Tempos piadosos... Na ceremonia da que lles falei no post anterior, os rapaces fixeron unha especie de parodia dun concurso televisivo con fotos antigas de alumnos (dos dous cursos de Bacharelato que remataban) e dos seus profesores. Os que concursaban acertaron esta, pero tiveron que darlle unha pista: "Un profesor que conta moitas anécdotas, ás veces moi divertidas, outras veces para roncar" (máis ou menos, en clave irónica).
Entradas
4 comentarios:
Ah! O peor do conto foi escoitar ás compañeiras: "Ai, que neno máis guapiño eras...", que é como dicirche: iso era antes, moito antes, claro.
O que máis me chama a atención desa foto e o temperán da súa afección pola lectura.
Moi bo, Xabier.
Si, moi boa a saída de Xabier. Tanto que podo asegurarlles que, non de libros relixiosos, pero si fun lector afervoado dende neno. E anuncioulles que moi cedo deixarei aquí un post titulado "Da miña nacencia como lector".
Publicar un comentario