O reino do absurdo. (Pan por pan venres 23 xuño)
Onte espertei co detector de absurdos aceso. E deime conta que era absurdo que os alumnos acudisen aos centros educativos co seu teléfono móbil: a xunta debería vetar o emprego deste dispositivo nos colexios, como se fai co tabaco, aínda que dubido que se atreva a facelo. O móbil non é un elemento educativo, todo o contrario: mesmo pode facilitar agresións e humillacións de alumnos acosados e gravados. E no instituto non lles fai falta para nada. Tamén é absurdo, escoito isto na radio, o anuncio que di: a DXT e a casa Ford lémbranlle que non se debe usar o móbil conducindo máis dun minuto. Refírese a un aparello deses de mans libres, pero é o mesmo: se é un perigo falar por teléfono no automóbil, vaino ser tanto nun minuto como en quince segundos. E a ocasión dun accidente pode xurdir en moito menos tempo. Por desgraza.
(Imaxe: retrato de S.Rohner)

FALEMOS GALEGO. EN POSITIVO
Unha achega de Helena Villar, "Palabras únicas", que podedes consultar no blog irmán www.blogoteca.com/falemosgalego/

O tempo, a natureza, a felicidade
(Andoliña venres 23 xuño)
A Dúas de TVE emitiu estes días uns excelentes documentais da BBC sobre o sentido do tempo na natureza: puidemos ver a disciplina prusiana dos cangrexos cos seus movementos determinados pola lúa ou a puntualidade rigorosa desas curiosas cigarras que reaparecen, xusto cada 17 anos, nin un máis nin un menos, nunha vila inglesa. A natureza, sempre sorprendente, sempre chea de preguntas.
Tamén o home ten o seu reloxo biolóxico; de feito, é o bicho máis obsesionado coa idea do tempo: mellor dito, co soño de superalo e de vivir por riba dos marcos que impuxo, ata agora, a natureza. Ningún ser humano viviu máis de 122 anos, aseguran certeiros no documental (moito menos do que contan os relatos bíblicos e lendarios), pero podería chegarse ao horizonte dos 500 anos, como mera hipótese, se antes somos quen de manipular os xenes como xa se fixo cun verme en laboratorio. O home non renunciará ao soño de superar ese límite temporal: e logo canto vivían os nosos antergos hai unhas décadas?
Mentres tanto, é mellor vivir tranquilos: disque unha persoa feliz e optimista pode ampliar a súa vida uns 20 anos máis (de 85 a 105, por exemplo). Só queda saber que é o imprescindíbel para ser feliz.