15 sept 2008


De faunos e raíñas.

Cando a realidade non nos chega, sempre nos queda a fantasía. Remato de ver, cando escribo estas liñas, “O labirinto do fauno”, de Guillermo del Toro, que non puidera ver cando a súa estrea. Unha pequena xoia capaz de mesturar e xogar cos planos da realidade e da fantasía cunha gran intelixencia visual e textual (vai tanto polo guión como pola posta en escena). Hai secuencias de gran violencia, como cruel foi a represión nos anos da posguerra franquista, pero Guillermo del Toro demostra que sabe contar historias. El ben sabe que todos levamos dentro un neno que segue a crer nos trasgos e nas fadas.





P.S.: tamén vin nestes días a "María Antonieta" de Sofía Coppola. Só correcta, non entusiasma en absoluto. E historicamente moi comprensiva (ou amable) co personaxe: máis que chusca a escena en que cita unha lectura de Rousseau. E chirría, cando menos para min, ilustrar escenas do século XVIII con música rock de hoxe... Que opinan os melómanos desta casa?

5 comentarios:

Manuel Ángel Candelas Colodrón dijo...

Coma vostede ben sabe, María Antoinette levaba unhas all star de primeira: Converse.
A min non me chirriou moito a música. Pero, claro, eu non son melómano.

Anónimo dijo...

Vin un comentario de Medela por algún fio, estes días ando ando apurado de tempo e non podo buscalo nin ler moito, pero doulle a bembida cun tema musical.
recivimento para Medela

Anónimo dijo...

Aínda se ve forte e saludable ao Pastorius nese video. Quén diría véndoo que remataría morto da malleira dun matón de discoteca. O video xa está no "pen club", perdón, no "pendrive".

Anónimo dijo...

ollos nas maos

Anónimo dijo...

Gracias por el link a blogplacement!