Cen anos de historia cultural
2000: Castelao. Manuel Antonio

O artigo completo

Foi tamén un ano de moitos libros notables, sobre todo nos campos da narrativa, o ensaio e a investigación. Entre os primeiros, citemos Expediente Artieda, novela de Luís Rei Núñez, que gañou o premio Xerais dese ano, fallado en Santiago, e Non volvas, unha densa novela de Suso de Toro que parte da vinganza dunha muller ofendida. Xosé Carlos Caneiro achegaba Ébora; Xosé Luís Martínez Pereiro, Medición definitiva do limbo, e Xavier Seoane, Ábrelle a porta ao mar, narrativa familiar sobre a guerra, tinguida de realismo máxico.
Basilio Losada publicaba a súa primeira novela, Princesiña de Francia, e o novelista limiao, residente en terras coruñesas, Antón Riveiro Coello, dábanos unha das súas mellores novelas, As rúas de Bakunin, premio García Barros e recuperación merecida da memoria do anarquismo coruñés nas primeiras décadas do século XX. O mesmo autor publicaba a excelente colección de relatos Animalia (Galaxia), coa que gañara o premio Café Dublín un ano antes.
María Xosé Queizán achegaba a súa novela Ten o seu punto a fresca rosa, reflexión feminista ambientada en Vigo a través da saga de tres familias de diferentes clases sociais, e Xosé Manuel Villanueva publicaba a súa novela Adeus India, adeus (Ir Indo).
Edicións Xerais lanzaba a súa colección Abismos, cun volume colectivo titulado Narradoras e dous títulos de Medos Romero (Dubido se matei a Lena) e Xesús Fraga (Tute para catro). Da mesma quinta son obras como Salitre, de S. Jaureguizar; Infancia e desventura de Lino Carrán (Galaxia), novela de Xosé Miranda, e Un. Dous e Tres noverlas + poesía gráfica (Tris Tram), de Antón Risco, e O corazón portugués (Galaxia), de Ramón Loureiro, novela que aposta pola fantasía e que foi finalista na terceira edición do premio Eixo Atlántico.
Nas letras para a mocidade e infancia, subliñemos títulos como Capitán Araña, novela de aventuras de Rafael Lema; As cousas claras, de X.A. Neira Cruz, premio Merlín e novela sobre a educación sentimental do seu protagonista, e Un polbo xigante, relato infantil de Carlos Casares (Galaxia).

O celme do idioma

(Foto de Galicia Hoxe, 19.4.08)

Dúas amigas, Carme López Taboada e Charo Soto,publican en Xerais o Dicionario da Fraseoloxía Galega, a máis ampla recompilación sobre fraseoloxía galega ata agora publicada e revindican a "maior consideración" para esta área do patgrimonio cultural.

As dúas son autoras tamén de Así falan os galegos. Fraseoloxía da lingua galega (Aplicación didáctica), A Coruña, Galinova, 1995, outro libro que convén sempre ter a man, como tamén, no mesmo tema, Cadaquén fala como quen é, o discurso de ingreso de Xesús Ferro Ruibal na RAG (1996).

BD galega en Barcelona

Chegáronme novas do éxito da presenza da BD galega no Saló do Cómic de Barcelona (por alí anda tamén o ourensán Henrique Torreiro). Os galegos contan cun stand propio e máis de 30 creadores de todos os estilos, dende Alberto Gutián a Miguelanxo Prado, pasando por Fausto, David Rubín, Alberto Vázquez, etc.

Escoitei ademais na radio que Galicia será a cultura convidada no próximo anó no importante Saló catalán.

O ourensán David Rubín (esquerda, cun autorretrato) e Alberto Vázquez (dereita) ilustran este post: os dous teñen os seus respectivos blogs, Alberto Vázquez e De tripas corazón.

Novo decano do Colexio Profesional de Xornalistas
Xosé Manuel Pereiro: "Os periodistas imos cara á decisión de: bastante ben o fago para o que pagan"

Entrevista completa, de Rosa Rodríguez, a Xosé M. Pereiro, tamén blogueiro, en Galicia Hoxe 20 abril

Fai unha curta radiografía do xornalismo galego?
Quitando no aspecto económico, que é de auténtica vergoña, no demais, dentro do malo, non está peor ca outros. Aínda conservamos o sentido común, non adoitamos participar como soldados nesas guerras mediáticas que como dicía Paul Valery das guerras en xeral, mátase xente que non se coñece en beneficio de xente que se coñece pero non se mata. E mesmo penso que escribimos mellor que por aí fóra, pero non o digas porque todo sae en Google.

Cales son os obxectivos "factibles" que tes como novo decano?
Todos os obxectivos deben ser factibles. Un é facer máis presente a actividade do Colexio, tanto para a sociedade en xeral como para os propios colexiados. A defensa dunhas condicións dignas no exercicio do xornalismo, tanto laborais como profesionais, debe centrar, e centrará, a acción da Xunta de Goberno. O beneficio será non só para os xornalistas, senón tamén para o conxunto da sociedade.

Seguimos sendo un colectivo desunido, sen forza para reivindicar os nosos dereitos?.
Aínda peor: tomaremos a decisión colectiva inconsciente de: "bastante ben o fago para o que pagan".

Elas están aí

Pan por Pan domingo 20 abril

Foi a foto da semana, sen dúbida. Estaba en todas as portadas do martes: Carme Chacón presidindo un desfile militar como nova ministra de Defensa. E dando a súa primeira orde: “Capitán, mande firmes”. Hai centos de artigos sobre esa xornada: ata Méndez Ferrín escribiu do significado dese aceno. Tamén houbo chanzas, risas, burlas. Un titular nauseabundo nun xornal: “Carmen, la del bombo”, ríndose do seu embarazo (en El Mundo).

Hai moito machismo latente e aboiando na nosa sociedade: nuns casos maniféstase con pequenas mofas, nos máis graves co maltrato e a morte. Pero elas están aí. E están a facelo moi ben: as nosas concelleiras, deputadas, alcaldesas, científicas, escritoras, músicas, médicas, traballadoras. Chegaron ata aquí coas súas propias forzas. Teñen todo o dereito a ser valoradas polo seu traballo. Algunhas ademais son guapas, pois mellor para elas.

Nota: Contador. O Xulio Outumuro colocou onte un contador no blog. Se o sei interpretar (ó mellor non) onte sábado houbo máis de 230 visitantes e superáronse os 1140 hits, entradas a ler post ou comentarios. O domingo, 302 visitantes e os mesmos hits do sábado: pensei que os domingos entraba menos xente, pero vexo que non. Benvidos/as todos/as.