Casos e cousas (de Auria)
Monxardín reflexiona sobre as fotografías e o seu abuso, en Sobredose fotográfica (La Región 19 abril).
Por outra banda, o concurso de "políticas guapas" que propuña Moncho Conde Corbal esoutro día na súa sección seica non gustou ás agraciadas. Hoxe respóndenlle en La Región tres delas (Marta Arribas, María Quintas e Laura Seara), bastante indignadas (non encontro na web de LR este artigo). MCC puido ser máis astuto e comezar ó revés: cos "políticos guapos homes". Así, logo quizais non lle acusasen de machismo.
"Casos e Cousas" era unha sección fixa do xornal O Tío Marcos d´a Portela. Como outras veces, a nosa cabeceira é unha homenaxe ó xornalismo galego.
Entradas
Hace 5 días
14 comentarios:
Ten unhas ideas un tanto demodés o tal Moncho Conde Corbal. Non se lle ve moito siso, non.
Non lin o artigo do Corbal, nin me ten moito interés se o tema era ese. Pero as tres mulleres que lle deron réplica son bastante guapas, na miña (masculina, non machista, eh!) opinión.
Pero é lóxico que se mosqueen cando só se interesa por elas en función da súa guapura, e non polo que fan como políticas. Que as considere un floreiro non é de recibo, penso eu.
Ese é o problema, por suposto. Por que non se fai unha valoración "política" do seu labor? A Laura Seara ninguén pode negarlle a súa capacidade dialéctica e información na maioría dos temas que trata. Marta Arribas está a facer un traballo moi digno na concellería, do que non sempre se informa con detalle. E María Quintas, despois de ser concelleira, é unha peza clave na organización socialista, sen dúbida. Se ademais son guapas, pois mellor que mellor.
Queda clara a miña tendencia nas cabeceiras do blog e de seccións a homenaxear a historia do xornalismo galego. AS UVAS NA SOLAINA inspírase nun texto de Vicente Risco. EN POLEIRO ALLEO, nunha sección de A Nosa Terra histórica. CASOS E COUSAS lembra ó Lamas de O Tío Marcos d´a Portela, peza fundacional do xornalismo en galego.
Se se interesa por elas por seren guapas, é unha cuestión meramente persoal, e por tanto fai mal uso da súa columna periodística, porque a ninguén nos interesan os seus gustos. Tamén pra elas é unha cuestión meramente persoal que non ten nada que ver có seu labor público , e polo tanto fan ben en enfadarse, estamos de acordo, claro.
Lembran vostedes as crónicas parlamentarias de dona Victoria Armesto, que foi deputada en Madrid. Describía con detalle vestimenta e cosmética de cada deputada, estilo crónica Vogue ou similares. E como tiña páxinas enteiras en LVG (era a dona), deixou boa conta da moda parlamentaria durante un tempo.
Era a Sánchez-España?. QUe me falla a memoria últimamente.
Fernández-España, toda unha señora.
Victoria Armesto ou Fdez-España. Nos anos 60 os galeguistas mimárona bastante: vese ben nas fotos da época do Grupo Galaxia. Había poucas mulleres achegadas ó galeguismo e ela escribira algún libro en galego.
Outra cousa é a súa obra histórica. Xosé R. Barreiro Fdez. destrozábaa nunha entrevista que lle fixeran en ANT aló polo 78.
Eu, a adicción patolóxica a facer fotos nos viaxes, asócioa á sumisión ao "meramente visual" na que nos adestróu a "caixa boba". Máis "homo videns". E logo, os comentarios, en familia. Centos ou miles de anos da historia (ignorada) e de cultura (tamén ignorada) dun país, xuzgados polo "bonito" que dan os encadres. Os viaxes, tal e como no los venden na actualidade as axencias, "apasionantes", pero en realidade con "risco cero", son a versión pra adultos das atracciós de feira, das "voladoras" do Medela. E, as fotos, a "tanxibilización" do servizo, sempre recomendado polos expertos en marketing.
Por que a xente fai fotografías dos demais?
Aclárannolo os Kinks.
http://www.youtube.com/watch?v=TMokVXCVyTw
The Kinks eran CASE God.
Sen o "case. Se ascaso, en todo caso.
Publicar un comentario