15 abr 2007

As Uvas hai un ano

Abrín esta bitácora hai pouco máis dun ano, reproducindo unha Andoliña do 10 de marzo de 2006 sobre os “Columbarios nas igrexas e nos estadios”. De que falamos naqueles primeiros días de marzo. Pois pode ter interese relembralo. Andabamos os do Liceo a recitar contos para os nenos do Hospital Infantil e nestas Uvas falábase destes temas: Do Lacisimo na escola. Da funcionalidade educativa dos relatos de Blanco Amor. Do comunicado de tregua de ETA. Da misoxinia na literatura. Do xornalismo literario e de Antón Villar Ponte. De Nani Moretti e de Xurxo Sierra Veloso. Da Bienal da Caricatura.
Do Honoris Causa de Franco. Do apoio popular de Franco.
De Xoaquín Lorenzo e Cuevillas. De Xosé Luís Parente.
Da conferencia de Santiago Carrillo en Ourense. Da demisión de Ánxeles Cuña.
De Francisco Ayala. De Beiras, “Galego Egrexio”.
Dos inicios da Autonomía Galega e de Francisco Vázquez falando en galego.
De “grazas” ou “graciñas”. Do epistolario de Carballo Calero. Dos refráns sobre a muller de M. Schipper. Pois xa pasou un ano, pero moitos destes temas seguen ben vivos aínda. Non cren?

Un mundo de avós.

Pan por Pan 15 abril. Imaxe: Avó e neto, de Ghirlandaio.


Segundo un informe da ONU, dentro de 35 anos España será o país máis envellecido de Europa, seguido de Italia. O número de maiores de 60 anos será daquela o 32 por cento da poboación mundial e por vez primeira na historia superará ó número de cativos. Daquela mudarán moitas cousas, é de supoñer. Será un cambio dramático e non sei se o mundo estará preparado para iso. Porque, haberá moitos outros retos dramáticos que atender: cambio climático, esgotamento de fontes de enerxía, persistencia do fanatismo terrorista e guerras polos recursos, etc. Que pasará, por exemplo, co cine? Haberá máis películas para os maiores, hoxe escasas (pero algunhas excelentes como No estanque dourado)? Entrarán en crise as americanadas de mozos aparvados? Vaise triplicar a poboación de maiores de 60 anos no mundo: se descenden os nenos, a quen lle van contar as súas batalliñas?


Primo Levi (Pan por Pan 13 abril)

Cumpríronse 20 anos da morte de Primo Levi, vítima do nazismo, testemuña indeleble do alegato contra o Holocausto. Na súa lembranza, estes seus versos:
Se isto é un home/ os que vivides seguros / nas vosas casas caldeadas/ os que vos topades, ao volver pola tarde,/ o xantar quente e os rostros amigos: / considerade se é un home/ quen traballa na lama/ quen non coñece a paz/ quen loita pola metade dun panciño/ quen morre por un si ou por un non. / Considerade se é unha muller/ quen non ten cabelos nin nome/ nin forzas para lembralo/ baleira a mirada e frío o colo/ como unha ra invernal. / Pensade que isto aconteceu: / Encoméndovos estas palabras. / Gravádeas nos vosos corazóns/ ó estar na casa, ó ir pola rúa,/ ó deitarvos, ao erguervos;/ repetídeas aos vosos fillos. / Ou que a vosa casa se derrube,/ a enfermidade vos imposibilite,/ os vosos descendentes vos volvan o rostro.