Botárona hai pouco na tele, graveina e puidena ver onte. Desgarradora, perturbadora. Unha película chea de intelixencia. Un atinado retrato da violencia que nos arrodea, sen necesidade de encher a pantalla de sangue nin vísceras: un prodixio da narración, da elipse, da arte de contar historias. O certo é que non me entusiasmaba o primeiro Clint Eastwood (cando Harry o sucio, etc.). Pero nos últimos tempos é un dos mestres do noso cine contemporáneo. Sen dúbida.
LA BELLEZA
-
Paisaxes con música
de
Emilio Blanco "Milucho"
La belleza
Segundos fuera (1989)
*Luis Eduardo Aute*
Hace 6 días
4 comentarios:
Unha película certamente extraordinaria, que xa vin dúas veces. Eastwood é, sen dúbida, un dos grandes. Un clásico dos nosos tempos dende hai xa máis de dúas décadas.
Tamén hai que atinar cos actores. E tanto Sean Penn coma Kevin Bacon parecen o tal para tal historia; non hai máis que ver a foto.
O cinema, americano.
Moi bo film. Porque a verdade na galega teñen o síndrome de pelis de vaqueirada antiga de Clint Eastwood, andan atrofiados con iso dende hai uns meses.
Publicar un comentario