25 feb 2008




Capas dos libros
Do blog portugués Abrupto (está na columna da dereita), que me recomendou un amigo hai meses, escollo estas dúas capas ben fermosas de novelas de aventuras e de xénero (ímosllas dedicar a Medela e XDC, que teñen falado deste mundo cultural). Por certo, "Crime e castigo", que título tan bonitiño para unha colección!
Hai marabillas tamén nas letras galegas, por suposto. Pero, que eu saiba, non se fixo aínda un estudo sistemático e rigoroso da ilustración nos libros galegos. Que eu saiba, insisto: sei que nalgunha Facultade si se fixeron teses doutorais sobre artistas ilustradores, pero tampouco teño noticia de que estean publicadas (Se alguén sabe máis, que nos informe a todos/as).

6 comentarios:

Anónimo dijo...

Os libros entran polos ollos a través das súas capas. As do ilustrador Xohán Ledo, con eses rostros torturados de paisanos, eran moi "artísticas", eran "artísticas" pero non creo que invitasen a ler.

Galaxia seguiu moitos anos nesa tradición de capas "serias".

Xerais sempre tirou da foto-reportaxe (recordo unha moi boa, a dos Contos do Impaís, de Xa{b|v}ier Alcalá). Sotelo Blanco pintaba debuxiños de revólveres e escorpións con estética pop-art.

Anónimo dijo...

O mesmo pasa cós títulos. Cantas veces un libro véndese ou déixase de vender exclusivamente polo título!.

Anónimo dijo...

Certo, Da Coba, lembro un cómic do Capitán Trueno que levaba na capa o título de
"EL SINIESTRO PODER DE KO-NA"

E tan sinistro...

Xaime dijo...

Certo Da Coba, nunca merquei un chiste de Jaimito, aínda que a miña abóa, Manuela, chamábame Ghaimiño ou como raio se poña eso que é o contrario da geada.

Xaime dijo...

Oiu medela, e non se escoitan o lonxe as pegadas do exercito turco a rebusca de kurdos. Teña cuidado que vostede tamén é dunha minoría étnica e calquera día tócallenos a nós.

Anónimo dijo...

Don Xaime!

Ola.

Xa nos avisou dona Cristina Fernanda Eudoxia Terrís - Babarro y Suárez - Romasanta( Cris), a aristócrata allaricense xerente de ACNUR Karakalpakstan.

Recomendounos encarecidamente que nada máis vermos un kalashnikov, desatásemos a berrar coma posesos, e mans en alto: "Qaraqualpaqstan Respublikasi", ou ben "Kath" "Kath". Sonlle as denominacións xeográfico-étnico-hostoriográfico-políticas que utilizan os nacionalistas de aquí.

Grazas, don Xaime.