CEN ANOS DE HISTORIA CULTURAL.

1977: redescuberta dun país

O artigo completo en Galicia Hoxe

Libros de M.Rivas-X.I.Taibo; X.R. Barreiro, A. Bozzo, J.A. Durán, Costa Clavell, Fabra Barreiro.

Carlos Casares e Otero Pedrayo.

A muller en Galiza

O Padre Seixas: autorízanse os nomes en galego

Abelardo Moralejo, Casimiro Torres, Emilio González López

O Facho. Trasmallo. Abel Bouhier. Filgueira Valverde.

Versos de Seoane, Miguel González Garcés, Lueiro Rey, Cunqueiro, Cuña Novás... Eduardo Moreiras na RAG. Camilo Valdeorras.

Xaquín Marín e Siro López.
Vacaloura. O pai de Migueliño. O cadaleito. Os cigarróns. La parranda.

Editorial Alvarellos.
Dos anzos e dos mortos. Editorial Limbro e X. I. Taibo. Neira Vilas, Eliseo Alonso.

Pola UNión, de Benedicto. Xerardo Moscoso, Emilio Cao, María Manoela, Xoán Rubia, Miro Casabella. Doa. Ars Musicae Ultreia.

Soledad Bravo e Luís Cilia en Compostela.

Nace Milladoiro. Pecha Teima. Nace A Nosa Terra, da man de Margarita Ledo.

Encrucillada. Fendendo. Grupos e xornais da AN-PG na emigración.

Cine de terror.

Pan por Pan domingo 16 set. (Na imaxe o Nosferatu, de Murnau)

Por que nos fascinan as novelas e as películas de terror como o Doctor Jekyll e Mr. Hyde? Primeiro, porque nos distraen das miserias e medos da realidade cotiá. Seica as fábulas de terror nos permiten liberar adrenalina: os nosos problemas do día a día son insignificantes ó carón dos ataques de Drácula ou de Frankestein. Din os entendidos, como Doménec Font no seu estudo Las raíces del miedo, que ademais o cine de terror facilita a escisión do espectador nunha dobre dimensión, solidario coa vítima pero tamén dalgún xeito co agresor, proxectando na pantalla unha certa liberación de agresividade. Por iso o chamado cine “gore” constitúe un exceso case sempre carente de ambición estética: os mozos de hoxe están tan afeitos a ver destripar corpos e derramar líquidos que acaban por rir a cachón nas escenas máis terroríficas. E así nin se libera adrenalina nin nada …