A Andoliña de hoxe,
Nova imaxe do xenial Pablo Auladell.
Entradas
Hace 1 semana
skip to main |
skip to sidebar
Na vella Auria un recuncho para a reflexión, o lecer e o pensamento. Unha fiestra aberta ao mundo dende aquela vella sentenza de don Vicente Risco: "Ser diferente é ser existente".
INAGURACIÓN DA BIBLIOTECA MARCOS VALCARCEL
Album fotográfico:
Veño sendo:
Últimas uvas picadas:
Ourensanía
Son coma da casa:
Outras solainas:
-
LA BELLEZA - Paisaxes con música de Emilio Blanco "Milucho" La belleza Segundos fuera (1989) *Luis Eduardo Aute*
-
Cinema no Fórum: Outros horizontes - *Outros horizontes* Poucos eran os afeccionados occidentais que sabían algo do cinema xaponés alá por 1951, cando *Rashomon* de Akira Kurosawa obtivo o Le...Hace 1 semana
-
Libros do Mes - *Why Nations Fail* de Daron Acemoglu [*E*] *For All My Walking *de Taneda Santoka / Burton Watson [*E*] *Trigonometry* de Glen van Brummelen [*E*] **Na...Hace 3 semanas
-
Lendo que é xerundio - Libros que lin ultimamente: - Habitar as fendas: Gisele Mato - Carta de una desconocida: Stefan Zweig - A ira dos mansos: Manuel Esteban - Los bueno...Hace 2 meses
-
FELISA FERRAZ. I FESTIVAL PIRINEO LITERARIO - *Felisa Ferraz: “*Mi Pirineo es belleza y compromiso” La profesora e investigadora es la directora del Festival Pirineo Literario que se celebrará en ...Hace 1 año
-
Traduttora, traditora - A tradución é un mal necesario: necesario pero un mal, ao cabo. Que non daría eu por ler a Soseki en xaponés ou a Shakespeare en inglés! Neste último cas...
Hace 1 año -
Keuntungan dari Kartu Kredit OVO U CARD dan Cara Daftar - *Jakarta* - Apa saja Keuntungan dari Kartu Kredit OVO U CARD dan bagaimana cara daftar agar bisa memiliki kartu ini? [image: Keuntungan dari Kartu Kredit...Hace 2 años
-
As dúas cabezas fenicias de Picasso - NTERÉSAME coñecer o sutil abismo que separa o xeito no que nos representan e o xeito no que nos gustaría ser representados. A separación no debuxo e na...Hace 3 años
-
GASTO PÚBLICO E ESTADO DE BENESTAR y (III) - https://www.youtube.com/watch?v=cMpxQwIHdbA Milladoiro. Maneo da Ulla. Foliada.Jiga Pandeirada *GASTO PÚBLICO E ESTADO DE BENESTAR y (III)* Composic...
Hace 4 años -
La melancolía en tiempos de incertidumbre, Joke J. Hermsen ( I ) - Pudo ser el airado cisne de la portada el reclamo que me empujó a adquirir este bellísimo ejemplar, o una reseña leída al vuelo en la que se mencionaban ...
Hace 4 años -
A orde dos recursos SI afecta o resultado - Nin o meu cerebro nin a plataforma da UNED somos espazos euclídeos. Non se cumplen as propiedades conmutativa nin asociativa. Da nada absoluta hai una seman...Hace 5 años
-
A minha opinião sobre a Universidade Aberta de Portugal - A Universidade Aberta de Portugal (UAb) é uma universidade pública à distância, isto é, é uma universidade sob controle do governo português. Oferece graus...
Hace 5 años -
A CHORIMA, A FLOR DAS NOSAS LETRAS - Chega o Día das Letras Galegas e montaranse, coma sempre, as correspondentes aparencias de celebración. Prebostes de todo pelo asistirán (pola mañá) a un a...Hace 7 años
-
MS GLOW Acne Cream Salep - *MS GLOW Acne Cream SalepRp55.000* Acne Cream Salep MS GLOW mengandung bahan aktif yg dapat mengobati segala jenis jerawat. Serta kandungan niacin...
Hace 7 años -
LIÑARES: PAZO NIQUELADO - Pazos de propiedade privada en perceptible auxe (Faramello), en declive lento (Rivadulla) ou en abandono decidido (Quintela). Tamén pazos de titularidad...
Hace 7 años -
-
How Did Unlimited Poke Coins Change The User Experience - When you have unlimited poke coins option the user have a clear mind on what he wants to do. The challenging part of the game might get reduced but the exp...Hace 8 años
-
-
Dúas maneiras de ver o de Grecia - Hoxe pode un facer dúas cousas: ler o artigo de *Julio Llamazares* publicado en *El País* co título de *Amor a Grecia,* ou o de *Xosé Luis Barreiro Rivas* ...Hace 9 años
-
Juneau Salmon Fishing - First, you should avoid doing this. In addition to this, you need an extra step. If the juneau salmon fishing it came in. In other words, desperation. It...Hace 9 años
-
Commits To Idaho - Jeannot's mining operations played an important agricultural center with lots of jokes that surround Idaho and Idahoans, you will have more time to time,...Hace 9 años
-
Berlín, cidade inabarcable - Xa non me satisfacen as viaxes se antes non atopo a forma de achegarme á historia do lugar, á súa fisonomía intelectual, ás súas entrañas. No mes de feb...
Hace 9 años -
Nova Bouzafría - Dende hoxe teño nova leira que sachar: www.bouzafria.gal Alí estarei para o que gusten encomendar.Hace 9 años
-
-
-
-
-
Brétemas inicia unha nova etapa - Dende hoxe estamos aquí: bretemas.com Expresamos a nosa maior gratitude ao equipo de Blogaliza que nos acolleu durante catro anos con extraordinaria xenero...Hace 12 años
-
DEREITOS OU PRIVILEXIOS? - A instalación na tribuna pública do asunto das axudas que veñen percibindo dende hai case dúas décadas os funcionarios do Concello de Ourense e das cales ...
Hace 13 años -
-
Sinais de vida - Isto é unha despedida e tamén é un saúdo. Xa non haberá máis días estranhos, e se miran cun pouco de atención notarán que empeza a haber sinais de vida. Al...Hace 14 años
-
Fusion:" GAYOSO" indefinidamente! - PRESENZA INDEFINIDA Durante a súa intervención na conferencia, o Fiscal Xeral do Estado, Cándido Conde Pumpido --que foi presentado por Gayoso--, se refer...
Hace 14 años -
Desmentido - Sergio Vega, Shaka, afamado cantante de* narcocorridos*, acudiu aos medios de comunicación para desmentir a súa morte. O *narcoterror* ten no punto de mira...Hace 14 años
-
De Toro - Nunca fun demasiado fan deste escritor. Gustáronme moito Polaroid, Land Rover e (sobre todo) Tic-Tac. Non sei dicir que me pareceu exactamente Calzados Lol...Hace 14 años
-
-
Mudanza - En breve será redirixida á nova versión do blogue en blogaliza, onde agardamos poder retomar as xornadas deste porto. Actualicen todo o que teñan que actua...Hace 14 años
-
-
por un soño - Un día, case sen querer, puxen esta foto neste blog, nada intuía que sería o último que escribiría neste blog que me acompañou uns cantos anos. Fun a vi...
Hace 15 años -
Brétemas muda a blogaliza - Despois de catro anos con blogger estás brétemas mudan para a comunidade de blogaliza. A partir de hoxe estamos aquí, onde iniciamos con enorme ilusión as ...Hace 15 años
-
-
-
Paisaxe con figura - (21º da serie "Épica apócrifa")Traballara moito toda a vida. Sempre o mesmo. O ciclo estacional da labranza ano tras ano. Recomezar o rematado unha e outra...Hace 17 años
-
Cuestionario Proust - Un cuestionario mándame un amigo que na miña vida me vin en tal aperto... Pois si, convídame a facer un cuestionario Proust e, aínda que parece doado, a mi...Hace 17 años
-
9, 8, 7... - Moitos de vós xa sabedes de que vai isto. Xeración Web, o proxecto no que levamos embarcados diversa xentiña (poucos, pero majiños) dende hai algún tempo,...
Hace 17 años -
-
Alfalfa e omega - *Coa excepción de Nietzsche, os lingüistas e os psicólogos non fixeron moito por exploraren o xénero ubícuo e ensarilhado da mentira**. Apenas contamos cun...
Hace 17 años -
-
-
mudanzas - emulando a'ohqtomr, eu tamén cambio de leira. voume para blogaliza. podedes localizarme en http://oollodavaca.luagris.netHace 18 años
-
Pechamos por traslado - 333 entradas despois. PECHAMOS POR TRASLADO Dende agora, se aínda lle quedan gañas de ler as cousas que a un lle dá por escribir, terá que facelo en http://...Hace 18 años
-
The made whole temple of joy - You accept my dream dreaming of an all-knowing waterfall. I seethe ecstatically, ecstatically. Did I so recently drift, soundlessly? The sky longing for a...Hace 18 años
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Reserva :
-
►
2009
(370)
- ► septiembre (13)
-
►
2008
(1097)
- ► septiembre (77)
-
▼
2007
(889)
- ► septiembre (77)
Tecnorati:
14 comentarios:
Pois eu, a novela que ando a ler estes días é Xelamonite, de Luís Paradelo (Galaxia).
CONVITE PÚBLICO A APICULTOR:
pOIS, cando a remate, podería facernos unha breve reseña crítica. A min cando menos si me interesaría moito. Se ma fai chegar, farémoslle o sitio merecido no blog. Saúdos.
Home, Valcárcel, ponme nun apuro.
É a todas luces evidente que eu non son crítico literario, senón un simple lector en xeral e máis se cabe de literatura en particular.
E tal como anda o patio, se falo ben dela vén o Franco Grande e dame un par de labazadas, ou outros acusándome sabe deus de qué. E se por un casual non me chegase a gustar (polo de agora vaime gustando), tampouco é plan de poñer mal a ninguén se fundamentar ben a crítica.
Isto de facer un sinxelo comentario dunha novela estase convertindo nun acto arriscado e non me gusta levar casco porque pesa moito.
Por outra banda, aínda non teño unha perspectiva de conxunto, pois só levo unhas trinta páxinas lidas.
Non prometo nada, pois. Se vexo que, cando remate, son capaz de facer unhas cantas liñas cun mínimo de xeito sobre esta novela fágollas chegar. Pero non prometo nada.
Polo Franco Grande, non se preocupe: vai soltar as labazadas igual, hoxe insiste na Voz.
Si, xa o lin. De vello, gaiteiro.
COA VOZ DE MANUEL RIVAS:
"Qué tal está esa novela que estás a ler?
-Está maliña, pobriña.
-Pois quérea un pouco, ho! Bótalle unha ollada, só unha olladiña, e xa verás como mellora.
Na literatura ten moita importancia a escrita mais tamén a recepción. Hoxe en día fálase moito do lector-receptor. Mais sempre foi así. De repasarmos a historia da literatura galega, atoparemos ferintes incomprensións que nos poñen agora os cabelos crechos. Ese calafrío que sentimos cando lemos O divino sainete de Curros. Aquí sempre houbo moi bo dente para o raxo contemporáneo. Falemos claro: a Rosalía comérona viva algúns canibais galegos. Como comeron a Blanco-Amor. Unha e outro atoparon no pobo e en críticos foráneos a comprensión que as bárbaras elites galegas lles negaron. Por iso os escritores galegos, como coñecen o percal, sempre escribiron moito de gastronomía. Para desviar a atención cara outras especies.
(...)
Ánimo, Franco Grande. A desfacer país."
LUÍS GONZÁLEZ TOSAR ESCRITOR
extramuros Personaxes secundarios
Vaia farta de rir que pillamos, un bo amigo, medio poeta, medio gaiteiro, e máis eu. Quedounos claro que esas panzadas son as que reconcilian co mundo, as que fan moito máis feliz a xente, as que nos protexen, non só da barbarie intransixente e do "bo gusto" dos que se chaman "intelectuais honrados", senón da prosa gonorreica e mercenaria que aporta piollos patos á finchada dignidade dos que velan, sen que ninguén llelo pida, pola conciencia moral da patria. E mirade por onde, as gargalladas, que aproveitaron o atallo que cruza, polo medio e medio, a creativa e vizosa extensión do territorio literario de noso, aínda chegaron abertas á Coruña, a tempo de esmendrellárense coas de O'Rivas. Pois si, resulta cómico que certo hortera de camisa desabotoada, para lucir medallón, que presume da súa ignorancia e de non dar rematado o bacharelato, cambie de garito influenciado por un académico, trocando as sempiternas e chumbizas crónicas sobre proxenetas, maltratadores e macarras triunfantes, ¿curioso, non? sempre lle saen ben parados, por unha fonda e comprometida reflexión sobre a calidade da literatura galega actual.
Denuncia "banalización intelectual" o ínclito asesor xurídico no que seica Otero Pedrayo depositou os seus segredos, u-los?, e, acto continuo, o eco acadado son as gacetiñas dun prea cotroso, íntimo colaborador de policías franquistas, roncollo aspirante a maldito; un noxo. Como bos señoritos de caldo á merenda, que diría Celso Emilio Ferreiro, un pontifica, o outro outorga. Velaí a literatura; o contubernio entre un espírito puro ¡eternamente entre tebras ameazando co facho da verdade! e o homófobo atormentado que repite, cada mediodía, delirando, entre convulsións: "Voy vestido de mujer pero... no le soy maricón. No le soy maricón. No le soy maricón". Luisgtosar@mundo-r.com
Non, se xa o dicía eu...
Aínda non lin completo o libro que Marcos pide que recensione aquí, e xa tiran a dar por todas partes.
Fogo cruzado e de calibre groso. E un no medio dunha trincheira en terra de ningures, entre a lama e as ratas, nunha guerra que non é a miña, maldito sexa o día que me deixei embaucar e me alistei voluntario en infantería. Carafio, e ademais hai francotiradores (con perdón) apostados nas esquinas desa vila ruinosa que nin sei cómo se chama. E o meu capitán só me deu un vello casco de latón enfurruxado e un fusil que se encasquilla unha vez si e outra tamén.
Non sei, non sei... A ver cómo fago para saír indemne desta liorta de dimensións apocalípticas, que non quero voltar eivado en ningún órgano vital. Un o que quere é estar estarricado no prado mentres as vacas pacen, ollando para o ceo, á espera de que se achegue a miña vaqueira toda rubicunda para retozar baixo da fresca sombra desa vella árbore.
Mal raio parta a estes tempos nos que nos tocou vivir!
O Che quedou fodido polo artigo de Alvite e quita todo o reseso repertorio estalinista de improperios e golpes baixos. Se proe, neno, hai que rañarse con disimulo.
Podemos facelo ao alimón. Un a favor e outro en contra. Así, entre os dous malo será. Un Starsky e Hutch da crítica galega.
E vostede quen se pide ser: Starsky ou Hutch? Non sei se non teriamos un irresoluble problema metodolóxico ao respecto.
Se queren rifar os roles pódolles facer de man inocente. (Por unha vez e sen que sente precedente, que logo se estraga a miña mala reputación).
Se se ofrece de amanuense, señorita Lourixe, non serei eu, non, quen poña ningún impedimento.
A mín dame igual. Pero ten que invitarme a un hotdogo. Falta Huggy Bear para que nos dea pistas.
Publicar un comentario