estaba Charro Arias, o pai de Pilar. E Pilar foi ó Liceo a consultar o artigo (despois compraría o xornal). E encontrouse que faltaban esas páxinas: as que falaban da guerra e a cultura (acaba de contarmo cando nos encontramos os dous cargados de bolsas nun Froiz da cidade). Eu poño a man no lume para confirmar que ninguén do Liceo, dos directivos, suprimiu esas páxinas. E creo que tampouco foi un amante da Historia. Creo que a anécdota, trivial pero significativa, só indica que hai persoas -como ese anónimo lector/a que arrincou esas páxinas na Biblioteca do Liceo- que se resisten a aceptar a democracia e recoñecer que hai que falar de todo e que a verdade é necesaria. Persoas ás que se lles parou o reloxe da Historia. Pobriñas!!