9 oct 2007

en poleiro alleo: incendios, democracia e zapatillas

As zapatillas decisorias (Monxardín en Galicia Hoxe 9 X)

Con chuvia non hai incendios (X.M. Sarille en El Correo Gallego 9-X)
Publicado por en
Etiquetas: , ,

15 comentarios:

Anónimo dijo...

Simpático o artigo de Monxardín, sempre buscando a reflexión desde o lado paródico e paradoxal da vida.

O de Sarille, sinxelamente demoledor, lucidamente certeiro e eficazmente desenmascarador, feito a partir dunha evidente evidencia que algún listillo da consellería de medio rural quixo obviar inutilmente.

Parabéns a Sarille e a Monxardín. A cada novo artigo supéranse a si mesmos.

mar oct 09, 05:08:00 p. m.
Anónimo dijo...

Cebrián, onte, coa súa pilarista visión do mundo, censuraba ao goberno a súa oportunista política de comunicación e a súa nefasta comunicación da política. Os gobernos, en xeral, guiados por non sei que asesores (estudantes da mesma universidade e das mesmas aulas polo que se ve, sexa Roma ou Pekín, Washington ou Logroño) están sempre necesitados de saír á palestra, cunha iconografía e cunha posta en escea cada vez máis ridícula: o outro día saíron tres persoas a explicar un plan de bibliotecas ou de desratización ou de sinalización dun par de rúas, eu que sei, diante dun panel que poñía obviamente a área, o departamento, ou consellería correspondiente por se o espectador non se decata ou a cadena televisiva esquece o dato. Pasan todo o día explicando o que fan, en lugar de facer o que din. A mín dame a impresión de que a Suárez Canal, a quen teño por persoa cabal e seria, eso de saír a contar o conto do ben que o fixeron (non entro en se é verdade ou non porque non teño información: non estiven en agosto en Galicia, je) non lle debeu gustar moito. Pero non sei por que se rinden a estes mediocres asesores mediáticos.
Por certo, quen é ese comentarista que rebate a Sarille: será da Consellería de MR?

mar oct 09, 06:04:00 p. m.
Anónimo dijo...

É certo que choveu ben e bastante, pero o dispositivo que estaba montado por se viña outra vaga de calor coma a do ano pasado era para meterlle medo ata ao mesmo lume. Que non chovese só podo interpretalo dun xeito: Deus está co bipartito.

mar oct 09, 08:49:00 p. m.
Anónimo dijo...

¿Qué grado de eficacia lle atribuídes ós grupos de voluntarios que patrullaron os montes? ¿Pensades que a administración debería apoyar esas iniciativas cidadáns?

mar oct 09, 08:57:00 p. m.
Anónimo dijo...

E,repecto ó artigo do Monxardín,lembrar que non xa unhas zapatillas,senón a ferradura dun cabalo decidíu non séi que acontecemento...

mar oct 09, 09:03:00 p. m.
Anónimo dijo...

Dunha forma ben amena, o Monxardín lémbranos que non é perfecto nin o máis perfecto dos mundos ou sistemas. A calquera se lle acorda o factor zapatilla! Vaia, estas cousas acórdanselle á dereita; á esquerda, se cadra, víñalle ben ás veces non desprezar tanto as cousas da tradición.

A Sarille, con franqueza, desta volta enténdoo mal en letra e música. Explícome: na tertulia de Tino Santiago cadroulle estar a el o día no que o conselleiro presentara o seu informe; foi alí entrevistado, o Sarille fixo varias preguntas e expuxo, basicamente, renitencia. A presente crítica é cousa ben máis contundente, no estilo dos últimos tempos.

Admito que o informe dos seus amigos puido ser recibido con posterioridade; admito tamén que a elaboración dun artigo escrito pode dar lugar a reflexión e de aí vir contundencia. Con todo, chámame a atención que o informe da consellaría non mereza sequera un pouco de confianza. Tendo en conta, sobre todo, que Suárez Canal sempre se conduciu neste asunto (no 2006 e no 2007) con moita cautela; que no seu informe hai calquera cousa menos triunfalismo; e que o Fiscal aludido (isto lino eu, e escoiteillo dicir en persoa) non nega a existencia dunha trama que nunca o conselleiro, por outra banda, afirmou que existise.

Anticipándose a este tipo de comentarios (de libro era esperalos), Suárez Canal veu dicindo: "Xa sei que choveu, pero algo fariamos tamén ben". Os comentarios baixo o artigo do Sarille paréceme que poden ter certa consistencia, se cadra tanta coma a teoría das frecuencias (admito, con todo, que a miña formación filolóxica non inclúe contidos en edafoloxía, ecoloxía e materia forestal; a miña apreciación, logo, pode ser facilmente desprezada). Por último: non hai quen negue que a choiva de xuño e xullo lles amargou a vida a vacacionantes e pirómanos; igualmente innegable resulta que as cifras de materia ardida este ano non teñen parangón moitos, moitísimos anos atrás. Cos datos do ano que vén estimaremos se o dispositivo de extinción, a maior vixilancia, sensibilidade social suscitada e acción política conseguiron unha nova eficacia; ou se non había máis verdade cá teoría das frecuencias.

mar oct 09, 11:23:00 p. m.
Anónimo dijo...

E non se volveu falar máis dun modelo matemático que se desarrollóu creo que na USC,pra optimizar todos os protocolos relacionados coa loita contra os incendios.Imaxino que o S.Canal lle prestaría atención no seu momento,dada a súa formación...

mié oct 10, 12:59:00 a. m.
Anónimo dijo...

O das zapatillas é toda unha filosofía da vida.Por eso o pai dos Zipi e Zape se chamaba "Don Pantuflo"

mié oct 10, 01:02:00 a. m.
Anónimo dijo...

¡Canto me gostaría ser tan rico que me deixaran entrar nun famoso casino en zapatillas!

mié oct 10, 12:35:00 p. m.
Anónimo dijo...

Os porteiros de fútbol saben que cantos máis goles che metan,máis fácil é que che metan outro.¿Ou vaste matar por un balón difícil se levas encaixado cinco tanto como se non levas ningún?

Se hai moitos incendios é moito máis fácil que haxa outro máis,por varios motivos fáciles de ver,e que ademáis sexa peor de tratar.O problema está en darlle volta a esa espiral.A ver se esa primeira volta inversa foi este ano.

mié oct 10, 12:49:00 p. m.
bastián gomez trabadelo dijo...

No casino da Toxa, si me acompaña deixano entrar en zapatillas.
Son dos millores clientes, e sempre perdo cada vez entre 1000 e 2000 €, polo que supoñen qué o que me acompaña é outro pardillo.
Así que un de Ourense e outro da Cabana de Bergantiños en zapatillas, entrada libre

mié oct 10, 04:09:00 p. m.
Anónimo dijo...

Vaia,agora lembro que o pianista do Casino da Toxa é amigo meu.É de Ourense.Entre o "enchufe" dél e o de Bastián poderéi deseguro entrar en bata i en pantuflas pra tirar unhos cantos millós de euros de nada.

mié oct 10, 09:07:00 p. m.
Anónimo dijo...

Se andan zarraspicando cartos, avisen que me poño a tiro e xa non precisan ir á Toxa. E aínda lles podía pasar pola casa, se quixesen, con tal de lles evitar molestias. Eu -e caixanova subsidiarimante- habiámosllo agradecer.

mié oct 10, 11:51:00 p. m.
Anónimo dijo...

Moito me gusta lembrar esta escea que relata Groucho Marx nun dos seus libros:
Cada vez que salía un multimillonario da porta da súa mansión,con puro frac e chistera,unha multitude esperábao na rúa pra aclamalo.Entón metía él unha mau no peto,sacaba unha présa de moedas e tirábaas lonxe,coma se fosen caramelos.A multitude apresurábase a recollelas,e deixáballe o camiño expedito,pra que podera acceder ó seu luxoso carruaxe.
¡Eso sí que é ter sensación de ser rico!

jue oct 11, 12:08:00 a. m.
Anónimo dijo...

A ver cantos de vós a escoitástedes en francés:

Si j´étais ¿quoi?,moi

jue oct 11, 10:44:00 a. m.

Publicar un comentario

Suscribirse a: Enviar comentarios (Atom)