ENTREVISTA: APERITIVO CON... GIOCONDA BELLI
(El País 25 febreiro)
"A froita prohibida era un figo e o paraíso, Irak"
Mágoa que a poetisa nicaraguana Gioconda Belli non afonde máis, nesta breve entrevista, na súa teoría sobre o Paraíso e a mazá que era un figo.
"A froita prohibida era un figo e o paraíso, Irak"
Mágoa que a poetisa nicaraguana Gioconda Belli non afonde máis, nesta breve entrevista, na súa teoría sobre o Paraíso e a mazá que era un figo.
(Imaxe: Adán e Eva, de Hans Baldung Grien)
Entradas
2 comentarios:
Pois agora é o revés: Irak, a froita prohibida, e o figo, pois, o figo.
[Ficus, en latín, tamén valía como hemorroides, con perdón]
Marcial I, 65
Cando digo figo, riste coma se fora unha verba bárbara
e disme, Ceciliano, que figos é o correcto.
Chamo figo ao que medra nas arbres,
Figos son, Ceciliano, os que ti tes.
Marcial era un que lle facía versos a unha señora que acodía moito aos baños e que se chamada Felatriz, va que si?
Non sei se, entre nós, "figo" se ten usado no sentido que todos estamos a pensar. No provenzal ese que se fala en Catalogne, "figa" quere dicir iso, mesmamente.
En Galicia, acho eu, usánse máis as metáforas piscícola-mariñeiras. O cal non é unha novidade: aí teñen o "fotre el bacallà", metáfora de indudábeis valores sinestéticos.
Publicar un comentario