cousas do oficio

Unha circular da Xunta concreta un tema que ata agora non sempre se trataba coa seriedade precisa: o das exencións do galego na escola. En comentarios inclúo a comunicación oficial ó respecto que restrinxe situacións ata agora pouco lóxicas: dende agora os alumnos que se integren nun curso inferior a 4º de ESO non poderán ter exención, dado que proseguirán os seus estudos en Galicia e precisarán coñecer o galego como lingua vehicular (antes moitos alumnos chegados de fóra mantiñan esa exención bastantes anos).
Por outra parte, infórmanme que, despois de todo o barullo montado o ano pasado coas programacións de Lingua Española, para este ano modificouse o dito entón e os profesores desta materia (só desta materia) poderán facer, se queren, a súa programación en castelán. Como xa dixen no seu día, paréceme lóxico se se considera como documento pedagóxico ese material e, de paso, evitamos un conflicto ridículo e innecesario (non é aí, creo eu, onde se debe xogar a fondo a favor da normalización do galego no ensino).

Os bechos que nos rodean.
Pan por Pan 10 outubro. Na imaxe unha das arañas xigantescas de L.Bourgeois, diante do Guggenheim de Bilbao (por certo hoxe falan en EP desta provocadora escultora)

Son dos que seguen os documentais sobre natureza na televisión. Véxoos sempre que podo: polo xeral resúltanme relaxantes e aprendo moito. Non sobre os animais, que tamén, senón sobre os seres humanos. Porque calquera conduta humana imaxinada ten o seu paralelo nalgunha das especies naturais que enchen o planeta. Esoutro día soubemos dunhas formigas capaces de vivir nun formigueiro inundado cada poucas horas polas mareas: quen lles dera ós mellores técnicos en emerxencias atender o desastre dunha inundación coa planificación que amosaban estes simpáticos bichiños. E tamén vimos unhas perversas arañas que, tras copular co macho, o enredaban nos seus fíos para devoralo logo: os humanos tamén temos Guantánamo e Abu Grahib, crueldades moito menos instintivas, creo eu. E mañá fálolles da leoparda e o babuino.

(P.S. 1: aproveito para felicitar, no seu cumpreanos, ós amigos Henrique Alvarellos, Manuel Outeiriño e Xaquín Marín. E, xa postos e sen que sirva de precedente, tamén para Fidel Fernán Vello, a quen non trato pero é irmán de Miguel Anxo, e tamén para José Luís Baltar, que seguro ben coñecen vostedes. Todos eles están de cumpreanos e eu estou xeneroso hoxe).

(P.S.2: O CULTURAS de La Vanguardia trae hoxe unha ampla crítica do libro de Vasily Grosman, dunha xornalista checa residente en Cataluña. Coméntoo porque sei que hai lectores que leron o libro recentemente. Creo que o artigo non está accesible on-line).