Ante as innumerábeis mostras de afecto e solidariedade con Marcos, dentro e fóra do blog, de seguido van ir unha serie de tres textos a modo de lembranzas que este preparou ao longo dos pasados meses.

ROSEBUD

I Parte

por MARCOS VALCÁRCEL

Os nenos xogaban coas canicas de cores no parque de San Lázaro. As veces collian as bicicletas e ían ata Alongos (os pais non o sabían), dando conta dalgunha cerdeira que asomaba o camiño.
No colexio o neno estudaba con facilidade e ampliaba os seus libros con datos sacados das enciclopedias. Anos de descubertas. O primeiro bico adolescente nun portal. Fortes conviccións relixiosas, con don Digno e o movemento xuvenil Junior. Pouco despois, o meu primeiro traballo "político” foi buzonear un manifesto contra monseñor Temiño de Cristiáns polo Socialismo.
Gustábanme os tebeos: Zarpa de Acero, Hazañas Bélicas, Capitán Trueno e O Jabato. Ós catorce anos lin A Odisea, A Ilíada, A Divina Comedia, o teatro de Shakespeare.
En música pasamos de Adamo e Roberto Carlos a Bob Dylan e Paco Ibáñez. Nos guateques arrasaba Simon e Garfunkel e fomos ver a unha discoteca a Patxi Andion.
Vivín o meu persoal “arredor de si” nos quince anos: as misas en galego no Santo Cristo, a Coral de Ruada, a imaxe de don Ramón Otero Pedrayo cruzando a Praza do Ferro, os cursos da Auriense, a chegada ó instituto e a personalidade fascinante de Bieito Iglesias. Ás sete da mañá entrenaba a natación no Pavillón e abríase unha xornada chea de posibilidades.