Balada para encetar o Outono. (Tacho).
Fío Musical 33.
Ariel Rot e Mclan _ Me estás atrapando otra vez
Entradas
Hace 6 días
skip to main |
skip to sidebar
Na vella Auria un recuncho para a reflexión, o lecer e o pensamento. Unha fiestra aberta ao mundo dende aquela vella sentenza de don Vicente Risco: "Ser diferente é ser existente".
INAGURACIÓN DA BIBLIOTECA MARCOS VALCARCEL
Album fotográfico:
Veño sendo:
Últimas uvas picadas:
Ourensanía
Son coma da casa:
Outras solainas:
-
LA BELLEZA - Paisaxes con música de Emilio Blanco "Milucho" La belleza Segundos fuera (1989) *Luis Eduardo Aute*
-
Cinema no Fórum: Outros horizontes - *Outros horizontes* Poucos eran os afeccionados occidentais que sabían algo do cinema xaponés alá por 1951, cando *Rashomon* de Akira Kurosawa obtivo o Le...Hace 1 semana
-
Libros do Mes - *Why Nations Fail* de Daron Acemoglu [*E*] *For All My Walking *de Taneda Santoka / Burton Watson [*E*] *Trigonometry* de Glen van Brummelen [*E*] **Na...Hace 3 semanas
-
Lendo que é xerundio - Libros que lin ultimamente: - Habitar as fendas: Gisele Mato - Carta de una desconocida: Stefan Zweig - A ira dos mansos: Manuel Esteban - Los bueno...Hace 2 meses
-
FELISA FERRAZ. I FESTIVAL PIRINEO LITERARIO - *Felisa Ferraz: “*Mi Pirineo es belleza y compromiso” La profesora e investigadora es la directora del Festival Pirineo Literario que se celebrará en ...Hace 1 año
-
Traduttora, traditora - A tradución é un mal necesario: necesario pero un mal, ao cabo. Que non daría eu por ler a Soseki en xaponés ou a Shakespeare en inglés! Neste último cas...
Hace 1 año -
Keuntungan dari Kartu Kredit OVO U CARD dan Cara Daftar - *Jakarta* - Apa saja Keuntungan dari Kartu Kredit OVO U CARD dan bagaimana cara daftar agar bisa memiliki kartu ini? [image: Keuntungan dari Kartu Kredit...Hace 2 años
-
As dúas cabezas fenicias de Picasso - NTERÉSAME coñecer o sutil abismo que separa o xeito no que nos representan e o xeito no que nos gustaría ser representados. A separación no debuxo e na...Hace 3 años
-
GASTO PÚBLICO E ESTADO DE BENESTAR y (III) - https://www.youtube.com/watch?v=cMpxQwIHdbA Milladoiro. Maneo da Ulla. Foliada.Jiga Pandeirada *GASTO PÚBLICO E ESTADO DE BENESTAR y (III)* Composic...
Hace 4 años -
La melancolía en tiempos de incertidumbre, Joke J. Hermsen ( I ) - Pudo ser el airado cisne de la portada el reclamo que me empujó a adquirir este bellísimo ejemplar, o una reseña leída al vuelo en la que se mencionaban ...
Hace 4 años -
A orde dos recursos SI afecta o resultado - Nin o meu cerebro nin a plataforma da UNED somos espazos euclídeos. Non se cumplen as propiedades conmutativa nin asociativa. Da nada absoluta hai una seman...Hace 5 años
-
A minha opinião sobre a Universidade Aberta de Portugal - A Universidade Aberta de Portugal (UAb) é uma universidade pública à distância, isto é, é uma universidade sob controle do governo português. Oferece graus...
Hace 5 años -
A CHORIMA, A FLOR DAS NOSAS LETRAS - Chega o Día das Letras Galegas e montaranse, coma sempre, as correspondentes aparencias de celebración. Prebostes de todo pelo asistirán (pola mañá) a un a...Hace 7 años
-
MS GLOW Acne Cream Salep - *MS GLOW Acne Cream SalepRp55.000* Acne Cream Salep MS GLOW mengandung bahan aktif yg dapat mengobati segala jenis jerawat. Serta kandungan niacin...
Hace 7 años -
LIÑARES: PAZO NIQUELADO - Pazos de propiedade privada en perceptible auxe (Faramello), en declive lento (Rivadulla) ou en abandono decidido (Quintela). Tamén pazos de titularidad...
Hace 7 años -
-
How Did Unlimited Poke Coins Change The User Experience - When you have unlimited poke coins option the user have a clear mind on what he wants to do. The challenging part of the game might get reduced but the exp...Hace 8 años
-
-
Dúas maneiras de ver o de Grecia - Hoxe pode un facer dúas cousas: ler o artigo de *Julio Llamazares* publicado en *El País* co título de *Amor a Grecia,* ou o de *Xosé Luis Barreiro Rivas* ...Hace 9 años
-
Juneau Salmon Fishing - First, you should avoid doing this. In addition to this, you need an extra step. If the juneau salmon fishing it came in. In other words, desperation. It...Hace 9 años
-
Commits To Idaho - Jeannot's mining operations played an important agricultural center with lots of jokes that surround Idaho and Idahoans, you will have more time to time,...Hace 9 años
-
Berlín, cidade inabarcable - Xa non me satisfacen as viaxes se antes non atopo a forma de achegarme á historia do lugar, á súa fisonomía intelectual, ás súas entrañas. No mes de feb...
Hace 9 años -
Nova Bouzafría - Dende hoxe teño nova leira que sachar: www.bouzafria.gal Alí estarei para o que gusten encomendar.Hace 9 años
-
-
-
-
-
Brétemas inicia unha nova etapa - Dende hoxe estamos aquí: bretemas.com Expresamos a nosa maior gratitude ao equipo de Blogaliza que nos acolleu durante catro anos con extraordinaria xenero...Hace 12 años
-
DEREITOS OU PRIVILEXIOS? - A instalación na tribuna pública do asunto das axudas que veñen percibindo dende hai case dúas décadas os funcionarios do Concello de Ourense e das cales ...
Hace 13 años -
-
Sinais de vida - Isto é unha despedida e tamén é un saúdo. Xa non haberá máis días estranhos, e se miran cun pouco de atención notarán que empeza a haber sinais de vida. Al...Hace 14 años
-
Fusion:" GAYOSO" indefinidamente! - PRESENZA INDEFINIDA Durante a súa intervención na conferencia, o Fiscal Xeral do Estado, Cándido Conde Pumpido --que foi presentado por Gayoso--, se refer...
Hace 14 años -
Desmentido - Sergio Vega, Shaka, afamado cantante de* narcocorridos*, acudiu aos medios de comunicación para desmentir a súa morte. O *narcoterror* ten no punto de mira...Hace 14 años
-
De Toro - Nunca fun demasiado fan deste escritor. Gustáronme moito Polaroid, Land Rover e (sobre todo) Tic-Tac. Non sei dicir que me pareceu exactamente Calzados Lol...Hace 14 años
-
-
Mudanza - En breve será redirixida á nova versión do blogue en blogaliza, onde agardamos poder retomar as xornadas deste porto. Actualicen todo o que teñan que actua...Hace 14 años
-
-
por un soño - Un día, case sen querer, puxen esta foto neste blog, nada intuía que sería o último que escribiría neste blog que me acompañou uns cantos anos. Fun a vi...
Hace 15 años -
Brétemas muda a blogaliza - Despois de catro anos con blogger estás brétemas mudan para a comunidade de blogaliza. A partir de hoxe estamos aquí, onde iniciamos con enorme ilusión as ...Hace 15 años
-
-
-
Paisaxe con figura - (21º da serie "Épica apócrifa")Traballara moito toda a vida. Sempre o mesmo. O ciclo estacional da labranza ano tras ano. Recomezar o rematado unha e outra...Hace 17 años
-
Cuestionario Proust - Un cuestionario mándame un amigo que na miña vida me vin en tal aperto... Pois si, convídame a facer un cuestionario Proust e, aínda que parece doado, a mi...Hace 17 años
-
9, 8, 7... - Moitos de vós xa sabedes de que vai isto. Xeración Web, o proxecto no que levamos embarcados diversa xentiña (poucos, pero majiños) dende hai algún tempo,...
Hace 17 años -
-
Alfalfa e omega - *Coa excepción de Nietzsche, os lingüistas e os psicólogos non fixeron moito por exploraren o xénero ubícuo e ensarilhado da mentira**. Apenas contamos cun...
Hace 17 años -
-
-
mudanzas - emulando a'ohqtomr, eu tamén cambio de leira. voume para blogaliza. podedes localizarme en http://oollodavaca.luagris.netHace 18 años
-
Pechamos por traslado - 333 entradas despois. PECHAMOS POR TRASLADO Dende agora, se aínda lle quedan gañas de ler as cousas que a un lle dá por escribir, terá que facelo en http://...Hace 18 años
-
The made whole temple of joy - You accept my dream dreaming of an all-knowing waterfall. I seethe ecstatically, ecstatically. Did I so recently drift, soundlessly? The sky longing for a...Hace 18 años
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Reserva :
-
►
2009
(370)
- ► septiembre (13)
-
▼
2008
(1097)
-
▼
septiembre
(77)
-
▼
sept 29
(6)
- luar na lubre (Fío Musical 34)A mil quilómetros...
- Balada para encetar o Outono. (Tacho). Fío Musica...
- Os Beatles, alto segredoO Goberno británico seguiu...
- DA fascinación do cine clásicoO efecto Bogart, ...
- Sobre o xornalismoCoincidimos varios columnistas n...
- Socioloxía do autobús, de Marcos Valcárcel (La R...
-
▼
sept 29
(6)
-
▼
septiembre
(77)
-
►
2007
(889)
- ► septiembre (77)
Tecnorati:
75 comentarios:
A min préstame o pop-rock de Mclan e Ariel Rot (irmán da Cecilia, que tanto lle gusta ao Marcos... e a min tamén: he, he).
Que velliña está a Telecaster de Rot. Onte falando cun amigo músico púñame ao corrente que as guitarras dos 70, as que quedan, a maioría nun estado lamentabel son as mais cotizadas na actualidade. As madeiras eran mellores, e o magnetismo das pastillas non ten ao parecer hoxe competencia, teñen un son único, agarrador.
Desde que soubemos que Steve Jobs escoita a música nun tocadiscos, todo cambiou.
Hoxe en día, especialmente a casa Fender, fabrícanse guitarras Vintage, que son unha copia case exacta das dos anos cincuenta e sesenta. Mesmo as envellecen e as rachan un pouco aposta, para que parezan moi troteadas (igual que os rotos dos pantalóns vaqueiros). Non sei se a que usa Ariel Rot será unha desas. Un excelente guitarrista o arxentino, de elegantes e certeiros fraseos.
Esa peza dos Mclan, como é que se chama, "A sopa fría", penso, é preciOsa, bonita, suxerente, chea de música e humor retranqueiro.
Algún fragmento de acordeón parece máis propio de Sebastopol que das nosas latitudes.
Que linda canción!
Co permiso dos comuneiros de Stonehenge, vai vencello á peza:
ESCOITEI HOXE ESTA PEZA, EN PUXEDO, LOBIOS, RA RAIA, UNHA ALDEA A UNS MIL METROS DE ALTITUDE.
SAÍA DUNHA CASA, NA ALTURA EN QUE PASABAN POLO CAMIÑO UNS ESTRAÑOS VERTEBRADOS, VACAS E OVELLAS, CREO QUE LLE DIN.
O SON DO ACORDEÓN PÚXOME SAUDOSO... O FOLCLORE DE PUXEDO UTILIZA MÁIS O ACORDEÓN QUE A GAITA!
UN HOME LEVABA UN FEIXE D'HERBA ÁS COSTAS. O HOME LEVABA TAMÉN, NA CABEZA, UNHA VISEIRA QUE LACONICAMENTE ROTULABA
IRON MAIDEN
A orella dereita do seu rato está xorda, drug moi Medela.
Pois vai esta do Outuno, que a compuxen eu:PREMER.
Esta versión de M-clan, que orixinalmente cantaba aquel escocés hortera de magnífica voz rota, tamén está moi ben.
(Dedicada a Jim Morrison, fan do escocés)
Seguro que algún de vostedes coñeceu algunha vez a unha doce Carolina. Eu tamén.
(Dedicada a Ana, aló no Pleistoceno)
Déixanme vostedes un tanto perplexo coa súa devoción por estes cantantes (sic).
Pois si, Arume. Xa ve que somos unha caixa de sorpresas... ou unha matriuska rusa.
Encántame Maggie (a letra é moi boa), Rod Stewart e a versión de M-Clan (excelente a voz do cantante; canta en agudos como se nada). Tamén me gusta moito Carolina, Ariel Rot, Tequila, Calamaro e todos os que teñen boa voz rockeira. Agora mesmo estou abaneando entre Downtown train de Tom Waits versión R Stewart un par de semitons máis baixa e un cantante alemán de letras un chisco máis densas e mesmo pesadas, Carl Schmitt. Gaña Tom Waits por goleada. Gracias pola dedicatoria, Api. Unha boa elección.
Teño que saír o rescate.
Por favor Da Coba, cólguelles a estes indocumentados algo de Van Morrison, para que se vaian culturizando.
Maggie May é unha bonita canción, sí. Eu prefiro a versión do Rod, anque os Mclan defendérona ben. Teño un amigo que ensina música, e usa ás veces a melodía vocal de esa canción como exemplo de pentatónica maior. Unha octava exacta de quinto a quinto grau.Curioso.
Hoxe levnatéime rokero, Delapierre: PREMER.
Tamén me gusta Van Morrison, sobre todo para escoitalo cunha malta escocesa na man, unha noite de inverno. Pero ás veces paréceme moi técnico e singular (o seu fraseo é inimitable), pero un pouco frio. !Cómo me gustaría que me dese clase de guitarra o seu amigo, Da Cova! Mágoa que vivamos en cidades distintas...
Naturalmente que tamén me gusta Van Morrison, que unha cousa non quita a outra.
Amigo XDC: Rory Gallagher son palabras maiores.
Máis Rod, anque sei que prefiren a versión do Cat Stevens:Non podedes empezar sin el!.
Esto si que é rock 'n roll.
Para encetar o outono, o inverno, a primavera e calquera verán: Banda Ionica.
Saben, cantas tardes-noites me lembra esta última canción no Quijote en Sanxenxo.
Tiña no meu Sinca 1200 a cinta do Atlantic Crossing do Rod, día e noite nese verán da amnistía do século pasado.
Esto, para ela, e para a Lanz(s)ada
Y tu...
Quien sabe por donde andarás
Quien sabe que aventura tendrás
Que lejos estas de mi
De mi
No Delfín azul, Delapierre?
Pois logo, esta pra o Delapierre:PREMER.
Non sei se despois se chamou Delfín Azul, o que sí sei e que entre o Rod e ó Europa de Santana case acaban conmigo-contigo-consigo.
Esta Rosa Branca vai, naturalmente, para o Saavedra, gran degustador do fado.
Como están de vesións, a ver que lles parece esta
Steve
Tanta ensalada musical da cona e ninguén saca á palestra "¿...quién dibujó laa rías de tus paisajeeees, quién puso en tu linaje la vida errante del afiladooor????". Teño que vir humildmente eu a pór as coisas no seu sitio, ditasexa.
Esta non é unha versión
kraanerg
Para o señor Puchesi Boedo:
CARA B DE
"A Santiago voy",
1966
Medela: mellor que James Brown!!!
Siiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!!!!
Encontrei o single orixinal, por unha afortunada casualidade, nos arquivos de Radio Allariz.
E celebro que alguén o pendurase en youtube.
Saúdos, Apicultor!
Mellor que James Brown?, meus, que chovinismo!
O grande James Brown
Grande, Mariza. A miña achega: a ver que lles parece, Apicultor e o resto, estoutra Branco.
Un saúdo apuradísimo.
Como di, Saavedra, un que a comenta con tino, "uma invulgar voz transparente e melodiosa...até parece o canto de uma sereia!"
Amigo Arume: Hai tempo que non falo con Vde., e quería comentarlle apenas unha cousiña:
Lembro aqueles días, de rapaz, en Lobeira.
Aquel calor asfixiante de principio de agosto... Aquelas tardes interminables só 'cortadas' polo rezo do rosario.
Aqueles días en que nada acontecía nin deixaba de acontecer.
Ben, si, pasaba un Opel Kapitan, a moto-sidecar da Benemérita e a bicicleta do fillo do presidente da 'Hermandad Sindical de Labradores y Ganaderos'.
E as galiñas a abrir as alas para espaventar o calor.
E as táboas do falso teito a renxer: 'Cric' 'Croc' 'Txas'.
E algún labrego á espera da auga para regar o millo.
E as mozas a procurar na radio o dial onde emitían "Simplemente María".
E o vento a mover as espigas dos campos de pan.
E o aviso da telefonista: "Clamores, chámate ás oito o Indalecio de Venezuela".
E non sei por que, mais relaciono aquelo co estado actual do blog.
Hai algunha cousa... Non sei... De silencio expectante... De que vai acontecer algo explosivo... Esa calma que precede ás tempestades máis intensas... Esa calma de ollares de esguella, de electricidade estática, de futuro primitivo, de sincronicidade.
Saúdos, amigo Arume!
P.D: Esquecía, sempre estaba presente (ou presentemente ausente), un português de ollar desafiante, dentes brillantes e barba por facer.-
Mclan e Ariel Rot, son músicos moi blandiños, a min deixanme como antes de escoitar as súas pezas,a mariza semella fado descastado, algo fan... sí... Prefiro o silencio
escoitase
Home, pois qué quere que lle diga. Eu prefíroos antes que a Xurxo Souto, que seica conta co seu beneplácito, a teor das súas entusiastas palabras noutra entrada. Pero en gustos, xa se sabe, ten que haber de todo. O silenzo, xaora, non é mala opción.
Era Varese quen dicía que temos os pes no noso tempo e o oido nun siglo antes. Hoxe quizais non tanto, pero mairitariamente semella que quedou preo no fragmento dos sesenta.
Berio
Estimado Apicultor, a min musicalmente Souto non me dí nada, e padezo como calquera o seu chunda, chunda, outra cousa é que aprecie a súa laboura como animador cultural.
Non, se ter eu non teño nada en contra dos gustos musicais de ninguén. Pero non atino a entender moi ben como se pode "apreciar o seu labor como animador cultural" dun determinado tipo de música que, ao mesmo tempo, non lle di nada musicalmente.
Souto dalle ánimo a moitos novos músicos, que é o que precisan para desenvolver os seus talentos, que pode que nun principio, non brillen demasiado, ou estar cubertos pola moda musical, ou a dependencia económica.
Para o apicultor este vello tema por un dos meus musicos favoritos.
Bill Evans
Para Fonseca, que le todos os días o blog, adícolle este outro que lle escoitei a el, un día perto do outono.
autumn leaves
E para todos antes de irme a durmir, estes extraordinarios fraseados de gloria´s tep
agora:
gloria´s step
Don Jimi: Esta peza soaba, de maneira obsesiva, cando era eu pequeniño, en Lobeira.
Repare en Eduardo Rodríguez, segundo pola esquerda. Acabaría tocando a guitarra en "Triana".
PARA SU NOVIO INDALECIO QUE ESTÁ CUMPLIENDO EL SERVICIO MILITAR EN LA BRIGADA PARACAIDISTA DE ALCANTARILLA, DE SU NOVIA CASTORA, PARA QUE VUELVA PRONTO A CASA...
Xurxo Souto, o Kusturica de Monte Alto.
Grazas pola dedicatoria, Jimy. Magnífica escolla, abofé. A ver, logo, que lle parece este tema que tamén lle dedico.
Insuperables Los Payos, camarada Medela. O leixaprén (sic) é único.
Eu tamén sinto coma vostede, amigo Medela. Eso que vostede describe coma ninguén é material de alto voltaxe para o comezo dunha película de David Lynch.
Hai Twin Peaks nesa serra? Está libre Badalamenti ou Morricone para sonorizalo?
Ufffffffff
Tal vez Antonioni, da etapa "Blow Up". Aínda que John Ford, con guión de Bárbara Cartland...
Banda sonora? As pezas que penduran aquí os cabaleiros de Stonehenge. Se cadra, acrecentando Ana Kiro, Residents, Cabaret Voltaire, rarezas dos Pink Floyd, Os Tamara, e, evidentemente o Ossian-Syd Barret do celtismo inmovilista: Xurxo 'Kusturica' Souto.
Que ben me cae este rapaz!
Non o podo evitar.
Saúdos, amigo Arume, alégrome de miralo e de que me comprenda.
Xa, xa o sei.
inmobilista, con 'b'.
En português coexisten no lexema 'b' e 'v'.
Non se pode dicir nada...
Twin Peaks.
Jimy: Tiña que ver aos MClan, fai anos, cando non eran famosos e actuaban pra unhas poucas dúcias de persoas no Rock-Club de Ourense. De blandiños nada. Logo, si quixeron vender, tuveron que ablandar. Que no mercado non caben moitos "duros".
Medela:
"Simplemente María" estaba ben. Pero onde estuvera "Lucecita", que se quitara.
A mín chamábame a atención, naquelas radionovelas de entón, que moitas delas foran escritas por un tal "Güiliam Xespir".
Dacova é GOD!!!!!!!!!!
JAJAJAJAJAJAJAJ
JAJAJAJAJAJAJAJJAJAJAJ
Novo Disco de Bob Dylan.
En gustos musicais, como noutros terreos, teño o temor de ser bastante plebeu. Gústanme cousas moi distintas e variadas que seguro farían levantar as cellas de Steiner (é curioso, tamén X. Luís Méndez, o presidente de Caixa Galicia,ten ese mesmo tic), nun aceno de arístocrático desagrado.Debe ser por iso que me gusta R. Stewart. E esa debe ser tamén a razón pola que non me acaba de emocionar o jazz, música máis "noble" (dentro do que poden aspirar os autodidactas sen capital cultural en música de conservatorio, que diría o meu admirado Bourdieu). En fin, que son un hortera. Que Steiner me disculpe.
Sempre que falan do Steiner tardo un anaco en saber do que falan. ESe nome téñoo demasiado asociado ao teorema do mesmo nome. A miña mente, en vez de xirar arredor do tema axeitado, xira arredor dun eixe alonxado do centro de gravedade do asunto.XDD.
A vostede, Da Cova, pásalle con Steiner o mesmo que a min co PC. Cando escoito esas siglas sempre penso no Partido Comunista.
Grazas pola adicatoria Apicultor. Camino visita con frecuencia Ourense e ten todo un club de fans. É un pianista virtuoso que sempre remata tirando ao son, cando non se vai polas veredas sincopadas dun bolero.
Jim, xa sabe o que dicía Bourdieu sobre o gusto e as maneiras na mesa.
Arume, o seu sen dúbida é Dylan, debe resumir para vostede unha longa experiencia imaxinada.
Da cova, ao longo desta semana estarei por Ourense, e xa o avisarei para deixarlle o libro.
Medela, tira vostede a postverbenaa como cabra ao monte.
O señor Delapierre pode tirar ao blues, ou non?
Esta pra o Medela, pra que a baile no lento da verbena:PREMER.
Y esta, tomando algo coa moza no bar de Lobeira, principios dos oitenta:PREMER.
I esta, pra o Arume:PREMER.
I esta, pra o Delapierre:PREMER.
I esta pra o Jimy:PREMER.
No teño guitarra a man, pero está en RE, como todas as do disco.
Eu agora estou a escoitar a CSN&Y.
Si, Jimi, Michel Camilo vai moito por Ourense. Precisamente un amigo meu, cuxa filla estuda piano non conservatorio, non hai moito colleu un rebote considerable cando non a avisaron de que ía dar unha clase maxistral no auditorio do mesmo conservatorio, aberta ao público. O conservatorio d´Ourense ten, ao parecer, un funcionamento que deixa moito que desexar.
Esta para Dacova.
Seica experimentou certas dificultades para bailar cunha moza nunha verbena en Rebordechao (tal vez Chaguazoso, na Mezquita -as fontes documentais non coinciden-). O ritmo da peza é mesmo adoecido. Rápido para bailar o lento. Lento talvez para bailar en plan Travolta!!!
As súpetas mudanzas de ritmo... "Esa niña que me mira", esas condenadas mudanzas...
Ben, todo se solucionou con boa vontade, unha chisca de disimulo e a mocidade, que pode con todo. Axudou un bendito cortocircuíto que deixou o torreiro da festa ás escuras.
jajajajajajajaja
LOS PUNTOS, 1974. "ESA NIÑA QUE ME MIRA" REALMENTE, QUEN OLLABA PARA ELA ERA O GLORIOSO CAMARADA DACOVA...
ALMANZORA, -EX-PUNTOS-, EN PLAN JEFFERSON AIRPLANE (OU RAINBOW), PARA O AMIGO APICULTOR
Sr. de Rairo, de blues, nada, rojiblanco. ;)
Caro amigo Delapierre:
Teño unha terríbel sospeita. Creo que algún dos contertulios da Solaina é o cantante dos míticos CAMELA.
Por favor, repárese atentamente nas primeiras frases do elegante cantante da devandita orquestra e a réplica da sua estilosa partenaire, alcumada a Venus dos cochitos eléutricos.
Velaquí o misterio:
VIVA SAN FROILÁN, VIVA LUGO, VIVA O SEÑOR DELAPIERRE E VIVAN OS COCHITOS ELÉUTRICOS!!!!!!!!!
Dilecto MEDELA, "A Santiago voy" arrincoume bágoas coma estrelas que ata chegaron a Rianxo e non me mollaron porque ía eu co meu paraugiñas, máis ou menos, pero non sei quen citou asemesmo a Crosby, Still, Nash e Youg (coido lembrar que, posteriormente, Jerry García atracou no grupo) e aquel hino que era "Marraquesh Express" aínda logra que este corpiño xeitoso que Deus me deu e tanto louvou Andrés Dobarro, consiga ereccións (fraudulentas) por aquelo da saudade dun tempo que non foi mellor pero era menos alopécico, aKilatado e flexible coma vimbio, ai de mín. Gracias, señor Medela, e gracias asemade a quen nomeou a CSN&Y.
O Jerry García non chegara a ter un grupo de fans fanáticos que chegóu a constituirse en secta?. Seguíano a todos os concertos, e creían que o son da sua guitarra eléctrica era a voz de Deus?.
Non sei se Jerry García sería de orixe galega, fillo dun emigrante, penso.
Por Allariz anda o rumor, entre os seguidores da música pop, de que o pai do tal Jerry era allaricense.
Aínda que o pormenor de o pai ser galego, allaricense ou uzbeko non ten a menor importancia.
Saúdos.-
Grazas a don Chesi polas súas delicadas, agarimosas, lisérxicas, psicodélicas e eufónicas.
Grazas por escribir "Las estaciones...".
E gustaría que don Chesi entrase moitísimo máis no foro, porque me provoca risa nerviosa e imparable, e adoro o persoal que me fai rir, neste mundo cheo de poses serias.
E encontro de menos a don Leituga One e as simpáticas señoritas Eu Mesma e Doniña, a quen quero como se fosen as miñas primas segundas.
E a un dos anónimos.
E unha persoa (unha 'crack') que entra no blog, para que se anime a escribir.
ANDRÉS DOBARRO E CONCHITA VELASCO. O NIRVANA. O WALHALLA.
Grazas a don Chesi polas súas delicadas, agarimosas, lisérxicas, psicodélicas e eufónicas PALABRAS
Grazas D. Julio por terme atopado parecido con semellantes croios.
Sr. Medela, a que está cheirando algo....sanfroilán...., a que sí.
Atinou.
Terá novas polo canle prevista nos casos de Intelixencia plus ++++.
Xa que nos pomos versallescos coa gratitude, monsieur Medelá, prégolle que me retire a gracia do "don", que da estirpe dos Xosé Marías (sen incluir a don Javier -ese si- e mesmo ó seu pai, d.e.p.), só son merecentes de tratamento tal os egrexios, a saber: José María Gabriel y Galán, José María Pemán, José María Aznar e (san) Josémaría Escrivá de Balaguer, marqués de Torreciudad. Eu sonlle un ninguén que aspira a seguir sendo un "ti" de tasca, beirarrúa, ribeiro, non máis. Sempre seu (de fronte, non de cú).
Moitas gracias Jimy de Rairo pola súa dedicatoria. A versión de Bill Evans de Autumn Leaves é ben fermosa. había tempo que non a escoitaba. Lamentablemente ando un pouco apartado do Jazz e dedicado a outas lerias, como vostede ben sabe. en fin unha aperta e ata pronto. Non contestei antes porqe non me entraban os comentarios, pero xa conseguín arranxar o asunto.
Xoán Fonseca..
Publicar un comentario