La opinión 4-3-09
Catedrático de Sociología
Fermín Bouza: ´Hay un 25% de gallegos que son más radicales que el BNG´
"No me explico cómo no se puso más empeño, incluso desde fuera del Gobierno, en hacer una buena campaña. Hubiesen ganado"
-Usted, en su blog, le reprocha al Gobierno de Touriño 'la frivolidad imperdonable de perder', cuando podían ganar.
-Es como cuando tienes un buen juego de cartas. Podían haber ganado, a pesar de sus problemas y de sus errores, y si no ganaron fue porque lo hicieron muy mal en la recta final. Todo el planteamiento de la campaña fue nefasto, mientras que el del PP fue efectivo. El PP, como la derecha en general, sabe desde hace siglos ganar y para ganarles hay que hacerlo muy bien. No me explico cómo no se puso más entusiasmo, incluso desde fuera del Gobierno, en hacerlo bien, porque si la campaña se hubiera hecho bien, hubiese ganado .
-¿Su fallo fue hacer una campaña presidencialista y no responder a las insidias del PP?
-Esas dos cosas son muy importantes. No desmentir los infundios -porque fueron verdaderos infundios del PP, a través del ABC, sobre todo, y de La Voz de Galicia-, no intervenir en una campaña negativa deja al que la hace el poder fáctico sobre el discurso del público. La única forma de combatir una campaña negativa es defendiéndose de las imputaciones y contraatacando y, si es necesario, con la misma negatividad. La campaña negativa está hecha para envenenar y tú no puedes salirte de ese marco. Y ellos hicieron una campaña limpia, tranquila? En Madrid, que es un observatorio fantástico, no ha salido nada que yo pueda decir que son acusaciones del Bloque y del Partido Socialista hacia el PP. Y mira que hicieron cosas en Galicia; si empezamos a tirar de ficheros fíjate la campaña sucia que se puede hacer contra el Partido Popular. No la hicieron y la han pagado.
ENTREVISTA COMPLETA
Entradas
Hace 5 días
17 comentarios:
Non concordo moito coa súa análise.
Arume, Vd que coñece ben a situación política italiana ten que admitir que coa prensa e os medios hai un gran problema
Eso é indudable. Sería interesante que se soubera no caso de Galicia como están as relacións económicas cos distintos medios de comunicación: subvencións, publicidade institucional, axudas encubertas, fondos de reptís.
A min paréceme inverosímil achacar na mor parte o fracaso á campaña.
Acabo de falar con un empresario de formación estranxeira e o nivel de angustia é brutal. Non podedes imaxinarvolo, e é todo unha cadea, non pode pagar porque non lle pagan e porque os bancos non dan crédito.
É unha auténtica espiral sen fondo.
Podería recuperarse a confianza, ou non, se no decir de algúns analistas os bancos non saben canto lixo contrataron. Tampouco sabemos cando terán en órden as contas, e eles tampouco o deben de saber.
Este home de formación francesa que abríu tres proxectos en ourense-portugal e francia acaba de decirme que allende os pirineos tanto españa como portugal volven a ser países dos que desconfiar. Non ten nada a ver coa política. Pero estas cousas comenzan a pesar tremendamente, e máis que o van facer.
Preocúpame o nivel de sufrimento psicolóxico, e son persoas máis que ben preparadas, excepcionais, que poñen toda a carne no asador.
A administración é unha rémora, e os políticos xente de escasa valía, que atrancan máis que axudan, nin teñen visión, agás algúns, moi poucos.
De seguir a degradarse así as cousas, nun ano chegamos á violencia.
Preparádevos irmaus.
Neste contexto que non sufrides, nobles funcionarios, a xente que foi ó paro prefire gobernos homoxéneos, e de dereitas, que se relacionan coa creación de riqueza. E en época de bonanza prefírense xente inepta para a creación pero que saiba repartir.
Perdón, é así como un esbozo en grandes trazos.
A crise foi fulcral!. E máis que o vai ser. Teremos que reinventar moitas cousas.
Gostaría moito de ver nas actuais circunstancias de crise un país sen sector público e, xaquelogo, sen funcionarios.Sería bonito de ver.
Se nos cargamos o actual sistema de funcionariado e pasamos a todo quisque a contrato evaluable, administrativo ou indefinido (como se fai no "mundo real"), encontaríamonos con varias vantaxes:
1. O 20% dos actuais funcionarios sobran. Aproveitariamos a ocasión para botar os mantas paduana.
2. As administracións funcionarían mellor. Non habería colpaso na xustiza. As cartas chegarían ao día seguinte, voando se fai falta. Etc.
Inconvenientes? Mmmmm... Quen lle pon o cascable ao gato.
Un Estado forte e competente non esixe necesariamente a existencia de funcionarios vitalicios. En materia de goberno pasóuse das monarquías privilexiadas, e tan "vitalicias" como que se perpetuaban xeneración tras xeneración, a gobernos con duración limitada no tempo, democráticos. En materias de Administración do Estado é perfectamente posible un organigrama que non dependa de persoas concretas , de "concesiós privadas de por vida" que é o que son os funcionarios. Eso non supón para nada a desaparición do Estado. Identificar existencia do Estado coa existencia de funcionarios vitalicios é unha falacia. Os actuáis privilexios da casta funcionarial serán percebidos por os historiadores do futuro do mesmo xeito que percibimos nós os privilexios de clase (aristócratas, noles, etc.) do pasado.O Estado como entidade saería fortalecido,libre de innumerables vicios.
O entender eso como un ataque persoal aos funcionarios é outra falacia. Imaxino que non fará falta explicala.
pepe comenta: 04 Mar 2009 a las 03:55 Señor Bouza. Me parece que os que abandonaron a opción de esquerdas son os que deron exemplo de cómo se pode continuar denigrando a práctica do poder, rexeitando calquera exemplo de cambio, excelencia e comunicación.
Non é estrana a perda dado que os galegos, igual que o resto dos habitantes do mundo dispoñen do pensamento libre en cadanséu entendemento. A calificación obtida foi un insuficiente baixo.
Me parece que vostede non entende ben o que ocurre e bota man dos sambenitos de sempre, dandolle unha importancia enorme a campaña, como si a xente fora tan tonta e influenciable como vostede parece insinuar, e que os votantes son sen dúbida máis exixentes : o igual que non consinten a corrupción económica, tampouco - ou menos, como é o meu caso- e comprensiva coa deixación de maneiras - vaia co gusto da campaña psoe cartel ¡Fraga! - e a corrupción da idea xusticieira tan longamente acariñada.
Unha xeración perdida a súa, que xa se perdeu a que non entende e bota a culpa, de novo, a campaña e por ende, o pobo.Pobre do pobo que xenera tales exégetas e augures tan trasnoitados.Non se desanimen, inda teñen codos que funcionan, inda poden ocupar un pouco máis o centro do mundo. inda poden ningunear e escamotear a autocrítica canto lles veña en gana.
Lamento dicir que, cando se fala de funcionarios -e o funcionariado non é só burocrático-, polo menos aquí na vella Europa, atopámonos con dous modelos. O Dereito Administrativo continental, do que, se fai falla falamos con máis demora, e o rule of law anglosaxón.
Polo momento non hai outra. O que non quere dicir que as cousas non se podan mover. Só faltaría.
A min, a análise de Fermín Bouza, que está analizando un único aspecto, non o esquezan, paréceme acertada.
En canto ás opinións sobre o país sen funcionarios (a alternativa, supoño, sería a de seleccionar os traballadores como está a facér Louzán na Deputación de Pontevedra), supoñería volver aos tempos máis escuros. Apoio unha Administración forte e eficaz, como non, mais iso non ten nada que ver con algún dos comentarios tremendistas que veño de ler.
Tremendistas parecíalle a moitos ,no seu tempo, a desaparición da dictadura e a aparición da democracia. Certas mentes non concebían un poder non designado "por mandato divino".
Unha persoa contratada por o EStado non tería por qué temer por o seu posto de traballo durante toda a sua vida si o leva a cabo con eficacia. Nas empresas fortes, os traballadores non temen por o seu futuro laboral, e o Estado é, e debe ser, máis "forte" que calquer empresa.
O Estado está para servir a todos os ciudadanos é non para "mimar" a algús. O Estado funcionarial parece concebido para foder a uns (a maioría) para privilexiar a outros. Privilexios que son totalmente innecesarios para o bó funcionamento do Estado, e que moitas veces o que fan é precisamente que funcione peor.
Un funcionario debería perder a sua condición de tal si un número suficiente de ciudadanos se queixa dos seus servizos. Parece de perogrullo. A competencia para desempeñar calque laboura debería demostrase día a día, e ser evaluada por os destinatarios do servizo. Nada de "contratos blindados". E non me falen de "inspección". Imaxinen que a labor do goberno autonómico saínte fora evaluada por unha "inspección" interna. Segurían aí per séculus seculorum. Foron os cidadáns os que os botaron fora.
Lóxicamente, esto que digo está lonxe da realidade. Máis ou menos como falar da independenza da Galiza. Cuestionarse en todo momento o "statu quo" é perfectamente lexítimo. A humanidade evoluíu sempre na dirección da eliminación dos privilexios.
Algún argumenta que é desexable a seguridade laboral. Eso é como decir que é mellor ser rico e sano que pobre i enfermo: unha perogrullada. E o Estado, ou garantiza a seguridade laboral de todos, ou a de ningún. O Estado non está tampouco para premiar méritos personáis. O "mérito persoal" debe traducirse en traballo eficiente e constante, como en todos os traballos. A mín dame igual que un profesor, por exemplo, sexa unha autoridade na sua materia se despóis non explica ben ,que é por o que lle paga o Estado, e non por "ser moi listo".
E as "reacciós escandalizadas" éntranme por un oído e sáenme por outro. O que quero son argumentos.
Penosas hoxe as declaracións de alcalde(PSOE)-vicealcalde(BNG) de Ourense dicindo que agora ían ser moi bos, que ían ir xuntos e en compañía, que ían ser bos rapaces e que non se pelexarían máis. Aquel refrán castellano: "Cuando las barbas de tu veciño...".
Pode Fermín Bouza ter algo de razón, mais non toda. O certo é que había un gran descontento co bipartito: non estaba claro quen gobernaba; un programaba e o outro contraprogramaba; ás veces, un descoñecía o que o outro facía (o mesmo que acontece no Concello de Ourense); non abondaba coa oposición do PP, senon que había oposición dentro do propio goberno. Se, ademáis, temos en conta os chiringuitos de BNG, as oposicións arranxadas, as concesións eólicas, as imposicións lingüísticas, as galescolas, convertidas en "escolas infantís" en período electoral, etc,etc. Sr. Bouza, a desfeita estaba cantada. ¡Mágoa!
O galego é a lingua PROPIA de Galicia. Que unha persoa, na súa propia terra, queira vivir totalmente nesta lingua non lle debería parecer mal a ninguén, e menos ós galegos, claro. Non me parece que se poida falar de imposición neste caso. A min o único que me impuxeron foi o castelán.
O anterior era o meu primeiro comentario nestas acolledoras páxinas, por iso lle pido desculpas a Marcos por non saudar antes de nada (SAÚDOS A TODOS DESDE VALDEORRAS). O remate do meu comentario pode parecer moi rotundo (o de que a min a única lingua que me impuxeron foi o castelán),pero dáme moita pena que a xente poña matices e observacións ós mínimos avances do galego. Con todo, que ninguén se sinta ofendido.
Publicar un comentario