(Camiño do vao. Un artigo de Afonso Monxardín)
Polas miñas estadías arqueolóxicas en terras de Amarante, docentes no Brasil, de lecer de Portimao a Chaves, e pola achega á súa literatura, sonlles falante básico de portugués. Pero sobre todo, claro, por partir do galego; lingua tan próxima que algúns lle negan a esencia da irmandade para afirmar que son, simplemente, a mesma. Mais á cerna da miña cuestión de arestora, non importa, sempre que se concorde na bondade de coñecermos as diferenzas que existen entre os dous estándares.
E creo que estender o estudo do portugués como segunda lingua estranxeira no ensino non é a vía ideal, porque a ampliación do repertorio procurado con esa vella medida vai na liña de manter o francés e abrir portas ao alemán dentro dos idiomas coñecidos pola nosa xente formada. E non podemos deixar a unha parte importante da nosa poboación, dos nosos estudantes, totalmente alleos á realidade lingüística do sur. As laretadas de que é inútil ese estudo porque xa falamos o mesmo, non fixeron, fan nin farán avanzar o achegamento cultural entre Galicia e Portugal.
O camiño debe ser hoxe, creo, a revisión dos planos de estudo de galego para darlle entrada dentro desta materia, ao estudo das diferenzas ortográficas, fonolóxicas, léxicas e sintácticas entre galego e portugués, durante un tempo específico, se cadra un par de meses. E como xa temos moito camiño andado, cunha miguiña de dedicación e intelixencia, axiña descubrirían os nosos alumnos ese mundo a moitos nos é familiar. ¿En que cursos? Se cadra lingua en 4º da Ensinanza Secundria Obrigatoria e en 1º de Bacharelato, literatura. Pero cumpría velo.
E non creo que tecnicamente fose demasiado difícil, pois a inmensa maioría dos profesores de galego son licenciados en galegoportugués, e os que non o somos amamos tamén o sur. Ademais poderiamos arrapañar moitas axudas europeas para esta ampliación transfroteiriza do repertorio lingüístico dos galegos (ampliar significa sempre sumar e oponse a restar).
E deberiamos mesmo intercambiar profesores por tempadas durante o curso escolar: así os nosos alumnos escoitarían a mestres do sur falando de Camõens e Pessoa e nós proxectariamos en Portugal a palabra de Rosalía, Castelao, Rivas e a presenza dunha Galicia revivida, orgullosa, e con historia cultural de seu. E penso, sería ben acollido polo noso tecido social, que revalorizaría a materia de galego ao incrementarlle a través desta novidade, un valor máis de utilidade práctica. Hai que intentalo. É unha porta moi grande que se pode abrir con pouco esforzo.
(Na imaxe, Teixeira de Pascoaes)
Entradas
34 comentarios:
Un camiño útil e necesario sería tamén o que reivindica un lector nun comentario a este artigo (na versión dixital de GALICIA HOXE): facilitar a conexión das canles de TV portuguesa para que as recibisen todos os galegos/as e se deixasen "contaxiar" en parte da súa fonética para facilitar esa intercomprensión mutua.
Eu son licenciado en galego-portugués. Comparto desde hai ben tempo o exposto polo Monxardín, e mesmo, ha de haber cinco ou seis anos, falaba do tema co Quique Monteagudo nun corredor da facultade, por certo que a iniciativa del. A idea non é nova, o interese tampouco. Faltaron ata o de agora facilidades políticas, neste momento tal pexa podería ser superable, aínda que non o teño totalmente claro. Indico, polo tanto, a miña experiencia.
Durante tres ou catro cursos, tentei realizar a miña particular introdución ao portugués mediante, sobre todo a través de programas gravados da RTPi (ata levaba eu o televisor e todo), música (grupos de rock coma GNR, e outros), textos; o método era o da lingüística comparada. Penso que conseguín espertar certo interese, e algún probablemente descubriu que podería,como mínimo, ler ben un idioma do que algún signo gráfico diferente do estándar galego xa lle era coñecido a través da poesía medieval.
Cal foi o problema para non seguir? O tempo. A loucura dos programas, o feito de incluír lingua e literatura nunha única materia, a necesidade de atender a diversidade, a chegada de alumnos con nivel cada vez máis baixo, a irrupción de alumnos alóglotas de procedencia cada vez máis variopinta -aínda con exención- venceron a escasa, pero algunha, presenza do portugués nas miñas clases de 2º de BUP primeiro, 3º da ESO despois.
Xaora, estou disposto a retomalo en canto sexa posible. De feito, todos os anos o considero de novo. Pero, se a morea de dificultades devanditas permanece, polo menos eu precisaría algún tipo de apoio en forma de programación ou material previamente preparado. Deixaríame sen o gusto -requintado, sen broma- de preparalo eu mesmo, pero, señores, non dou, asegúrolles que non dou.
O das canles portuguesas é reclamción que se fai sentir na rede, sen que ninguén se dea por aludido; ata R retirou, hai varios anos, a oferta da RTPi.
Faltábame unha referencia, de amplitude reducida pero probablemente o máis interesante que fixen ata o de agora.
Imparto a materia Literatura Universal Contemporánea, de 1º de BAC, programada por min mesmo. Entre as lecturas obrigadas sempre hai unha portuguesa e ofrezo a posibilidade de lela en versión orixinal, como tamén a inglesa ou francesa así mesmo incluídas; a lectura comprobada dos textos orixinais sempre implica un plus na avaliación, engado.
Varios anos algúns alumnos leron en portugués con balance satisfactorio. Este ano mesmo fomos á casa de Camilo Castelo Branco, nunha freguesía de Vila Nova de Famalicao, e realizamos despois un percurso urbano do Porto. O balance dificilmente podería ser mellor.
Unha suxestión máis na mesma liña apuntada polo señor Monxardín e seguida neste fió: dotar ás bibliotecas dos centros de ensino de libros en portugués.
Tal cousa non precisa máis que a vontade de facelo e dedicarlle unha partida do orzamento. Para un galego non é problema comezar a ler portugués coñecendo unhas poucas chaves desa lingua.
No meu Instituto hai libros en portugués nas bibliotecas. O que falta é dinámica de uso; e non é doado implantala como non haxa, tamén, presenza da lingua e a literatura no currículo.
Sempre haberá, iso si, ínfimas minorías lectoras. E boas serán, a falta doutra cousa.
Eu creo, modestamente, que para poder adicarmonos á literatura portuguesa ou á lingua galega, compre ao meu xuízo unir as horas das materias de Lingua española e lingua galega (mesmo as de inglés), utilizar dúas horas á estructuras lingüísticas e as outras horas á literatura galega, española e portuguesa, segundo estableza o centro. Dese xeito, os alumnos poden acceder á literatura, materia completamente missing do currículo de secundaria e bacharelato. Alguén dirá que tiro para casa, pero a miña experiencia como pai de alumna é que repiten o mesmo nas clases de lingua (con variantes nimias e ás veces caprichosas) e non avanzan nas lecturas. A miña filla, por exemplo, que ten a Agustín Fernández Paz de mestre, leu este ano máis ca en todos anos anteriores, porque Agustín fainos ler un feixe de literatura e pasa (e fai ben) da lingua. E a miña filla, encantada.
Certamente cómpre dividir as materias de galego e castelán en tres: estruturas lingüísticas -a dar polos dous departamentos- e literatura castelán e literauta galega.
As inciativas individuais de X.M. González ou de calquera profesor, son válidas como experiencia, pero ten el razón en que os programas esmagan, por iso reclamo a introdución nos programas, nestes momentos de reformas. Evidentemetne non pode quedar todo nas mans particulares de cada quen. ¿Abrimos ou non a porta sur?
Eu, para ver a Televisión Portugues teño que facelo a través do satélite... pero tampouco me cobiza tanto... Non hai películas e só Luares, Portugueses no mundo, e cousas destas -falo da edición internacional.
O dos libros é máis claro. Pero o que nós, os que lemos este blog facemos, ler con normalidade en Portugués, non se fai na sociedade civil "común", polo menos de hoxe. Habería que estudar unha historia curiosa. O libro máis difundido nos séculos XVIII-XIX no rural galego, seica foi o Ciprianillo escrito en protugues e dando noticias dos tesouros e de Galicia e sen que isto supuxese nada de impedimento... E mesmo antes, hai un fermosísimo texto do bispo Quevedo de Ourense, do ano 1808 publicado en Braga, destinado a sublevar os galegos contra os franceses escrito nun portugués que case parece galego, sen dúbida tería difusión considerable (Ata hai pouco vendíano no Museo da Catedral de Ourense, a 3 euros, en edición orixinal, non facsímile)
O do portugués é unha ilusión que temos moitos.
Munguir europa. Se non estivesemos tan agobiados pola vida que levamos, deberiamos ser quen de facer proxectos para o programa "selo europeo das linguas" e outros destes de promocións interfronteirizas, etc.
A vaca europea que ten a cabeza en Bruxelas, pode ter uns tetos flexibles que cheguen ata aquí. Cómpre escurricharllos ben. E para linguas seica hai moito... Por certo, as axudas pedidas son sempre para destinos exóticos, etc.- e pouco para o sur.
Se eu fose Secretario Xeral de Políticia Linguística ou Consellerio de Educación, que polas trazas, non, promovía un congreso de profesores de lingua protuguesa e galega para vérmonos as caras estes docentes qeu impartimos a mesma materia durante uns meses. A lírica g-p medieval... ¿Como se ve isto desde unha cultura normalizada e desde unha emerxente -sexamos optimistas? Eis un bo tema para empezarmos as reunións... Europa borrounos a fronteira e non nos coñecemos...
Disto hai xa moitos anos, uns 25 ou máis. Cando eu empezaba a dar clases. Nunhas Xornadas da Lingua falaba un moi relevante escritor galego (hoxe amigo). Daquela nos libros de Galego (de Xerais) viña, ó remate de cada capítulo, un pequeno apartado de ampliación con noticia de escritores portugueses de cada momento. Acordarase suprimir ese apartado por parte dos programadores da materia. Eu pregunteille inxenuamente a aquel escritor as razóns e non me soubo dicir moi ben, pero rematou afirmando que nada tiñan que ver a literatura galega e portuguesa e que, de estudala, debía ser noutro lugar. Como moi poucos centros teñen Literatura Contemporánea, moi poucos alumnos/as do país teñen o máis mínimo acceso (sequera informativo, algunha lectura ben aconsellada, etc.) á literatura en portugués (tampouco ás outras literaturas: francesa, inglesa, alemana, etc. Pero ese é outro problema). Penso agora na resposta daquel escritor: e non nos equivocariamos daquela?
O da literatura nos centros ten difícil arranxo. Entre moitos profesores (tanto de galego como de castelán) hai a tendencia a privilexiar xa non a lingua, senón a gramática (non é o meu caso, dende logo) e asolagan ós rapaces/as con sintaxe e cousas semellantes. No caso da literatura castelá hai exemplos (non falo agora do meu centro, quede claro) onde a literatura desapareceu por completo: coa Selectividade, os profesores optan por centrarse na sintaxe e danlles a literatura en 15 días, ou menos, ó remate do curso, cuns esquemas fotocopiados resumidos para chamar. Pódese despachar todo o século XX español, dende a Xeración do 27 ata hoxe, deste xeito? Que imaxe terán da literatura estes alumnos, aínda que aproben a selectividade?
Todo moi bonito e moi politicamente correcto, pero as cousas sonlle así: hai intereses creados, e moi fortes, para non implantar o ensino de portugués como complemento (xa non falo de substituto) do galego. Os intereses creados son editoriais, profesorais e políticos.
Está ben o de falar de "intereses creados". Mais xurde unha pregunta que Swann non contestou: ¿cales son eses intereses creados? ¿Pode explicalos con detalle, Swann? Se non o fai, o seu é tirar a pedra e esconder a man.
Nunca entendín iso das "estruturas lingüísticas" para daren (darmos)conxuntamente os departamentos de Galego e Español, incluídos se cadra os de Francés, Inglés, Alemán, etc. Desculpen que llelo diga, pero non é que non vexa a implementación, é que non se me alcanza o concepto.
Remito á Generalitat de Catalunya: http://www.gencat.net/educacio/estudis/frame2.htm
Per als Cicles mitjà i superior:
- Llengua catalana, Llengua castellana i Literatura: 350 hores
Llengua catalana i Literatura: 140 hores
Llengua castellana i Literatura: 140 hores
Continguts i estructures lingüístiques comuns: 70 hores
-
Eu téñolle medo, tal como están as cousas, a que esas "Estruturas lingüísticas", no noso caso, se reducisen a un novo asolagamento na sintaxe (e os rapaces, os bos, xa están aborrecidos de tantas subordinadas adverbiais, de adxectivo, etc. Por certo, na gramática tradicional entendiamonos todos e todo era máis sinxelo, quizais máis eficaz). Quizais tamén me equivoque, claro.
Recupero unha cita ("Boca Bilingüe" n.14, 1999) de Torrente Ballester: "Uma literatura que produz, no mesmo século, dois vultos do calibre de Pessoa e Torga, pode considerar-se uma literatura de excelente saúde". En erntrevista con Miguel Viqueira, 1986, Torrente fai unha loubanza entusiasta de Pessoa, Torga, Gil Vicente, Eça de Queiroz, Antero de Quental, Guerra Junqueiro, Herculano, etc.
(Con permiso de Ferrín que xa sabedes que di que Pessoa é un autor fascista e non o pode ver).
Pois deume por laretar agora. Outra máis. Sería bon esa achega á norma portuguesa dende o galego para abrir portas. E rachar prexuízos: moitos nenos galegos hoxe pensan que todos os portugueses son xitanos, odian e desprezan todo o que veña de aló. Tamén sería de interese facer "estruturas literarias" comúns entre os profesores de diversas materias: p.ex., nas vangardas, intercomunicarnos para falar das relacións dos poetas galegos cos casteláns da Xeración do 27 (Blanco Amor-Lorca-S.Ferro, etc.) ou dos galegos coas pegadas de autores franceses e ingleses (Paul Valéry,os simbolistas en Nós, Pimentel e Francis Jammes, etc.). Eu dou pinceladas nese senso cando podo, pero quédome só, creo, ninguén quere saír do seu tobo. Quizais tamén sexa moito pedir ou non esteamos abondo formados para levar iso ós rapaces. Aínda que eu creo que hai que intentalo.
A miña demanda, Marcos, era un tanto retórica por motivada; e apunta precisamente a un posible equívoco como o que ti suxires. "Estruturas lingüísticas comúns" non alude a categorías lingüísticas (gramaticais, léxico-semánticas...), non ten referente teórico; de seu, a expresión significaría "lugares de converxencia entre ambos sistemas lingüísticos", cunha finalidade de capacitación conxunta nos dous idiomas, desde unha perspectiva comparada.
Ben, pois o propio enlace que achega o Arume -que, por certo, só se refire aos dous últimos tramos da educación primaria- indícanos que a contido académico "Estruturas lingüísticas comúns" non elimina -senón que en todo caso complementa- o estudo específico e independente de cada sistema lingüístico; nada que ver con "só iso de lingua e gramática, o resto para a literatura e a lectura".
Hai necesariamente que abordar a gramática, a fonética, a ortografía, a puntuación... para conseguir usuarios medianamente competentes. Lamento fastidiar a festa, que eu tamén o pasaba mellor dando literatura, pero a vida é como é.
E oíches, digan o que queiran, Pessoa é extraordinario. A min aínda me gusta máis o ortónimo ca calquera dos heterónimos.
Por suposto que cómpre tentalo (refírome á mensaxe seguinte) e non estás só para nada. Eu, hai anos, en 4º da ESO (no que, por programación de centro, dabamos só medios de comunicación e literatura) para todas as épocas daba literatura europea e especificamente galega; e para a Idade Moderna, podo dicir que lle dedicaba bastante máis tempo a Camoes, Shakespeare, Jonathan Swift ou Voltaire ca aos Séculos Escuros... non faltaba outra cousa!
Arestora é todo máis complicado, e xa expuxen máis arriba por que mo resulta a min. Pódese facer literatura comparada, e abordar conceptos comúns ás literaturas de Europa ou do mundo, nas optativas de BAC (Literatura Universal Contemporánea, Literatura Galega do Século XX). Xa o fixera eu tamén na Literatura Galega de COU. Para a ESO, ou se reformulan os planos de estudo, se inviste en profesorado especializado, atención á diversidade, etc... ou non vexo a maneira. E dáme a impresión de que a Consellaría de Educación debe ser ben allea a todo isto.
A normativa... Eu penso que se debería tentar a conquista de Portugal para a lectura en galego. Pero sería tamén un proxecto de Estado... galego, claro, non sei se me entenden.
Será provocador, pero se hai unha Secretaría Xeral de Relacións co Exterior, adscrita a Presidencia, debería haber, cando menos, unha hipertrofiada subsecretaria de relacións con Portugal, encargada de achanzar valados mentais desde a práctica da función. A todos os efectos.
Eu nunha materia de estructuras lingüísticas podería introducir numerosas cuestións semellantes, con exemplos de ámbalas dúas linguas, sen menoscabo da competencia en cada unha delas. Collo os libros da miña filla: e sinto poñer o mesmo exemplo. Cuarto da ESO. Todos os temas que agora saco e que ocupan case todo o programa de ámbalas dúas materias poderían ser dados por ámbolos dous departamentos de forma indistinta.
Temario de Lingua española: Oxford
Enunciado, oración, texto
Procedimentos de coherencia e cohesión
Toda a sintaxe (a terminoloxía é a clásica)
Formación do léxico
neoloxismos,
préstamos lingüisticos.
Terminoloxía
Sinonimia e antonimia
denotación, connotación.
TAbú eufemismo.
Locucións frases latinas.
Lingua galega: Xerais,
Propiedades do texto
Coherencia, cohesión, puntuación, presentación.
Técnicas da escrita
Redacción de textos
Sintaxe (unidades e funcións: coa terminoloxía típicamente santiaguesa, por non dicir "rojiana")
A frase
A cláusula e oracións
Función sintácticas na cláusula
Tipos de cláusulas
Subordinadas
Bipolares
Non se pode dar estes aspectos de xeito conxunto por profesorado de calquera dos dous seminarios?
Atopo moitas dificultades en crear eses vínculos coa cultura (lingua, literatura...) portuguesa.
Non vexo, desde a banda portuguese, moito interese por confraternizar con unha cultura, lingua e historia que eles non ven como común.
Pola parte galega non vexo interese político porque Galicia non é un estado.
Os licenciados, agora, sono de galego, e non están preparados (e moitos nin dispostos) a impartir eses contidos. Se eu quixera que un fillo estudiase portugués, pediría que lle dese aulas un profesor nativo ou ben un titulado de filoloxía portuguesa. Ou mellor aínda, facilitaríalle unha estancia nun país de fala portuguesa.
Ás editoriais galegas non lles interesa unha invasión de libro portugués (xa lles chega coa de castelán). Se, a longo prazo, en Galicia se decidise aceptar o portugués como lingua culta, teríamos que cerrar unha academia real, un instituto da lingua e varios departamentos de galego, así como reconvertir miles de profesores de galego.
Aos medios audiovisuais públicos e privados (galegos, españois) tampouco lles interesa que vexamos a televisió portuguesa, porque o que queren é publicitar o produtos de empesas que facturan e pagan impostos en España.
Aos medios políticos (polo menos até o de agora) non lles interesa moito ese contacto con Portugal porque, entre outras cousas, está estritamente prohibido que unha autonomía teña contactos ao máximo nivel con un estado.
A primeira cuestión sería determinar, en vez de "se se pode", se se debe.
Algúns aspectos, que non toquen a especificidade de cada un dos dous sistemas lingüísticos; o que toque a lingüística xeral (propiedades do texto), teoría da literatura (métrica, retórica...) non só as podería dar calquera dos dous departamentos, senón que sería razoable distribuílo entre ambos, por non repetirse e perder tempo miserablemente. Sería conveniente, ademais, unificar as taxonomías e nomenclaturas.
Ora ben, o que ocupa máis tempo (o que mo ocupa a min, vaia), canto a lingua, é o estudo do propio sistema. E, con franqueza, vexo complicado unificar totalmente o estudo dos dous en un.
Deixando aparte, por outra banda, que hai profesores de Lingua Española que non viron Lingua Galega na universidade (nin, xaora, literatura) e, ende mal, a miúdo non teñen demasiado interese en capacitarse para efectos de impartición docente. Non quero criminalizar o outro departamento, é algo puramente práctico: aínda os licenciados den galego-portugués de hai máis tempo estudamos na facultade Lingua Española; non sei como está o asunto con respecto aos novos licenciados en Filoloxía Galega.
Eu non digo unificalo todo, pero sí unha boa parte, de tal xeito que esas horas liberadas poidan ser empregadas para o ensino de Literatura.
No que se refire áos novos licenciados en galego e, polo que din eles, creo que ven as clases de lingua galega excesivamente normativas e creo que aprenden máis nas clases de Lingüística Xeral que nisas clases.
Os que teñen máis de 50 anos pode que non viran Lingua galega, pero os menores si. Agora, poden escoller lingua española como segunda lingua e os de FH escolleren galego como segunda lingua.
Aproveito a ocasión para sinalar que tristemente as prazas de Erasmus para alumnos de Filoloxía Galega en Portugal fican baleiras. E desde case sempre. Mesmo coñezo a máis dun que volveu de Coimbra a mediados de curso. En fin. Triste, pero eche así.
Abrir as portas á lingua e literatura portuguesa dentro da materia de galego na ESO está moi ben e quizais sexa necesario para que a totalidade do alumnado "non sexa alleo á realidade lingüística do sur". Mais iso non debería ser incompatible con que Lingua Portuguesa fose unha materia dentro do sistema educativo igual que o inglés, o francés ou o alemán. E canto antes mellor, aínda que sexa como segunda lingua estranxeira no primeiro ciclo da ESO.
Swan, a min non me parece que a situación sexa ben o que vde. describe.
Primeiro, a xeneralidade dos portugueses, para máis dos prexuízos históricos, deben estar ben marcados pola súa historiografía clásica: a que ignora a matriz galega do país e sitúan "as origens da nacionalidade" no "Concado Portucalense" escindido do Reino de León; en tal sentido, ignoran a tradición común e estiman a Galicia como "parte de España", por moito que a cercanía lingüística lles sexa evidente. Pero tal situación muda: historiadores hai agora, de entidade e prestixio, que sitúan o contexto histórico referido na antiga Gallaecia; a conciencia, sentimento e conveniencia dun ámbito de encontro galaico-portugués encóntrase en xente nova, articulistas, artistas (Mísica, ultimamente a Dulce Pontes) e mandatarios políticos: lembro, en particular, o anterior presidente, Jorge Sampaio.
Segunda cuestión: Cataluña ten política de Estado e ben que se amañan para desenvolvela; que o que é Portugal o fose Occitania, vería vde. se o aproveitaban. O caso noso era "actuar coma unha nación" (ben saberán quen o dixo, non hai moito), cuestión de vontase política. Ben sei que tal cousa non é de esperar nin no partido que é maioría na Xunta (pola súa composición maioritaria, polas súas lóxicas) nin xaora do seu Presidente. Ora ben, posible era.
Tocante ao estándar, institucións culturais, medios, industria do libro... Está claro que non nos imos unificar con Portugal nin co mundo "lusófono", nin é posible nin sequera conveniente. Ora ben, o libro portugués xa está aquí (en Lugo véndense -digo ben, na práctica- mesmo os Harry Potter, publicados en portugués moito antes ca en galego); as cadeas de TV pódense chegar a sintonizar, etc. Vontade política, señores. E xa se fixeron cousas máis difíciles.
Desculpen a inflación de mensaxes, é tema que me interesa particularmente como lusófilo que nunca foi reintegracionista. Penso que o de Portugal e o portugués é estratéxico para nós; e, máis alá de tópicos, encontro tantas cousas propias aló, e non saben canto ao sur... En fin, nacionalistas.
Por certo: o artigo do Monxardín está a ser debatido en Arroutadanoticias: http://www.arroutadanoticias.com/foro/viewtopic.php?t=6996. Lese de todo, e hai bastante apoio, con matices.
Agradézolle os seus comentarios, xosé m. gonzález. Parece vostede moi optimista. A lusofilia élle un ben escaso entre os galegos, aínda entre os ilustrados. Cantos galegos hai que falen e escriban con correción o portugués?
Eu, polos intereses creados que xa apuntei (ou "inercias", se o prefire) creo que esas relacións culturais e políticas enre Galicia e Portugal non se van dar. Non se trata de atopar libros en portugués en Lugo, de dar unhas horas de nocións de portugués cada ano, ou de que algúns miles de cidadáns vexan a televisión en portugués. A cultura galega fica situada entre a a española, que exerce sobre ela unha presión fortísima, e a portuguesa. Vivimos nun tempo de auto-afirmación da nosa cultura (fronte á española) e os nosos
paisáns non parecen moi dispostos a exercer esa auto-afirmación coa axuda de, ou grazas a, os aportes da cultura portuguesa.
O optimismo vigoriza, Swann. Así e todo, eu vívolle a lusofilia sen problemas (é persoal, claro) e o contacto con Portugal e o portugués sen complexos. No meu propio contorno atopo indicios dalgún cambio de actitude e, sobre todo, de que se pode afondar por aí.
Cousas hai que non había. Se polas inercias fose, a boas horas era arestora o galego lingua oficial. Sabe cal é o retrouso que máis repite o noso anfitrión: "Hai que intentalo". Eu son -con gusto, sen maior esforzo ca unha sostida teimosía- propagandista activo da lusofilia e o encontro galaico-portugués. Contrariamente ao que podía pasar hai algunhas décadas, encontro máis receptividade ca burla pailana.
Para as inercias: vontade política. Cousas de nacionalistas, se cadra. Boa noite.
Atopo moi suxerente e razonable a proposta de Monxardín. Eu sempre pensara no portugués como segunda lingua, pero é certo que o plan que propón Monxardín sería suficiente para facilitarlle ao alumnado unha aproximación seria ao portugués, deixando á vez lugar no curriculum para o francés ou o alemán.
Eu xa vivín outra universidade, a despolitizada dos anos 80, a de "Chegarás a CAF". E efectivamente, algún aoo que chegou foi a CAF-RE.
A falta de medios era tremenda. O que dominaba era o "montus", miles de estudantes remolcados a aqueles colexios universitarios, loitando por atopar un sitio nas escaleiras para coller os apuntamentos do profe de turno. Mentres, os sindicatos de estudantes batallaban por chorradas. O tema da discusión pola normativa do galego (medios mínimos, medios pensionistas e máximos absolutistas) tamén andaba polo medio e todos a obleas.
Nostalxia, ningunha.
caracho, posteei onde non debía.
porque conformar-se só com 3-4 horas à semana de língua
quando podem ser 6 horas?
Língua galega=3-4 horas semanais
Português segunda língua = 2 horas semanais
TOTAL de horas de língua= 5-6 horas
Português no ensino desde já!
Luiz
A
http://pt.wikipedia.org/wiki/Lista_de_prenomes_portugueses
di
Luís ou Luiz (escrita arcaica; incorreta ortograficamente mas permitida no Brasil).
E engado eu, como a xente que escribe á inglesas Brazil ou así. En Portugal, hoxe, só ves o LUIZ na Ponte do Porto-Gaia... pola vella.
Para aprenderes isto, meu, habíache abondar un par horas.
Asina Luís, que é máis próximo á lingua do sur. Se queres
E o malo, Luiz, é que a 2ª Lingua é optativa, escóllea quen quere e hai moita competencia. Cómpre unha alternativa para levar o portugués a todos.
Ora ben, unha cousa non quita a outra. E os que cursen 2ª Lingua, con máis horas, habían aprender máis.
Hi. When I download new content to my iPhone from iTunes it deletes all existing tracks on my iPhone for some reason? It appears to delete everything else but keeps the new content I have just download. I am baffled and unsure what to do?! Can anyone with a better knowledge than mine help?
________________
[url=http://unlockiphone22.com]unlock iphone[/url]
Publicar un comentario