1 nov 2008

Lujo y vileza, de DAMIÁN VILLALAÍN, El País, 01/11/2008



Conozco a Emilio Pérez Touriño desde hace bastante tiempo, trabajé durante tres años en su Gabinete y puedo asegurar que será difícil que en el futuro Galicia llegue a tener un Presidente más indiferente al lujo. Es una cuestión de carácter, de trayectoria personal y también de convicciones, de gusto y de sensibilidad. Llevan razón quienes dicen que no va a ser sencillo avistar a Touriño cazando corzos con marqueses y banqueros. Y es probable que uno de los sectores de la sociedad gallega más descontentos con la manera que tiene Touriño de acometer el trabajo presidencial sea el de los restauradores de alto copete de Santiago de Compostela, sin duda añorantes de los old good times peperos.



artigo completo

30 comentarios:

Manuel Ángel Candelas Colodrón dijo...

O risco da demagoxia e a inclinación pola insidia ou pola vileza nestes casos son doadas. E se ademáis se convirte en obsesión, o ridículo tamén está asegurado. Neste caso, convén darlle a razón a DV.
Pero esta deriva (por veces delirante na súa reiteración) non debe impedir a crítica aos gastos superfluos ou á innecesaria parafernalia do poder.
Creo que calquera goberno que se autotitule progresista debe extremar estas cuestións ao máximo: facer da práctica cotián un exemplo de frugalidade e austeridade.

Anónimo dijo...

O artigo de Villalaín é oportuno e o ton convincente, aínda que o papel político asumido ata hai pouco, e que el mesmo declara, podería quizá danarlle un pouco a credibilidade. De calquera maneira, e tendo en conta onde é publicado, aparenta destinado principalmente a sectores socioelectoraisque non apoian o PP. Con todo e por todo, reitero, oportuno e probablemente eficaz.

Con respecto ao tema de fondo, eu tampouco non vexo a Touriño cometendo dispendios con motivo de luxo. Pero a campaña mancou, e a suspensión das viaxes a América parece mostra. A falta dunha saída coma a de Quintana cando lle tocou (con desactivación radical só levantando o capó), quizá o presidente da Xunta debería tentar ser máis contundente por fáctico; cousas coma esta non me parecen boa estratexia.

E teñan boa noite.

Xosé M. González.

Anónimo dijo...

Oportuno, convincente e -por engadir algo máis- moi, pero que moi ben escrito.

Apicultor

Anónimo dijo...

Perfectamente escrito. Con toda a razón. Queixárense os peperos de dispendio é o colmo.
Aínda así, debía o presi calzar Citroën C-6 en vez de Audi. Por iso de Vigo, etc.

Manuel Ángel Candelas Colodrón dijo...

Eu creo que resulta moi convincente porque está moi ben escrito. ;))

Anónimo dijo...

Miren todos corifeos e non corifeos, pero todos tan equidistantes: eu non quero saber cal é a comparanza cos dispendios con respecto ó que facía o PP; eu somentes quero saber se é certo ou non o gasto que se comenta, entre outras cousas, porque quens están a governar agora non son o PP, somos xente que intentamos transmitirlle á sociedade unhas certas ilusións e outros xeitos de exercer a cousa pública, por iso non me valen escusas, e menos nos tempos que corren, a democracia vaise facendo maior e alguén anda equivocado se pensa que a maioría dos votantes son tontos.
Atte. Silverio

Anónimo dijo...

Esauto, Silverio.

Hai moitas camas nos corredores dos hospitáis, hai moitos funcionarios traballando con vellos e ineficaces equipamentos etc, etc.

Si digo eso chámanme demagogo, pero a economía ,si é algo, e a asignación de prioridades á hora de gastar recursos sempre escasos .Habendo cartos, calquer gasto se xustifica fácilmente "a posteriori". O malo é si non os hai. E si o coche do presidente é "de todos os galegos", tamén a moto do garda do seprona, a motoserra do operario forestal ou o ordenador do funcionario son de todolos galegos. Etc. ETc. Ou todos ou ningún, xa me entenden.

As opiniós de xente próxima ao entorno persoal do Presidente impórtanme pouco. Como lle importan pouco a un xuez as declaraciós de familiares ás partes interesadas nun pleito.

Pode ser que ao Touriño lle importen un bledo certas suntuosidades, pero eso é cousa súa. Tamén lle importaban un bledo, a nivel persoal, ao Fraga. Seguro que menos. Pero o seu equipo, polos motivos que foran, tamén estaba moi ineteresado nesa clase de gastos.

Anónimo dijo...

E o de andar protexidos por tan sofisticados sistemas parece, en moitos casos, de risa. Da a impresión de que teñen medo de máis. De deixarse asesorar polas forzas de seguridade do estado, e non por queñes estén interesados en medrar e gastar certas partidas, saberían que motísimas das precaucuiós que toman son absurdas, mero protocolo, ineficaz burocracia da seguridade, encamiñada a "engrandecer" a figura do líder sabendo como saben cando realmente non corren ningún perigo.

Si habemos de xuzgar por precedentes, estaría xustificada a escolta e un coche blindado pra cada concelleiro municipal do país.

Un líder con medo non é un verdadeiro líder.

Anónimo dijo...

Si, Dacova, si, por iso o Manolo Forum é un auténtico líder, porque non ten medo que lle metan un petardo no seu gran cu. Por iso o imos votar nas vindeiras autonómicas, nonsi?

Anónimo dijo...

Boeno, ergo,a falta de medo é condición necesaria, pero non suficiente, xa me entende.

E venme de lembrar que hoxe é domingo, e que aínda non vin o surrealista programa dominical de eses dous. Con tanto festivo non sei en qué día vivo.

Hasta Logo, vou acender a TV...

Anónimo dijo...

Da Cova: moi acertado.
Sempre evitando caer na autocomplacencia.

Anónimo dijo...

Fontaneros 24 horas. Seriedad y garantía. Pídanos presupuesto.

Vieiros:
Os 355 coches oficiais da Xunta custan dous millóns de euros cada ano

O presidente dispón de catro coches, vicepresidente e conselleiros dous cada un e os ex presidentes poden usar o parque móbil público.

http://www.vieiros.com/nova/69721/os-355-coches-oficiais-da-xunta-custan-dous-millons-de-euros-cada-ano

Anónimo dijo...

Xa chegou o siareiro do PP a facer campaña no blog. Son coma unha peste, están en todas partes. De aquí até as autonómicas, o que teremos que aturar!

Anónimo dijo...

Quenes son os siareiros do PP?
Se non é moito preguntar, o que está sen contestar é se é certo o do dispendio, o PP quedou atrás, agora quens governan son o PSOE e o BNG, e cando pidíamos o voto, prometíaselle ós cidadáns honradez e transparencia; e non me equivoquei, repito, cando pidíamos o voto, quede craro. Toca governar e o que fixera o PP xa o saben os cidadáns, agora o que lles interesa é o que estamos a facer nós. O PP cumpre coa súa obriga de oposición como antes fixeramos nos, cousa que en democracia é perfectamente lexítimo. Xa está ven de governar contra o inimigo hipotético, contesten se é certo ou mentira, que debe ser certo polo xeito de contestar, desgraciadamente.
Atte. Silverio

Anónimo dijo...

O que eu deduzo da información dispoñible na prensa, amigo Silverio, é que todo foi unha manipulación dos datos por parte do PP coa intención de atacar e desprestixiar a Touriño.

Houbo, polo visto, tal gasto. Pero nin este ascendeu a 2 millóns de euros (si a 1,6), nin, sobre todo, se utilizou tal cantidade exclusivamente na remodelación do despacho do Presidente, senón nas diferentes plantas que ocupan todos os despachos dos traballadores de Presidencia, para facelas máis operativas.

O PP manipulou os datos, usou verdades e medias verdades, e tersiverxou a realidade para desgastar vilmente a figura do Presidente.

Para min, facer iso non é unha oposición digna e decente, senón un acto de vileza, calificativo no que concordo co meu prezado amigo Damián Villalaín.

Anónimo dijo...

Amigo Apicultor. Os cidadáns de a pé tamén estamos capacitados pra aislar a compoñente de manipulación interesada por parte do PP neste e noutros asuntos. E aplicamos o "factor de correción" axeitado. Que non pensen que somos parvos, nin que eles son tan listos.

Anónimo dijo...

Por suposto, amigo XDC. Eu, que tamén son cidadán de a pé, simplemente me limitaba a responden aos requerimentos do amigo Silverio. Sempre desde o meu punto de vista, xaora, e non coa intención de impoñelo a ninguén.

Anónimo dijo...

Fáltame algún dato para contrastalo, pero a remodelación de Presidencia estaba prevista para hai anos, xa en tempos do PP, pero retrasouse polas eleccións e por que Fraga non quería separarse do resto dos Conselleiros por que lle gustaba fozar en tódolos sitios.
O presuposto que se barallaba daquela, feito pola empresa que se adica as reformas en San Caetano, que tiña relación con Cuíña, para executala no 2006 era de +-150 millóns de pesetas -arredor de 900.000 €-, e descártarono por que lles parecía caro, superfluo e prescindible.
Nos investimentos de 2007 de Presidencia hai unha partida para adecentalos despachos de Presidencia, xa por importe de 1.200.000 €, feito pola misma empresa subcontratista ca que finalmente se contratou e que facturou finalmente 1'8 millóns de euros con impostos, xa que fixeron unha ampliación para remodelar a planta enteira.
Xa digo que eso é o que cantan os papeis.

Anónimo dijo...

O tema dos gastos superfluos da administración debe ser tratado á marxe de quen estea no goberno ou da coxuntura económica. Porque cando interesadamente interveñen os partidos, prodúcese a coñecida e deliberada neutralización do asunto.

Anónimo dijo...

O tema dos gastos superfluos da administración debe ser tratado por unha fonte obxectiva, non polo asesor de Touriño, por moi ben que escriba.

Anónimo dijo...

ANTÓN LOSADA

La guerra sucia de Feijóo

El País, 04/11/2008

A cuatro meses de las elecciones, las encuestas constatan que la crisis pasa factura a un bipartito con crédito suficiente, infligiendo un desgaste controlable a los socialistas y dejando indemne al BNG. Los votos no suman para recuperar el escaño que falta. En esa tesitura, la máxima de Clausewitz sobre la guerra como continuación de la política por otros medios reverdece entre los populares, embalados en una sucia estrategia de acoso que mortifique a ambos socios por igual. La ofensiva pivota sobre dos flancos: el apocalipsis del castellano y la caricatura de una especie de Don Bipartito entregado al derroche en plena recesión.

Empezando por lo más grave, por sembrar el huevo de la serpiente del odio lingüístico, resulta evidente la comunión entre Galicia Bilingüe y Núñez Feijóo. La pintoresca asociación de presuntas víctimas de los gallegoparlantes se retroalimenta de otra minoría que se autoproclama propietaria exclusiva del idioma. La derecha gallega ha decidido convertir esa tensión lingüística marginal en un cisma social. A eso juega a veces el socialismo gallego. Primero tolerando entre sus filas destacados apóstoles del desprecio al gallego. Después practicando una incomprensible equidistancia al presentarse como garante de la libertad idiomática. Un discurso que da credibilidad a los apocalípticos: si el presidente dice que no tolerará imposiciones, será porque habelas hainas.

La minimización del gallego usa la marca bilingüismo cordial, patentada por Núñez Feijóo. Algunos ejemplos recientes explicitan su concepto de cordialidad: pedir que el Parlamento prohíba la utilización de Galiza y declarar ilegal que unos padres elijan que sus hijos estudien todo en gallego. Como diría Fernando VII, "vivan las cadenas". Frente a esa cordialidad, la respuesta no puede ser un presidente situándose como garante frente a las imposiciones de la derecha y los nacionalistas. La historia nos dice que sólo ha habido una imposición lingüística y la hizo la derecha. La realidad demuestra cómo el verdadero problema lo tenemos quienes queremos educar a nuestros hijos en gallego. Tampoco sirve pedir perdón por hacer cumplir la ley en materia lingüística. El gallego medio se pregunta por qué el socialismo no aplica el mismo ardor que exhibe en defensa de Educación para la Ciudadanía para sostener sin complejos lo obvio sobre la enseñanza del y en gallego: por supuesto que es obligatorio y se va a reforzar en el sistema educativo; porque lo dice la ley, es la voluntad mayoritaria y así funciona la democracia. Y si eso falla, queda citar a Carlos I de España y V de Alemania: "El hombre es tantas veces hombre cuanto es el número de lenguas que ha aprendido".

La otra ofensiva de Núñez Feijóo viaja en berlina. Que el mayor comprador de audis con cargo al erario público conocido por Europa persiga ahora tales prácticas con la pasión que el chiste atribuye a ex comunistas y ex fumadores, quedaría en otro chiste de no haber topado con la torpeza de Monte Pío en materia automovilística y de reforma de interiores. Primero entró en acción Presidencia, calificando el asunto como seguridad nacional. Pero Méndez Romeu no es James Bond y el argumento decayó. Luego se arguyó que Fraga lo hacía. Un argumento incontestable sólo si eres del PP. Luego montaron un tour a lo cubano por San Caetano, visitando lo que dejaba la autoridad. Finalmente habló el presidente, para denunciar una campaña contra él y anunciar la suspensión preventiva de un viaje institucional. Uno acusa al manirroto, el otro al acosador y entre todos dignifican la política. Una dialéctica donde la derecha gana siempre porque su electorado se moviliza mientras la izquierda se indigna.

Acaso las cosas funcionarían mejor con la vieja receta de más humildad, ir al Parlamento y practicar cierto examen de conciencia. Humildad para asumir que no importa quién las pida, dar explicaciones es la primera obligación de un gobernante. Hacerlo en el Parlamento por ser el lugar y si toca, reconocer un error e incluso pedir disculpas. El bipartito y Touriño debieran haber aprendido la lección dejada por los incendios de 2006: la guerra sucia se combate con transparencia democrática.

Anónimo dijo...

Caralliño pró Losada: "dar explicaciones es la primera obligación de un gobernante... y si toca, reconocer un error e incluso pedir disculpas".

Igualiño que fixo el cando era un mandamáis. Ten moito rostro este home.

Anónimo dijo...

Outro que tal baila. Coa que está caendo (crecemento do paro, xente que non dá chegado a fin de mes...), eu non sei qué fai o BNG nese goberno, dando por bo os dislates de Touriño.

Anónimo dijo...

Dedicado aos asesores do PSOE-BNG (e aos anteriores do PP). Son noticias de hoxe. Fontes variadas.

Por certo: longa vida pra os anónimos.

1. El Correo Gallego:
El desempleo subió en Galicia en 11.589 personas, un 7,39%
09.18h. La cifra de parados alcanza en España su nivel más alto en 12 años tras subir en octubre en 192.658 personas, un 7,34% ·· La Comunidad gallega es la segunda en la que menos aumentó el paro en el último año, en 22.052 personas, un 15,07%

2. Vieiros:
No primeiro día de paro total de Citroën
Os traballadores da automoción saen á rúa.

3. La Voz de Galicia
Funcionariado
La Xunta oculta en los Presupostos la factura del plus para altos cargos

4. A Nosa Terra:
MÁIS DE 60.000 EUROS POR TRES ANOS
O PP di que o director da CRTVG escolleu o Audi máis caro

Europa Press . Asentos de coiro, faros de xenon, navegador, teléfono integrado, radio, lector de CDs de "gama alta" e climatizador, condicións mínimas sacadas a concurso polo Ente público, segundo os populares.

Manuel Ángel Candelas Colodrón dijo...

ANTÓN LOSADA, EL PAÍS, 4/11/2008

A cuatro meses de las elecciones, las encuestas constatan que la crisis pasa factura a un bipartito con crédito suficiente, infligiendo un desgaste controlable a los socialistas y dejando indemne al BNG. Los votos no suman para recuperar el escaño que falta. En esa tesitura, la máxima de Clausewitz sobre la guerra como continuación de la política por otros medios reverdece entre los populares, embalados en una sucia estrategia de acoso que mortifique a ambos socios por igual. La ofensiva pivota sobre dos flancos: el apocalipsis del castellano y la caricatura de una especie de Don Bipartito entregado al derroche en plena recesión.

La noticia en otros webs

webs en español
en otros idiomas
En esta dialéctica la derecha gana siempre: moviliza a los suyos mientras la izquierda se indigna

Empezando por lo más grave, por sembrar el huevo de la serpiente del odio lingüístico, resulta evidente la comunión entre Galicia Bilingüe y Núñez Feijóo. La pintoresca asociación de presuntas víctimas de los gallegoparlantes se retroalimenta de otra minoría que se autoproclama propietaria exclusiva del idioma. La derecha gallega ha decidido convertir esa tensión lingüística marginal en un cisma social. A eso juega a veces el socialismo gallego. Primero tolerando entre sus filas destacados apóstoles del desprecio al gallego. Después practicando una incomprensible equidistancia al presentarse como garante de la libertad idiomática. Un discurso que da credibilidad a los apocalípticos: si el presidente dice que no tolerará imposiciones, será porque habelas hainas.

La minimización del gallego usa la marca bilingüismo cordial, patentada por Núñez Feijóo. Algunos ejemplos recientes explicitan su concepto de cordialidad: pedir que el Parlamento prohíba la utilización de Galiza y declarar ilegal que unos padres elijan que sus hijos estudien todo en gallego. Como diría Fernando VII, "vivan las cadenas". Frente a esa cordialidad, la respuesta no puede ser un presidente situándose como garante frente a las imposiciones de la derecha y los nacionalistas. La historia nos dice que sólo ha habido una imposición lingüística y la hizo la derecha. La realidad demuestra cómo el verdadero problema lo tenemos quienes queremos educar a nuestros hijos en gallego. Tampoco sirve pedir perdón por hacer cumplir la ley en materia lingüística. El gallego medio se pregunta por qué el socialismo no aplica el mismo ardor que exhibe en defensa de Educación para la Ciudadanía para sostener sin complejos lo obvio sobre la enseñanza del y en gallego: por supuesto que es obligatorio y se va a reforzar en el sistema educativo; porque lo dice la ley, es la voluntad mayoritaria y así funciona la democracia. Y si eso falla, queda citar a Carlos I de España y V de Alemania: "El hombre es tantas veces hombre cuanto es el número de lenguas que ha aprendido".

La otra ofensiva de Núñez Feijóo viaja en berlina. Que el mayor comprador de audis con cargo al erario público conocido por Europa persiga ahora tales prácticas con la pasión que el chiste atribuye a ex comunistas y ex fumadores, quedaría en otro chiste de no haber topado con la torpeza de Monte Pío en materia automovilística y de reforma de interiores. Primero entró en acción Presidencia, calificando el asunto como seguridad nacional. Pero Méndez Romeu no es James Bond y el argumento decayó. Luego se arguyó que Fraga lo hacía. Un argumento incontestable sólo si eres del PP. Luego montaron un tour a lo cubano por San Caetano, visitando lo que dejaba la autoridad. Finalmente habló el presidente, para denunciar una campaña contra él y anunciar la suspensión preventiva de un viaje institucional. Uno acusa al manirroto, el otro al acosador y entre todos dignifican la política. Una dialéctica donde la derecha gana siempre porque su electorado se moviliza mientras la izquierda se indigna.

Acaso las cosas funcionarían mejor con la vieja receta de más humildad, ir al Parlamento y practicar cierto examen de conciencia. Humildad para asumir que no importa quién las pida, dar explicaciones es la primera obligación de un gobernante. Hacerlo en el Parlamento por ser el lugar y si toca, reconocer un error e incluso pedir disculpas. El bipartito y Touriño debieran haber aprendido la lección dejada por los incendios de 2006: la guerra sucia se combate con transparencia democrática.

Anónimo dijo...

Paradoxalmente, o 90% dos votantes galegos do PP non sabe falar galego. E do 10% que resta, o 99% no dá hablado el gallego.
Vaiche boa.
Viva a psicodelia!!!

Anónimo dijo...

Desculpen: o 90% dos votantes do PP galego NON sabe falar castellano.

Anónimo dijo...

E a iniciativa lexislativa popular (ILP), con caseque vinte mil firmas -porque non se espallou suficintemente-, senón serían cen mil, ou máis, -eu somentes sería capaz de reunir mil sen moito traballo nen viaxes-, para que se retire o plus dos altos cargos, non hai grupo político que a plantexe no parlamento?. Qué é o que pasa aquí!. A que ven tanta cegueira?. Quenes mellor viven na Administración son os que sempre viviron no cobertizo do poder sempiterno, son agasallados e mentres, os mesmos que decían protexelo emprego público, falan pestes dos funcionarios cativos, e amortizan áta o 70% das xubilacións para externalizar, libres de control, asistencias técnicas que funcionan en paralelo coa Administración, sen fiscalizar. Pero alguén pode pensar aquí por un momento qué é o que lle podemos contestar a quenes depositaron a confianza en nós, que andamos a pé de obra? Pois baixala cabeciña colorados coa vergoña e non sair da casa por un tempo, a ver se escampa.
Atte. Silverio

Anónimo dijo...

E a que ven este artigo en castellano de Villalaín?

Anónimo dijo...

NOTENTERASCONTRERAS.