Comida grupal con crego
Afonso Vázquez-Monxardín
Agora está de moda comer xuntos nos traballos. Boa cousa. Creo que co ambiente distendido entre prato e prato, coa conversa lixeira de pásame o rioxa, ¿pero ti vas beber auga?, está bo o revolto, ¿onde lle tomamos logo a copa?, pódense solucionar unha boa parte dos roces que a convivencia diaria produce de forma inexcusable e permite, tamén, darlle entrada aos novos compañeiros na confraría. ¿E logo ti de onde es? ¿Onde estabas o ano pasado? Os que rin xuntos, os que cantan xuntos, os que beben xuntos, sempre serán xente que terá tamén máis proximidade para solucionar problemas. Lembremos que en grego simposium significa, simplemente, beber xuntos. E calo. Pois ben, contáronme unha anécdota moi curiosa dunha cea celebrada en Ourense hai xa bastantes anos, cando aínda había moita mestra beata vello estilo, e cando empezaban a chegar os curiñas novos aos centros de ensino.
En La Región 18-10-08.
O VENTO É UN CAN
-
Vento de noite
O vento é un can sen dono,
que lambe a noite inmensa.
A noite non ten sono.
E o home, entre sonos, pensa.
E o home soña, durmido,
que o...
Hace 1 día
No hay comentarios:
Publicar un comentario