27 may 2006


Dos tempos da letra con sangue
(Andoliña sábado 27 maio)
Naquel colexio que lles contei onte, unha profesora decidiu escarmentar a aquel neno pequeno –que nin sequera fixera aínda o ingreso– facendo estoupar o seu queixo contra un rexo pupitre de madeira. Supoño que era a única pedagoxía que coñecía: "A letra con sangue entra", dicíase. Era habitual que nos castigasen en silencio cos brazos en cruz ou de xeonllos e en total escuridade, coas persianas baixadas: algunha vez lles conto estas cousas aos meus alumnos e algún pensa que o profesor desvaría. Cambiáronme, para ben, de colexio: no novo tamén levei nunha ocasión unha pequena labazada, pero non o contei na casa porque tiña alí os meus amigos e alí quería quedar.
No primeiro colexio, o do tinteiro e a cabeza contra o pupitre, comprendín ademais a tremenda responsabilidade que un mal profesor pode contraer se lles transmite un mal consello aos pais: algo no que teño pensado abondo agora que exerzo esa profesión. A directora daquel lugar chamou un día ao meu pai, que tiña un taller de xoiería en Auria, e díxolle moi seria que este seu fillo, hoxe xa con algunhas canas, non servía para estudar e que era mellor que me puxese no taller a traballar.
(Imaxe de Sandro Chia, 1984).

1 comentario:

Anónimo dijo...

Pois vostede e o seu pai habían facer unhas xoias ben fermosas.