Momentos de verdade

Andoliña martes 5 febreiro

Seguín a gala dos Goya na noite do domingo por TVE. Aínda que non vin a maioría das películas que concursaban, as referencias que tiña de cada unha delas servíronme para facer a miña quiniela de premios, que ó cabo foi bastante atinada: non houbo grandes sorpresas. Como se agardaba, El orfanato saíu ben parada, pero non arrasou. Por parte galega, un novo éxito para Filmax: a miña noraboa. Non me convence moito o humor do señor Corbacho coas súas parodias nestas galas, pero quizais sexa problema meu: o discurso da falsa González Sinde, cos datos sacados do Google, si que estivo ben simpático.

Na gala houbo algúns momentos de verdade, por riba do artificio escenográfico. Por exemplo, o discurso de Alfredo Landa, inconexo e incoherente: oxalá fose só pola emoción. E a entrega do premio a Invisibles, o documental patrocinado por Javier Bardem e impulsado por Médicos Sen Fronteiras: as súas últimas vítimas en Somalia foron tamén relembradas e o escenario encheuse de verdade e dignidade. E a emoción chegou tamén ó remate da gala, co premio á mellor fotografía, cando o galardoado, José Luis Alcaine, recitou de memoria trece nomes de muller: vítimas inocentes, as Trece Rosas.